SXSW (1): contentstrategie, visual meetings, education & social media

Vandaag opende het 25e South by Southwest (SXSW) festival dat elk jaar omstreeks half maart plaatsvindt in Austin, Texas. De SXSW interactive conferentie is met zo’n 20.000 geregistreerde professionals uitgegroeid tot de grootste en meest toonaangevende op haar gebied.Het begon allemaal in 1987 als een festival en conferentie voor de muziekindustrie. In de jaren erna groeide het uit tot een toonaangevend evenement waar jaarlijks de nieuwste talenten aan het publiek worden getoond. In 1994 werd daar een filmfestival én een conferentie over de toen opkomende interactieve media aan toegevoegd. Ter illustratie: hier werd in 2007 Twitter gelanceerd en was Facebook’s Mark Zuckerberg in 2008 een key-note speaker. En wat een toeval dat juist vandaag de nieuwe iPad te koop was wat uiteraard tot lange rijen van gadgetfreaks leidde in de straten van het zonovergoten Austin. Volgens een schatting levert het hele evenement jaarlijks zo’n slordige $ 110 miljoen op voor de economie van de stad.

De conferentie vindt voor het grootste gedeelte plaats in het Austin Convention Centre met een breed scala aan thema’s en onderwerpen. Van meer holistische thema’s als ‘the greater good’ tot aan specialistische onderwerpen met titels als ‘Bloggers vs. Journalists: It’s a Psychological Thing’. De komende dagen zullen we verslag doen van een dwarsdoorsnede van de sprekers en panels.

My Kindergartner Markets Better Than You – Kriselle Laran, David Peck

De kerngedachte achter deze presentatie was dat kinderen heel intuïtief aanvoelen welke regels er verbonden zijn aan het bedrijven van effectieve marketing. Kinderen blijven dicht bij zichzelf en krijgen bij ouders en bij vriendjes vaak hun zin. Hoe doen ze dat?

Kriselle en David bedachten drie “playground rules” voor authentieke marketing:

1. Keep it simple. Overanalyseer niet. Oversimplificeer niet.
2. Be a good friend. Wees eerlijk, luister naar feedback, wees aardig.
3. Learn to share. Leer afstand te doen van exclusiviteit.

Uit het publiek kwam een vierde rule: Know when not to share. Geheimen of premium functionaliteit kunnen bijdragen aan de exclusiviteit van je merk.

Als een goed voorbeeld van authentieke communicatie die deze waarden hanteert noemden ze Miracle Whip. Dit merk hanteert een een stijl van commercials waaruit een kinderlijk eenvoudig love us or hate us spreekt. Lekker.

The Connected Car: Driving Technology – Paneldiscussie

Op voorhand keken we uit naar dit panel. De automotive industrie staat immers door toedoen van digitale technieken aan de vooravond van een revolutie. Zo kijken we reikhalzend uit naar intelligente auto’s die zelf op tijd remmen of de intelligentie die je kan halen uit een cloud auto’s om bijvoorbeeld files te voorspellen. Het panel werd voorgezeten door Nick Pudar, van Onstar, aangevuld met Jessica Steel van Pandora en consultant Joe Berry. Steel’s Pandora is een dienst welke omschreven wordt als ‘personalized radio’. Tik de naam van een liedje in en je krijgt verwante tracks gestreamd naar je auto. Onstar maakt applicaties die je op allerlei manieren toegang geven tot de data in je computer en in feite één grote afstandsbediening zijn voor je auto.

Allemaal aardig maar tot onze grote teleurstelling ontsteeg de discussie niet het niveau van deze apps. Niets over intelligente zelfsturende systemen of mooie data die je uit de bewegingen van auto’s kan genereren. Dit was te hoog gegrepen voor dit panel, jammer, kan gebeuren.

Not My Job: The Ultimate Content Strategy Smackdown – Paneldiscussie

Content is in de wereld van interactieve media nog altijd een ondergeschoven kindje. En hoewel content strategy een opkomende discipline is, valt er nog altijd veel te verbeteren. Volgens Rachel Lovinger, één van de grondleggers van het vakgebied: “content strategy is to copywriting what IA is to design”. Het houdt zich niet alleen bezig met welke content, maar ook het waarom van content, wie ze levert, en – belangrijk – wie ze wanneer bijhoudt. Content strategy houdt zich bezig met de content zelf: welke content, welke structuur. Maar de grote winst zit hem in de aandacht voor de organisatie: wat is de workflow? Hoe wordt de content gemanaged?

In de paneldiscussie (met als deelnemers Kristina Halvorson, Nathan Curtis, Lisa Welchman, Rahel Bailie en James Matthewson) ontvouwden zich twee zienswijzen:

1. Content als business asset. Ebony, content strateeg bij Facebook, ziet content als meetbare toevoeging aan de dienst. Content wordt beoordeeld op effectiviteit en waardering en iteratief aangepast.
2. Content als kennisdeling. IBM content strateeg James Mathewson werkt in een team waar content wordt gedeeld vooral omdat de kennis in huis is en er een policy bestaat om zoveel mogelijk van deze kennis te delen.

Het bleek uit deze paneldiscussie dat contentstrategen vaak nog tegen de stroom in roeien. In onze eigen ervaring is het inderdaad lastig om content de plaats in een project te geven die ze verdient. Het helpt om redacteuren een plaats te geven in de basis van een projectteam zodat een gezonde balans ontstaat en we niet telkens tegen ‘lorum ipsum’ aankijken in ontwerpen.

Meer over content strategie in het uitstekende boek: The Elements of Content Strategy, van Erin Krissane.

Your meetings suck and it’s your fault – Kevin Hoffman

Een gedegen samenvatting door Kevin Hoffman van Happy Cog over het verbeteren van vergaderingen. Als interactieontwerper is Kevin gefascineerd door slechte of saaie vergaderingen en hij bedacht dat dit beter zou moeten kunnen. In zijn zoektocht naar betere vergaderingen kwam hij er achter dat er al zo’n veertig jaar onderzoek gedaan wordt naar vergaderingen. Uit overigens zeer interessante bronnen zoals “Rework” (o.a. Jason Fried van 37signals), “How to make meetings work” (o.a. David Straus), “Visual Meetings” van David Sibbett destilleert Kevin vier zaken die vergaderingen beter (relevanter, effectiever) maken:

1. duidelijke rollen: maak onderscheid tussen de facilitator (gespreksleider) en de eigenaar of leider, wijs een duidelijke verslaggever aan en zorg voor zichtbare verslaglegging op een board of scherm
2. faciliteer de vergadering
3. wees duidelijk over de rol van de vergadering in een proces
4. zorg voor goed gereedschap, zowel letterlijk in de vorm van papier en schrijfwaren als meer procesmatig, waarbij het boek “Gamestorming” van Dave Gary et al en de kit van The grove ‘Strategic Visioning Agenda Planning Kit‘ werden genoemd.

Al met al een fijne opfriscursus en een aantal prima boeken. Kevin concludeert dat je ook vergaderingen en ontwerpprocessen prima kunt ontwerpen. Dat kunnen we niet met hem oneens zijn. We realiseerden ons tijdens deze presentatie dat we veel van zijn aanbevelingen met name voor interne meetings gebruiken en dat we dat sterker zouden kunnen doen voor meetings met onze klanten en andere externen.

Death of the Textbook – James Bower e.a.

De Death of the Textbook presentatie ging over het einde van het schoolboek. Voor ons interessant, omdat wij met ThiemeMeulenhoff werken aan Schooltas, en Schooltas 2.0, waarbij het gedrukte boek en werkboek worden vervangen door een intelligente iPad app.

Het panel begon met een grafiek die laat zien dat de VS gezakt is tot de 23e plaats als het gaat om kwaliteit van onderwijs, terwijl ze wel de 8e plek bezetten waar het gaat om onderwijsuitgaven. Jaarlijks wordt 500 miljoen dollar uitgegeven aan schoolboeken. Weggegooid geld, suggereert panelleider James Bower.

Bower signaleert drie trends:

1. De opkomst van tech enabled solutions
2. Een nieuwe manieren van leren
3. Een veranderende relatie waarin de scholier naar de docent publiceert

Die drie ingrediënten sturen naar de gamification van educatie. Het is inmiddels een open deur dat spelvormen goede handvatten bieden om te leren. Voorbeelden die ter sprake komen zijn Whyville en Gamestar Mechanic, waar scholieren hun eigen games kunnen maken. Het panel maakt als vanzelf de slag van ‘het opheffen van het schoolboek’ naar het gebruik van games, maar is dat wel zo logisch?

In Nederland wordt immers vanuit beproefde methodes toegewerkt naar een Citotoets, en scholen zijn niet geneigd die beproefde methodes op te geven. Hoe krijg je dat voor elkaar?

Die vraag beantwoordde James Bower door te benadrukken dat ‘you guys in Holland have a very well-stuctured education system, which bring you to the 3rd position worldwide, so you have a lot to lose. In the USA, there’s chaos, teachers have no structure, can choose their own methods. We can only move up”.

Toen we hem vervolgens persoonlijk aanspraken, merkte Bower op dat ons curriculum weliswaar opleidt tot een ‘clear assessment’ , de Citotoets, en daar hoog op scoort, maar dat deze toets aansluiting verliest met de competenties die onze jeugd in hun latere leven nodig hebben. Een vraag over educatiemethoden is dus eigenlijk een vraag over de toekomst, en welke kennis en vaardigheden daar nodig zijn.

Augmented reality and education – Tish Shute e.a.

Een panel met mensen uit de “educatie” wereld (zakelijk en voor de klas) en iemand van Metaio. We hadden gehoopt op een mooie discussie over de mogelijkheden van augmented reality als hulpmiddel in het onderwijs. We waren er aan voorbijgegaan dan nog veel mensen de mogelijkheden van AR niet kennen en dus ging het over onderwijs over augmented reality. Hoe leer je mensen wat augmented reality is? Er kwam een mooie vergelijking voorbij: augmented reality zit nog in het stadium van de stomme film. Webcam augmented reality (je houdt een advertentie of ander beeld voor je webcam en ziet een 3D beeld dat je kunt manipuleren) zou dan de voorloper van de stomme film zijn. Echte augmented reality heeft dus net als bij film een enorme toekomst voor zich (audio, kleur, 3D).

Tish Shute van NYU gaf een gedreven en relevante inhoudelijke bijdrage.

Brendan Scully van Metaio liet in vogelvlucht de mogelijkheden van zijn bedrijf (veel webcam AR) en de mobiele AR browser Junaio zien. Hij gaf toe dat Junaio nog verre van af is en nog een erg complexe interface heeft. De mooiste bijdrage kwam uit de zaal: iemand kan nu de hele wereld rondreizen in Google Maps en plaatsen bezoeken die in de echte wereld nooit bezocht worden, dat zou augmented reality ook moeten zijn. En dat gaat het dan ook zeker worden!

How not to design like a developer – Chrissie Brodigan

Chrissie Brodigan van Mozilla/Firefox was één van de eerste sprekers op het SXSW festival dit jaar en stelde vast dat de open source community grote behoefte heeft aan ontwerpers die bijdragen aan projecten. Veel van de open source projecten zien er niet bepaald aantrekkelijk uit en falen juist vanwege dat slechte uiterlijk. Waarom is dit eigenlijk zo?

De open source ontwerper is ver te zoeken in de wereld. Zoveel als er ontwikkelaars zijn die ‘voor de community’ ontwikkelen, zo weinig ontwerpers lijken daartoe bereid te zijn. Brodigan stelt dat het voor ontwerpers relatief oninteressant is om deel te nemen in open source projecten omdat ze hier niet veel voor terug krijgen.

Voor ontwikkelaars geldt het omgekeerde. Zij hebben veel aan de de kritische feedback op elkaars code in open source projecten. Een ander inzicht wat Brodigan geeft als verklaring voor de lage deelname aan open source projecten door ontwerpers, is dat ontwerpers het hergebruiken van ontwerp (zoals iconen of fonts) eerder zien als plagiaat dan als een handig of wenselijk iets.

Hoewel het probleem wat Brodigan schetst interessant genoeg is, komt ze niet in de buurt van  een oplossing voor de kern van het probleem: ‘what’s in it for the designer?’. Aan het einde van de dag is een belangrijke drijfveer het eigenbelang van de deelnemende persoon in het project. Voor ontwikkelaars is deze persoonlijk ROI een duidelijker dan voor een ontwerper.

Brodigan suggereert nog het organiseren van ontwerpwedstrijden als voorbeeld om ontwerpers te motiveren deel te nemen. Op die manier is het huidige Firefoxlogo bijvoorbeeld tot stand gekomen.

Als er echter ontwerpers geprikkeld zijn door dit gegeven: het open source project Sparkleshare (sparkleshare.org, een soort dropbox) en de Linux distro Fedora (fedoraproject.org) zitten te springen om bijdragen van designers volgens Brodigan, dus grijp je kans!

Social Media and Politics – Clay Shirky

De uitsmijter van de dag was een presentatie door Clay Shirky de schrijver van Cognitive Surplus: Creativity and Generosity in a Connected Age over de impact van internet op onder andere democratisering en meer in het bijzonder de recente ontwikkelingen in Egypte, Libië en andere landen. Een bewogen verhaal waarin Shirky aangaf dat hij jarenlang van mening was dat de toegang tot informatie leidt tot democratisering, maar dat recente ontwikkelingen leiden tot de conclusie dat het juist gaat om de toegang tot netwerken om zo informatie te kunnen afstemmen en vooral te kunnen geven. De revolutie in Egypte ging niet zozeer om het binnenkrijgen van informatie maar vooral om het naar buiten krijgen van informatie. In de marge kwamen mooie voorbeelden naar voren hoe ook het idioom van het internet de demonstratie kleurt, onder andere door het gebruik van hashtags op spandoeken.

Shirky sloot af met de woorden dat we vooral in de democratisering op de lange termijn kunnen investeren door relaties aan te gaan met mensen in andere landen en netwerken te ondersteunen. Korte termijn acties zoals het retweeten van proxy adressen om censuur te omzeilen ziet hij niet als een oplossing. Ook in zijn eigen land (VS) ziet hij toenemende segregatie en de enige manier om dat op te lossen is elkaar de hand te reiken. Mooie woorden, zeker gezien het feit dat de helft van de bezoekers van SXSW inmiddels in de rij stond voor een iPad 2.

Fabrique doet in een serie artikelen voor Frankwatching verslag van SXSW. De bijdragen zijn een coproductie van Gert Hans Berghuis, Jeroen van Erp, Pieter Jongerius, Matthijs Klinkert en Paul Stork.