Waarom je (soms) wél moet vragen om een retweet

Vorige week zag ik deze reactie op een retweet verzoek van publiekscampagne #JeKrijgtwatjeGeeft tegen extra bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking: ‘@jkwjg ik heb de pest aan RT-acties, sorry, ervaar het als spam. Retweeten doen mensen uit zichzelf als ze iets interessant vinden’. Ik vroeg me af:  Is het vragen om een retweet vervelend, irritant en not-done? Of is het juist een goede manier om je content beter te verspreiden?

Vragen om een retweet is niet cool

Chris Brogan spreekt zich op zijn blog uit tegen het vragen om een retweet. Hij vindt het niet cool om anderen te vragen om een retweet. Zijn insteek: content die het waard is om verspreid te worden, zal vanzelf opgepikt worden en verspreiden. Dus waarom zou je mensen lastig vallen met de vraag om content te verspreiden?

Dat mensen het niet altijd prettig vinden, laat onderstaand voorbeeld mooi zien. Petra de Boevere wordt, als mogelijke influencer vanwege haar grote aantal volgers, door het twitteraccount van de publiekscampagne #JeKrijgtwatjeGeeft gevraagd om een retweet. Zij vindt vragen om een retweet ook niet cool:

Na een aantal tweets over de noodzaak van ontwikkelingshulp door de overheid is dit haar eindconclusie wat betreft de RT-actie:

Nu kan ik me voorstellen dat mensen als Petra veel van dit soort vragen krijgen. Ik kan me voorstellen dat dit op een gegeven moment irritant wordt. Maar als het irritant is, is er dan wel een reden om wél te vragen om een retweet?

Vragen om een retweet zorgt voor 4x meer retweets

Dan Zarella toont in een blogpost aan dat het vragen om een retweet de kans op een retweet met 4x verhoogt! Hij denkt dat dit komt doordat niet iedereen even goed bekend is met de opties van Twitter, en dat het vragen om een RT hen herinnert aan het feit dat ze een tweet kunnen retweeten. In mijn ogen is dat misschien zo voor de mensen die inderdaad niet heel bekend zijn met Twitter, maar een duidelijke call-to-action zet volgens mij ook ervaren Twitter gebruikers aan om kort na te denken of een tweet “re-tweetable” is.

Dé actie waarin retweets gevraagd worden: #jekrijgtwatjegeeft Retweetsie

Vragen om retweets kan succesvol zijn, een voorbeeld daarvan is de eerder genoemde Retweetsie. Op de actiewebsite hebben mensen de mogelijkheid zich net als een aantal prominente Nederlanders uit te spreken tegen nog meer bezuinigingen. Dit kunnen Tweeps doen door de Retweetsie te ‘ondertekenen’. Met een klik op de button ‘Tweet dit!’ onderteken je de online petitie en verspreid je deze naar al je volgers op Twitter. In deze tweet is de hashtag #RTsie opgenomen. Deze hashtag werkt als de call-to-action en roept Tweeps op Twitter op hun steun te uiten door middel van een retweet. Tweeps hoeven niet eerst naar een centrale site, maar kunnen direct de Retweetsie ondertekenen door de tweet te retweeten.

Resultaat van de Retweetsie

Wat levert deze retweetactie op? Om deze vraag te beantwoorden, heb ik contact gehad met Kathelijn Hendrikse van Cordaid. Zij is direct betrokken bij deze actie en heeft onderstaande resultaten met me gedeeld:

Free publicity

De actie draait volledig op free publicity en krijgt mede door retweets van influencers als Peter R. de Vries, Dolf Jansen en Doutzen Kroes veel aandacht op Twitter en in andere media.

Dit zorgde niet alleen voor aandacht in de media, maar ook voor aandacht en steun van politici zoals Jolande Sap van GroenLinks en Ewout Irrgang van SP in SBS Shownieuws. De aangesproken onderhandelaars hebben op dit moment nog niet gereageerd. Dit kan samenhangen met het feit dat ze een radiostilte hebben afgekondigd en dus mogelijk niet mogen reageren op bezuinigingsonderwerpen.

Retweetsie in cijfers

De actie #JeKrijgtWatJeGeeft is op donderdag 1 maart gestart via traditionele media zoals dagbladen, radio en tv. De social media actie is full-swing op maandag 5 maart van start gegaan. Dit leverde de eerste dag de volgende resultaten op:

• Er werden zo’n 500 tweets met #Rtsie verstuurd;
• Dit bereikte zo’n 400.000 mensen;
• De actiewebsite werd die dag door zo’n 7.000 mensen bezocht.

De actie is te volgen op Twitter en op de actiewebsite.

Conclusie: vragen om een retweet kan…. soms

Vragen om een retweet werkt dus, maar wordt al gauw ervaren als irritant. Hoe ga je daar dan mee om? In de uitgebreide discussie onder het artikel van Chris Brogan komt naar voren dat er een aantal voorwaarden zijn. Vragen om een retweet is oké wanneer:

• Het gaat om een goed doel zoals bij de Retweetsie, of in ieder geval om iets waar anderen van profiteren en niet diegene die om de retweet vraagt.
• Het waarde toevoegt aan de ontvanger of potentiële volgers van de retweeter: interessante content.
• Het met mate wordt toegepast. Kies alleen de tweets en onderwerpen die je écht wilt verspreiden en zet niet standaard “pleaseRT” achter iedere zin. De hulporganisaties doen er dus voor een volgende keer verstandig aan opnieuw met een unieke actie te komen.
• Het op een fluistertoon (zie ook: Seth Godin, whispering vs yelling) wordt gedaan, met andere woorden: gericht aan personen die logischerwijs iets te maken hebben met het onderwerp, of iets toe kunnen voegen op een manier die je zelf niet kunt. Hierbij is Victoria Koblenko als ambassadeur van NCOD een goed voorbeeld.
• Het een zaak is van give and take. Je kunt niet alleen vragen om RTs; je moet zelf ook af en toe iets van anderen retweeten.

Wat vind jij? Is vragen om een retweet ‘not done’, of kan het in sommige gevallen wel?