Online privacy: tot aan de kleur van je onderbroek?

Hoe veilig zijn onze manoeuvres op internet? Wat belooft betrouwbaar te zijn is dat niet altijd. De Diginotar-affaire heeft dat duidelijk gemaakt. Veiligheid en privacy op internet zijn twee loten aan dezelfde stam. Voor het behoud van privacy wordt (terecht) met argwaan gekeken naar de groten: Google en Facebook. De laatste roept met Facebook Timeline en tracking cookies opnieuw vragen op over veiligheid en privacy. Maar met het het gebruik van een paar kleinere toepassingen heb je evenmin de garantie dat het goed gaat. Kortom: moeten we langzamerhand niet accepteren dat ons surfgedrag lek is en lek zal blijven?

Apps die alles kunnen zien

Enkele weken geleden heb ik Bufferapp als extensie aan mijn Chrome browser toegevoegd. Met Bufferapp kun je op een eenvoudige manier tweets inplannen. Je verdeelt berichten over de dag om de respons te vergroten. Dat is reuze handig omdat ik vaak op ongebruikelijke tijden Twitter, zoals laat in de avond en in het weekend. Mijn Bufferapp account was in een handomdraai aangevraagd en daarna werkte het naadloos.

Er was echter een addertje onder het gras: in de Chrome web store heeft Bufferapp een code rood. Dat houdt in dat de extensie toegang heeft tot “alle data op je computer en de websites die je bezoekt”. Dat is nogal wat.

In de beoordelingen op de pagina werd daarover gediscussieerd: “Ik was van plan om deze plugin te gebruiken, maar toen realiseerde ik me dat het al mijn gegevens (waaronder banksites enzovoorts) op alle websites kan bezoeken. Hoewel ik het idee achter de extensie goed vond, ben ik niet blij met de veiligheid.” Iemand anders zei: “Voor mensen die zich zorgen maken over security issues, voed jezelf op en klik op de ‘Meer informatie’-knop. Denk je echt dat de makers van Buffer je bankzakeninformatie gaan gebruiken? Dit is een goede app, goed gemaakt.”

Of je de twee enthousiaste knullen achter Bufferapp kunt vertrouwen, is wat mij betreft niet eens de vraag. Volgens Google zou de gebruiker dat zelf kunnen beoordelen: “Don’t install an app or extension unless you trust its creator.” Mijn persoonlijke vrees zit hem in deze frase van Google zelf: “A warning doesn’t mean that the item does do something dangerous, just that it could.”

Veiligheid en privacy worden een hellend vlak als de gebruiker de controle verliest over steeds meer toepassingen. Een deel van het probleem zit in de verleidelijkheid van de producten en de handigheid van de vele extra’s. Dat maakt ‘nee’ zeggen erg moeilijk.

Iedereen een Facebookleven

Een goed voorbeeld is de nieuwe Timeline van big brother Facebook; initiatieven zoals de gedenkplaatsen van Monuta en het meer geavanceerde Memolane kunnen wel inpakken. Het nieuwe Facebook profiel ziet er perfect uit. Een grote foto als eyecatcher, een kleinere avatar, lijsten met updates van wie je kent of waardeert en koppelingen met alles wat je doet, leest, luistert enzovoorts. Zelfs iemand zoals ik, die relatief weinig doet met Facebook, ziet de onvermijdelijke kracht hiervan: iedereen een Facebookleven!

[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=hzPEPfJHfKU]

Ergens tussen de vele reacties over Facebook Timeline las ik de volgende beschrijving: “Je bent met je vriendin op een concert van je favoriete popgroep. Het is een gedrang in de voorste linie, maar de muziek en de show zijn fantastisch. In je volle enthousiasme draai je je om in de golvende menigte en roept iets liefs tegen je vriendin. Pas dan bemerk je dat je staat te schreeuwen in het oor van een volslagen vreemde.”

Privacy is een verloren zaak

Treffender kan de ongewilde grensoverschrijding van intieme naar publieke conversatie niet weergegeven worden. Of mensen zich hier nog lang zorgen over zullen maken is de vraag. Los van Facebook Timeline zijn we het overzicht over alle accounts, apps, cookies, plugins, extensions enzovoorts al lang kwijt geraakt. Daar vraagtekens bij zetten is gezeur, beweren sommigen in reacties op mijn vorige artikel 10 Redenen om Google te haten + 1. Als we ons niet allemaal als marketeers, narcisten of exhibitionisten willen gedragen, geven we het wel gewoon op: privacy zoals we dat gekend hebben is een verloren zaak.