HD Video met een DSLR camera

Sinds Nikon in augustus 2008 de D90 lanceerde, als eerste camera ter wereld waarmee je ook Hoge Definitie (HD) video kon schieten, is er sprake van een stille revolutie in medialand. Tegen een fractie van het budget kunnen cameramensen hoogwaardig materiaal maken – met een uitgebouwde fotocamera van minder dan € 5.000! Dit is goed nieuws voor online video.

The proof of the pudding is in the eating. Bekijk eerst de volgende video (bij voorkeur full screen):

[vimeo width=”600″ height=”338″]https://www.vimeo.com/7412515[/vimeo]

Bovenstaande video is gemaakt door regisseur Philip Bloom, die na ruim 20 jaar met videocamera’s te hebben gewerkt, het schieten met Digitale Single Lens Reflex (DSLR) camera’s heeft omarmd. Een fotocamera is full-frame (35mm) en kenmerkt zich door een enorme kleine scherptediepte, hetgeen een gebruikelijk fenomeen is in de wereld van professionele cinema. Met een kleine scherptediepte ben je als regisseur in staat om je onderwerp scherp in beeld te brengen, terwijl de rest onscherp is. Hierdoor komt het onderwerp letterlijk los van de achtergrond en heb je als filmmaker controle over waar de kijker de aandacht zou moeten leggen. Als alles in het plaatje even scherp is, kun je makkelijk worden afgeleid door details die er voor het verhaal niet toe doen.

Het werken met een kleine scherptediepte met objecten die niet stil staan, heeft uiteraard als nadeel dat je constant moet bijfocussen. Dat zie je ook duidelijk in deze film. Wie echter weet dat dit door enkel Philip Bloom gemaakt is met apparatuur die minder dan zo’n 5.000 euro heeft gekost, realiseert zich dat een nieuwe vorm van contentproductie is geboren:

• Camera: Canon 7D body
• Glas: Diverse lenzen
• Filters: Vari-ND & Fader ND
• Geluid: Rode Video-mic
• Stabilisatie: Zacuto DSLR Marksmen Kit
• Stabilisatie: Baby CineSaddle

Om een dergelijke film te realiseren was het tot voor kort noodzakelijk om met camera’s en aanverwante apparatuur te werken die zo duur zijn als een half (of heel) huis, met een crew bestaande uit minimaal vier (regisseur, cameraman, camera-assistent, geluidsman), maar waarschijnlijk veel meer mensen.

Toegegeven, in bovenstaande video zit niet echt een verhaal verwerkt anders dan dat het een overzicht biedt van rare types op Venice Beach, California. Deze video is echter de vierde op rij sinds Bloom de mogelijkheden ontdekte op bezoek in Sofia (Bulgarije) voor een training. Terwijl ze op weg waren om wat te gaan eten, besloot hij met zijn Canon 5D-Mark II en de eerste versie van de Zacuto Z-Finder gewoon wat mensen te gaan filmen. Hieruit is Sofia’s People ontstaan, dat later werd gevolgd door andere juweeltjes zoals Dublin’s People, San Francisco’s People en Venice’s People (zie hierboven). Hiermee heeft Bloom een format weten te creëren dat als inspiratiebron dient voor een snelgroeiende groep professionals. In onderstaande video geeft Bloom een nadere toelichting (link hier):

De beweging die Bloom mede in gang heeft weten te zetten, vertaalt zich inmiddels in diverse trainingsvideo’s en trainingssessies over de hele wereld. Samen met Dennis Lennie is hij F-Stop Academy begonnen die als doel heeft om mensen over de hele wereld te overtuigen van videoregistratie met DSLRs. Maar ook betaalde opdrachten, zoals een recente film die hij voor Greenpeace maakte in Dehli.

Nadelen – en hoe die te overkomen

Zijn er dan helemaal geen nadelen aan deze manier van produceren? Jazeker. Maar gelukkig zijn die niet onoverkomelijk meer:

1. Stabiliteit
   Ten eerste is een fotocamera gebouwd om hand-held stabiel te houden voor ongeveer 1/60e van een seconde, niet om 24 of meer beelden per seconde mee te draaien. Enter Zacuto. Dit Amerikaanse innovatieve bedrijf dat opgezet is door mensen met jarenlange ervaring in het camerawerk weet de ene na de andere innovatie te produceren die DSLR-shooters helpen in het stabiliseren van hun shots. Enter ook CineKinetic. Met de Cine-, Mini- of BabySaddle kun je je shots stabiel krijgen, zelfs in of op bewegende objecten zoals een auto, trein, tram, fiets of vliegtuig. En wie klaar is voor het nog meer professionele werk met Dolly shots: enter GlideTrack en WallyDolly.
2. Geluid
   Ten tweede zijn de DSLR camera’s niet geschikt om goed geluid mee te registreren. Enter Zoom. Met de H4N beschikt de DSLR-shooter over een eenvoudig apparaat waarmee je tot vier audio-kanalen kunt registreren (1x stereo voorop de zoom en 2x XLR inputs voor externe mics). Synchronisatie gebeurt achteraf in de edit door een klap met een clapper board te registreren voor de camera.
3. Licht
   Hoewel dit ook voor video- en filmcamera’s geldt, is het hebben van voldoende en het juiste licht bepalend voor het eindresultaat. Ook hier zijn diverse leveranciers opgestaan die tegen interessante prijzen randapparatuur aanbieden. Enter de Dedo Ledzilla en Litepanel Micro.
4. Filters
   Wie een kleine scherptediepte nastreeft, moet zijn diafragma vrijwel helemaal open gooien. Dit heeft al snel overbelichting tot gevolg. Enter de Neutral Density filters van Singh-Ray waarmee het teveel aan licht kan worden gedempt.
5. Viewfinder
   Om te kunnen beoordelen of het plaatje daar scherp is waar je het scherp wilt hebben, heb je behoefte aan een viewfinder, zodat je niet wordt afgeleid door invallend licht. Enter (opnieuw) Zacuto met de Z-Finder. Is het direct kijken door de lens geen optie, gegeven de camerapositie? Enter de 720p native resolution LCD-screen van SmallHD.
6. Compressie vs kleur
   Hoewel de fotocamera’s op full frame (35mm) HD video registreren, wordt er uiteraard behoorlijk wat compressie toegepast. Dit betekent dat kleurgescheiden beelden (component-video) niet mogelijk zijn en je eventuele kleurcorrecties dus op het samengestelde composiet-signaal moet doen. Heftige post-producties zijn dus minder goed mogelijk. Echter: enter RedGiantSoftware. Met Magic Bullet Looks kun je snel en efficiënt (of langzaam en uitgebreid) je shots die look geven die je nastreeft. Philip Bloom geeft uitleg.
7. 30p versus 24/25p
   Om het gevoel van cinema te krijgen, moet je eindproduct ook gemaakt zijn zoals film traditioneel wordt gemaakt. Dat betekent dus 24p, ofwel 24 volledige frames per seconde. Daarnaast kennen we in Europa de PAL-standaard, wat neerkomt op 25p, ofwel 25 beelden per seconde. In Amerika is het 29,97p. In eerste instantie conformeerden alle DSLR-camera’s zich aan 30p, wat de nieuwe standaard zou moeten worden. Omdat er nog steeds meer televisies zijn dan camera’s, is dat echter een achterhoedegevecht gebleken. Het schieten in 30p heeft als nadeel dat wanneer je doel 24 of 25p is, je eigenlijk in een kleine vorm van slow motion aan het registreren bent. Dit leidt uiteraard al snel tot problemen met audio-synchronisatie. Inmiddels heeft Canon al aangekondigd dat haar camera’s een firmware upgrade krijgen waarmee vrijwel alle gewenste vormen van registratie worden ondersteund. De Canon 7D heeft het al en de 5D-Mark II volgt binnen nu en een paar maanden.

Zie hier een voorbeeld van een bruidsreportage opgenomen met een 7D. Hieronder een visual van Michael Robertson (Velodramatic, een fotograaf met 20 jaar ervaring in wielrenfotografie) die met een 5D-Mark II zijn eerste videoproductie draaide. Voor sommige professionele cameramensen ziet het er wellicht een beetje als een kerstboom uit. Gegeven het budget denk ik echter dat we dit beeld vaker tegen zullen komen.

Conclusie

Met een goed script, de juiste gear en kennis van zaken kun je tegen een fractie van de kosten een prachtige productie realiseren. Uiteraard zul je uit een fotocamera nooit exact hetzelfde kunnen halen als uit film (compressie!). Voor het grote werk komen de nieuwe 4k camera’s van RED om de hoek kijken binnen de Pro cinemamarkt (RED One en Scarlet). Maar als online video in HD-kwaliteit met het gevoel van film je doel is, biedt DSLR-video precies wat je nodig hebt. In de woorden van Philip Bloom:

“Once again, it was a pleasure shooting on this camera [Canon 5D Mark-II, red.]. Get round its flaws and you can create some lovely stuff. Just don’t expect it to be the perfect camera for every job. It’s great for some, not for others!”

Update

In december 2009 ben ik een paar dagen naar londen geweest om daar de kerstsfeer in de stad en haar prachtige inwoners te filmen: