Het spanningsveld van online educatie

Schaalvergroting, dat zou het antwoord moeten zijn op de problemen in onderwijsland. We horen het al jaren: er moeten meer kinderen per klas komen en meer studenten in grotere collegezalen. Daphne Koller kreeg een beter idee om schaalvergroting toe te passen toen ze de impact zag van online, zo legde ze uit in haar TEDtalk die ze hield op TEDglobal in juni 2012.

Online onderwijs van Stanford

Drie vakken bood Stanford online aan. Elk vak werd door meer dan 100.000 mensen gevolgd via computers, iPads en smartphones. Vergelijking: om evenveel mensen te bereiken op de klassieke manier, zou je het vak 250 jaar moeten geven.

Nu zijn online cursussen op zich niets nieuws. Het verschil zit hem erin, dat Stanford daadwerkelijk huiswerk gaf en echte deadlines hanteerde. Ook wordt er een getuigschrift verstrekt, zodat studenten echt kunnen aantonen een vak aan Stanford te hebben gevolgd. De lesstof kon ook worden opgedeeld in modules van 8 tot 12 minuten. Je kunt zelf bepalen welke route je aflegt door de stof, zo kan worden afgeweken van de idee dat alle studenten precies op dezelfde manier onderwijs moeten krijgen. Ook krijgen ze herhalingsoefeningen, iets wat je onmogelijk kunt toepassen als je een collegezaal met honderden studenten voor je hebt.

Op dit moment zoekt Daphne samenwerking met andere universiteiten, ze heeft daartoe Coursera opgericht. Doel is om de beste cursussen van de beste docenten aan de beste universiteiten aan iedereen in de wereld gratis aan te bieden. In juni 2012 hadden ze 1,5 miljoen inschrijvingen, 6 miljoen afgelegde tentamens in de 15 vakken die gestart zijn. En 14 miljoen bekeken video’s. Voor Stanford biedt het momenteel vele voordelen. Ze krijgen een weergaloos inzicht in het menselijke leren, omdat er vanzelf een enorme database ontstaat. Zo kan onderzocht worden wat goede leerstrategieën zijn. Toekomstige cursussen kunnen inspringen op misverstanden die – blijkbaar – bij studenten leven.

VS nog niet overtuigd

Het afwijken van het klassieke universiteitssysteem, stuit in de VS nog wel op gemor. Zo willen niet alle universiteiten studiepunten of certificaten geven voor het volgen van een online vak. Ook maakt men zich zorgen over de toekomst van de universiteit, de vrees leeft dat er minder studenten op komen dagen, wat ten koste zou gaan van face-to-face contact. Tegelijkertijd is er ook belangstelling, universiteiten willen mee met hun tijd. Men wil deelnemen aan de toekomst.

Online leren: overal, altijd en voor iedereen

Beperkingen en in plaats in tijd, worden met online cursussen verleden tijd. Je kunt dus ook levenslang vakken blijven volgen. Iedereen die het kan en wil, gaat vakken volgen op Stanford. Dus: armen uit India, alleenstaande moeders uit Detroit met drie banen of mensen die hun huis niet kunnen verlaten. Online leren zou een weergaloze revolutie kunnen zijn.