Digital imagination: breng je digitale verbeeldingskracht tot leven

De afgelopen jaren zijn bedrijven druk geweest met digital transformation, het omzetten van een analoog proces in de digitale vorm ervan. Als het goed is doe je dat op zo’n manier dat je al de voordelen ervan plukt. Als voorbeeld het invoeren van een adres. Op papier moet je alles opschrijven, in de digitale equivalent is een postcode en huisnummer al genoeg informatie om de informatie op te halen uit de postcode-database door middel van een API. Betere datakwaliteit door het halen bij de bron en ook nog eens makkelijker voor de gebruiker. Dat kunstje moeten we nu wel kennen. Nu wordt het tijd voor digital imagination!

Digital imagination is het nadenken over wat je in de digitale wereld zou kunnen doen, wat in de echte wereld niet kan. Welke nieuwe mogelijkheden biedt de digitale wereld waar nog niemand aan gedacht heeft? Deze overpeinzing kan hele mooie nieuwe diensten opleveren.

En je hoeft ook geen groot bedrijf te zijn om digital imagination toe te passen. Al jaren bestaat het concept citizen innovation. Er zijn vele definities die er op neerkomen dat een burger een innovatief idee heeft dat als bron dient voor innovatie. Iedereen kan namelijk een goed idee hebben en tegenwoordig zijn er zoveel tools beschikbaar. Ook bijvoorbeeld de Waag in Amsterdam geeft burgers al de mogelijkheid om in hun FabLab dingen te maken, bijvoorbeeld met een 3D-printer.

Natuurlijk moet je handig zijn, het leuk vinden en de drijfveer hebben om te kijken of je jouw idee kunt realiseren, waar als digital imagination en citizen innovation samen komen kunnen er mooie dingen ontstaan.

Rijksstudio

Ik schreef jaren geleden over Rijksstudio, waar de gedigitaliseerde stukken van het Rijksmuseum te bekijken zijn. En, dat is bijzonder, ook door eenieder te gebruiken in nieuwe projecten, kunstuitingen of wat dan ook. Zowel individueel maar ook commercieel. Sterker nog, het Rijksmuseum moedigt mensen aan om aan de slag te gaan. Je kunt bijvoorbeeld een afbeelding downloaden en deze laten printen om thuis op te hangen.

De Vermeer-tentoonstelling van het Rijksmuseum was de succesvolste tentoonstelling ooit, 650.000 mensen hebben hem gezien en nog veel meer mensen niet. Want er kunnen maar een bepaald aantal mensen per dag de tentoonstelling bekijken. De beperking van de analoge wereld! Digitaal is de beperking er natuurlijk veel minder. Met een browser kan iedereen de beelden bekijken. Het is niet hetzelfde, maar digitaal is niet altijd slechter.

Sterker nog, digitaal heeft mogelijkheden die analoog niet of in beperkte mate heeft. Het geven van uitleg bij schilderijen bijvoorbeeld die verder gaat dan een klein bordje naast het schilderij in het museum zelf. Waarbij het ook nog eens zo is dat veel meer mensen tegelijk dit kunnen bekijken. Digitaal en analoog kunnen elkaar versterken en elkaar aanvullen.

Het Rijksmuseum geeft met de online experience Dichter bij Johannes Vermeer zelfs een Webby gewonnen. De verhalen achter de schilder en schilderijen komen zo tot leven.

Ik heb de tentoonstelling van Vermeer niet gezien, maar wil eigenlijk wel een Vermeer aan de muur. Dan kan ik natuurlijk een van de vier werken downloaden en laten afdrukken op een canvas. Dit is hoe we het vroeger zouden doen, en dat was toen, en zelfs nu nog, prima.
Maar er is nog een manier!

Digital Art Canvas

Meural is een Digital Art Canvas en hangt bij mij thuis aan de muur. Zou ik zelf een deel van de collectie van het Rijksmuseum op het canvas kunnen krijgen? Het is een digitaal canvas van 19″ x 29 ” (48 x 74 cm) en daar kan ik allerlei afbeeldingen naartoe sturen. Foto’s van de vakantie bijvoorbeeld. Maar ook, en dat is eigenlijk de focus, kunst. Met een grote K (topstukken) of een kleine k (de tekeningen van de kinderen).

Meural heeft een app waarmee ik foto’s kan uploaden, direct vanaf mijn mobiele telefoon. Meural heeft stroom nodig omdat het eigenlijk een kleine computer is met een microprocessor en 8 GB opslag.

De bediening gaat het makkelijkst met de Meural-app. Maar er zit een sensor in de onderrand van Meural waarmee je het met gebaren ook kan bedienen. Denk daarbij aan door de afbeeldingen bladeren, het bekijken van informatie van het kunstwerk en instellingen. Soms is het makkelijk om met een gebaar een ander kunstwerk te tonen.

In de app kan je de wisselsnelheid van de afbeeldingen instellen, eigen foto’s uploaden en als je een abonnement hebt, ook nieuwe collecties die Meural aanbiedt naar het canvas sturen. Bijvoorbeeld die van het Rijksmuseum of een ander museum dat de collectie via digitale wijze ter beschikking stelt aan iedereen die er maar wat mee wil doen.

Is kunst dan gratis?

Ja en nee. Nee, voor veel musea moet je betalen als je deze wil bezoeken. Tenslotte hebben zij ook kosten om de collectie, het gebouw en alles er omheen in stand te houden. Het Rijksmuseum in Amsterdam en het Metropolitan Museum of Art in New York vragen geld als je het museum wil bezoeken. Sommige objecten zijn in verband met rechten ook niet beschikbaar voor een download, een voorbeeld is de Vierkante Man van Appel.

Maar er is genoeg gratis kunst ontsloten via de Rijksstudio en de bijbehorende API (Application Programming Interface, een manier om gegevens te ontsluiten). Ook Metropolitan Museum of Art heeft zo’n API waarmee je kunt downloaden. Dit kun je doen zonder kosten, voor zowel persoonlijk als commercieel gebruik. Als je een beetje handig bent kan je dat makkelijk via de browser van je mobiel doen, echter heb je wel een Rijksstudio-account nodig om te kunnen downloaden.

Rijksstudio

Wie op deze URL klikt, kan een account aanmaken voor Rijksstudio. Daarmee kan je een verzameling aanleggen van stukken die je mooi vindt. Die kan je vervolgens downloaden en er iets mee doen, dus ook op Meural laten zien. Je kunt zelfs op je mobiel een object downloaden en naar de Meural sturen.Hoe werkt dat? Heel eenvoudig. Log in op je Rijksstudio-account, download de afbeelding, sla hem op bij de foto’s en upload hem naar Meural via de app. Maar het kan ook nog anders.

Geautomatiseerd

Met een API key kan je zelf via de API platformkunst downloaden. Zelfs via je browser kan dat. Want, als je deze URL in de browser invoert (met jouw eigen API key natuurlijk) krijg je van de Rijksstudio een zogenaamde JSON response terug met de gevraagde informatie: https://www.rijksmuseum.nl/api/nl/collection/SK-C-5?key=APIkey. Hoe kom je aan een API key? In je Rijksstudio-account, druk je hiervoor op het tandwiel. Scrol naar beneden toe en je vindt daar je API key.Deze API wordt ook gebruikt door de website zelf, echter toont deze niet dit bericht maar wordt het mooi opgemaakt als webpagina. Maar, alle informatie staat op de pagina, inclusief de download-link om het stuk te downloaden. Als je op de URL klikt dan zie je de Nachtwacht in je browser.

Hoe kom je aan de objectnummers? Die kan je vinden in de objectinformatie als je in Rijksstudio zoekt. SK is bijvoorbeeld een afkorting van Schilderkunst, de andere codering is mij nog niet geheel duidelijk. Ook als je met de muis over een afbeelding gaat, zie je de objectnummering links onderaan de browser.

De URL in het rood in de response, is de link naar het schilderij zelf. In de browser kan je deze dan opslaan op je PC. Je kunt eigenlijk al heel snel de kunst downloaden.

Nu heb je het op je computer staan en kan je er iets mee doen. Je kunt het op je eigen printer afdrukken, met een programma als Photoshop manipuleren tot een nieuw werk of wat dan ook. De enige beperkingen zijn je fantasie en je digitale skills.

Werken met Postman

Wil je een stap verder gaan om de kunst te downloaden, gebruik dan een tool als bijvoorbeeld Postman. Hiermee kan je wat de browser doet, zelf nadoen. Je hebt wel enige kennis nodig van REST API’s om in Postman de collectie te bevragen.

Nu is de Rijksstudio API redelijk open, daarmee bedoel ik dat er een API key wordt gebruikt in de URL (gekoppeld aan jouw account) maar geen verplichting is om een token te genereren. Een token wordt veel gebruikt om beveiligd toegang te krijgen tot een API.

Het voordeel is dat een token vaak beperkt geldig is, bijvoorbeeld een uur lang en daarna vervalt. Heeft iemand het token dan kan daar een beperkte tijd gebruik van worden gemaakt. Ook kan een token ingetrokken worden (revoked in het Engels), waardoor direct het token niet meer gebruikt kan worden.

De Meural API werkt met een token wat je kunt aanmaken door met username en password een bepaalde API aan te roepen. Dit token moet vervolgens worden meegegeven als je een afbeelding aan Meural wil toevoegen. Omdat de Meural via het internet ontsloten is en je niet wil dat iedereen daarbij kan is dit een beveiliging die noodzakelijk is. Anders zou iedereen allerlei afbeeldingen naar jouw canvas kunnen sturen.

Integratie

Het koppelen van de Rijksstudio API met de Meural API is gewoon een eenvoudig integratievraagstuk dat bestaat uit een paar stappen. En laat ik daar nou toevallig verstand van hebben. Ik loop je door de stappen heen:

1. vraag de informatie over een object op bij de Rijksstudio (dit hebben we als gedaan in de browser)
2. download het bestand op basis van de $.artObject.webImage.url (dit kan ook vanuit de browser)
3. sla het bestand lokaal op
4. upload het bestand naar de Meural API (token wordt meegegeven)

In principe ben je met een paar API calls klaar. Is dit moeilijk? Nee, het is eigenlijk redelijk eenvoudig omdat er geen gekke dingen moeten worden gedaan. Om te testen hoe moeilijk het is heb ik een eenvoudige integratie gemaakt in WSO2 Micro Integrator (gebaseerd op Apache Synapse) die deze stappen uitvoert.

Je kunt meerdere objecten meegeven aan de call en de integratie downloadt deze en voegt ze toe aan de Meural. Ik heb besloten om de code die nodig is niet hier op Frankwatching te zetten (het artikel wordt anders te lang) maar in deel een van dit blog ga ik dieper op de integratie in die ik ontwikkeld heb. Het is trouwens een driedelig blog waarvan de volgende delen binnenkort online komen.

Deze integratie is redelijk simpel en ik zal hem kort beschrijven. Het binnenkomende bericht wordt in een iteratie (Iterate) net zo vaak uitgevoerd als dat er objectnummers worden meegegeven. Binnen deze lus worden de stappen uitgevoerd van het opvragen van de gegevens (1), downloaden van het bestand (2), opslaan van het bestand (3) en wegschrijven.

Omdat API’s de facto standaard zijn voor de ontwikkeling van systemen, is de manier van het gebruiken altijd hetzelfde en hoef je geen diepgaande kennis te hebben om er zelf mee aan de slag te gaan. Iedere organisatie die een publieke API aanbiedt kan je eenvoudig toegang tot krijgen en ermee aan de slag gaan.

Wat kan je hiermee?

Nu we weten dat de integratie simpel is, kan je je voorstellen dat Meural bijvoorbeeld in de app een zoekfunctie bouwt om rechtstreeks in de Rijksstudio te bladeren of in collectie van het MET in New York. Maar ook het Rijksmuseum zou een knop in de Rijksstudio kunnen maken waarmee je in een keer een object naar je Meural stuurt.

Wat is het de toegevoegde waarde voor Meural? Het vergroten van de kunstobjecten die je er makkelijk naartoe kunt sturen. Bijvoorbeeld in de app bij een abonnement de mogelijkheid om rechtstreeks vanuit de Rijksstudio te gaan naar het canvas. Voor het Rijksmuseum zou een verbinding met een Meural-canvas een mogelijkheid zijn om met liefhebbers in contact te komen. Je kunt denken aan de mogelijkheid om bepaalde tentoonstellingen onder de aandacht te brengen. Of het pushen van een nieuwe object als verrassing om stukken van de collectie te openen.

Hoe makkelijker het is om een object te vinden en te uploaden, des te waardevoller wordt de Meural. Helemaal ideaal, een zoekengine waar je alle bronnen met kunst aan kan koppelen en kan doorzoeken op bepaalde objecten, bijvoorbeeld alle objecten van een kunstenaar en deze verzamelen en naar Meural sturen.

Democratisering van technologie

Maar waarom zou je zelf niet iets ontwikkelen? Het is echt niet zo moeilijk. Natuurlijk heb je daarvoor IT-skills nodig, zoals ontwikkelvaardigheden in bijvoorbeeld de programmeertaal Java. Dat is het mooie van citizen innovatie, ook jij kunt iets ontwikkelen zoals deze integratie of een ander idee wat je al tijden in je hoofd hebt. Maak een prototype van iets gebruikmakend van Waag’s FabLab, er zijn meer mogelijkheden dan je denkt.

Hoeveelheid werk is het voor een IT’er? Vrij weinig. Ontwikkel een Java-applicatie met webfrontend en host deze ergens op een webserver. Iedereen kan het doen, het Rijksmuseum, de makers van Meural en iedereen met kennis van programmeren.

Wat dat betreft is dit artikel maar een begin, want je kunt nog zoveel meer ontwikkelen aan integraties. Wat dacht je van de vakantiefoto’s die je hebt opgeslagen in Google Photos. Ook daar zit een API bij en het koppelingsmechanisme is in principe is niet anders dan de verbinding met het Rijksmuseum. Of het nou de vakantiefoto’s zijn, tekeningen van de (klein)kinderen of een van de honderdduizenden gedigitaliseerde kunstobjecten, Meural kan ze weergeven.

Nil Volentibus Arduum (niets is onmogelijk voor hen die willen) en door de toegankelijkheid van software en systemen is het zelf ontwikkelen veel eenvoudiger dan vroeger. Dus, aan de slag met digital imagination!