Copywriters en tekstschrijvers: hou op met mekkeren over tarieven

In mijn wildste dromen worden tekstschrijvers en copywriters op handen gedragen. De mensen die ons dragen lopen over de rode loper. En overal waar we onze talenten delen worden we uitbetaald met gouden munten. Bergen gouden munten waar tekstschrijvers na het opleveren van de tekst een duik in kunnen nemen, alsof we Dagobert Duck zijn. Dan schrik ik wakker. Het schrijversvak wordt niet door iedereen even serieus genomen. Zo zijn er opdrachtgevers die topkwaliteit verwachten tegen een vergoeding van € 0,01 per woord. En wat te denken van potentiële opdrachtgevers die vragen of je eerst even gratis een proeftekstje schrijft?

Ik vind er heel wat van. Maar ik vind er nog meer van dat menig tekstschrijver en copywriter hier steen en been over blijft klagen. Waarom ik dat vind? Omdat ‘wij als tekstschrijvers en copywriters’ het zelf in stand houden.

Opdrachtgevers zijn net kleine kinderen

Zolang er enkele tekstschrijvers en copywriters op het toetsenbord blijven rammen voor een paar cent per woord, blijven opdrachtgevers een schamele woordprijs bieden. Hetzelfde geldt voor de proefteksten. Als er voor niks-noppes-nada tijd wordt geïnvesteerd in een proeftekst, dan blijven potentiële opdrachtgevers erom vragen. Kunnen we het de (potentiële) opdrachtgevers kwalijk nemen? Nee.

Neem het niet té letterlijk, maar je kunt opdrachtgevers in dat opzicht vergelijken met kleine kinderen: zij vragen om een snoepje en krijgen het. Vragen ze om meer? Alsjeblieft, hier heb je de hele snoeptrommel.

In de spiegel kijken

Ben jij zo’n klagende tekstschrijver? Of een van die zeikende copywriters? Die wel de snoeptrommel keer op keer opent om de honger van de (potentiële) opdrachtgever te stillen? Je kunt blijven klagen en zeiken. Of je kijkt in de spiegel en spreekt wat vaker het woord ‘nee’ uit.

Begrijp me niet verkeerd. Er zijn in verhouding vast veel meer professionele tekstschrijvers en copywriters waar opdrachtgevers bot vangen met een woordprijs of de vraag voor een gratis proeftekst. Die tekstschrijvers en copywriters schromen niet om het drieletterwoord uit te spreken. Toch zie ik nog vaak genoeg vakgenoten die dat lastiger vinden. En dat is helemaal oké hoor. Alleen, ga dan na dat jawoord niet piepen, mekkeren of zeiken. Al helemaal niet achter de rug van de opdrachtgever of in het zicht van anderen. Via social media of in de wandelgangen.

For the record

Ik heb er geen oordeel over als jij gratis een proeftekst schrijft óf voor een woordprijs aan de slag gaat. Doe vooral datgene wat jij wil. Sterker nog, ik begrijp het in de meeste gevallen. Vaak merk ik dat er angst is om een potentiële opdracht te verliezen als er niet akkoord wordt gegaan met de voorwaarden van de prospect. Ik snap die angst. Het is terecht, helemaal als de orderportefeuille en jouw bankrekening niet goed gevuld zijn.

Het gaat mij echt om het feit dat ik ervaar dat er mensen zijn die na een jawoord op zo’n gratis proeftekst of tekst per woord alsnog steen en been klagen over ‘dat soort opdrachtgevers’. Van die opdrachtgevers die denken dat we verder geen onkosten hebben. Dat soort opdrachtgevers die je uitmelken. Dat soort opdrachtgevers die ons vak onderschatten. Mijn ervaringen zijn gebaseerd op wat ik lees op social media. Soms open en bloot, soms in groepen speciaal voor tekstschrijvers.

De reden dat ik wat vind van deze klaagliederen is tweeledig. Aan de ene kant is het zo dat ik vooral geloof in positiviteit. Dat geklaag draagt daar niet aan bij. Net als dat publiekelijk geklaag niet bijdraagt aan een positief imago van ons als vakprofessionals. En de andere kant vind ik misschien nog wel belangrijker. Want elke keer als er een tekstschrijver ‘ja’ zegt tegen een verzoek voor een gratis tekst of aan de slag gaat voor een veel te laag tarief, doe je die snoeptrommel weer open. Je snijdt jezelf en de hele beroepsgroep in de vingers. En houdt de vraag van opdrachtgevers zelf in stand.

‘Nee zeggen tegen anderen is soms het aardigste wat je voor jezelf kunt doen. En voor jouw vakgenoten.’

Zeg nou zelf

Volgens mij hoef ik jou als vakgenoot niet te overtuigen dat het schrijven voor een woordprijs niet loont. En je weet vast ook dat een eventuele opdracht ‘gewonnen’ na een proeftekst vaak te weinig oplevert. Qua geld en werkplezier. Want als ik het geklaag van vakgenoten hierover aanhoor, komen zij zelf met 101 redenen waarom ze beter ‘nee’ hadden kunnen zeggen. Iets met een koe in de kont kijken. Doe mij een lol. Denk aan dat uitzicht van die koe zodra je weer de vraag krijgt voor een gratis proeftekst of een tekst met een woordprijs.

Munitie voor een antwoord

Over derrières gesproken: ben jij een twijfelkont? Wil je wel ‘nee’ zeggen maar vind je het lastig? Wat munitie voor een antwoord voor copywriters richting de potentiële opdrachtgever.

Bij een vraag of je een steengoede tekst wil schrijven voor € 0,01 per woord (of soms een paar cent meer): “Beste potentiële opdrachtgever, ik zou wel voor een woordprijs aan de slag kunnen gaan maar de vraag is of je dit echt wil. Als een tekstschrijver per woord betaald krijgt skipt deze een voorbereiding, wat normaal het halve werk is. En wordt de tekst vooral zo lang mogelijk gemaakt voor die paar extra centen op de factuur. Wat clichés erin, nietszeggende zinnen: er staat veel maar er staat niets. Een extra check op grammatica en spelling kost tijd, en die tijd wordt niet betaald dus die slaat de tekstschrijver ook over. Dus weet je zeker dat je wil dat ik voor een woordprijs ga schrijven? Of wil je echt een steengoede tekst en spreken we een projectprijs af?”

Bij een vraag of je gratis een proeftekstje wil schrijven: “Beste potentiële opdrachtgever, mag ik een andere vraag aan jou stellen? Ga je weleens naar een restaurant waar je een driegangenmenu kosteloos proeft om daarna misschien ooit terug te komen voor menu 2 waarvan de rekening wel wordt betaald?” Als er dan een stilte valt, zet je door met vraag 2: “Of laat je ook eerst de achterdeur van het huis schilderen als proefopdracht voordat eventueel de kozijnen van de ramen volgen?” Vraag 3 zet je in zodra de mond openvalt: “Of ga je eerst een week proefwonen in een huis voordat er wellicht een bod wordt gedaan?” Direct gevolgd door: “Want natuurlijk neem ik graag plaats achter mijn toetsenbord speciaal voor jou, maar dit wil ik goed doen en daar staat een vergoeding tegenover.”

Het is aan jou

Blijf jij mekkeren, zeiken en steen en been klagen over opdrachtgevers met belachelijke voorstellen? Mij niet bellen. Of zeg jij voortaan ‘ja’ tegen jezelf door ‘nee’ uit te spreken? Namens mij en veel andere vakgenoten: superbedankt. Jij draagt eraan bij dat deze vragen van opdrachtgevers minder vaak gesteld worden. Ondertussen droom ik verder. Over dat we op handen worden gedragen en zwemmen in de gouden munten, net als Dagobert Duck.