Filter
ChatGPT Swipen naar eeuwige liefde
Van het monitoren van bedprestaties, Tinderella-gedrag, imperfectie-intolerantie tot het sprookjes-syndroom. We bekijken de belangrijkste en vooral meest bizarre resultaten uit het onderzoek Love in the Digital Age. De hamvraag: swipen we naar de ware of swipen we de ware voorbij?
Het cliché wil dat liefde ongrijpbaar is, magisch, niet te sturen en ineens voor je neus staat. Tuurlijk is dat waar. Toch leeft er nu ook een andere waarheid: liefde, seks en relaties zijn steeds meer te sturen met technologie. Althans, dat denken we. Wat is nu de waarheid?
80% van de prosumers gelooft in de eeuwige liefde. Toch vinden veel mensen haar niet.
Het sprookjessyndroom
Bureaugroep Havas heeft voor het vinden van het antwoord in 37 markten aan 17.500 ‘prosumers’ (voorlopers) en ‘mainstreamers’ (het gewone volk) gevraagd naar hun dating- en liefdesgedrag. Met de deur in huis dan maar: 80% van de prosumers gelooft in de eeuwige liefde volgens het rapport. Toch vinden veel mensen haar niet.
Het is een fascinerende paradox, ook wel het Fairytale Syndrome genoemd. In tijden van grotere keuze, gaan we nog meer geloven in de ‘ware’ en blijven we maar swipen om deze te vinden… met meer breakups tot gevolg. Het mag dan ook niet verbazen dat 44% wereldwijd vindt dat daten vroeger een stuk eenvoudiger was.
De druk om die ene superliefde te spotten is hoger dan ooit. Een groot deel van ons lijkt in de praktijk last te hebben van wat de beroemde psycholoog Barry Schwartz noemt The Paradox of Choice: te veel keuze leidt tot verlamming en geen commitment. More choice means less love. Gaan we dus van eeuwige liefde naar eeuwig daten?
Keuzeverlamming in de liefde
Exact tweederde van de prosumers is van mening dat dating-apps goed werken om een goed passende partner te vinden. Dat komt omdat we in apps kunnen aangeven of we van wijn houden, voetbal, reizen of zelfs een splifje op z’n tijd. De apps worden daar steeds selectiever in, met steeds meer opties, waardoor onze profielen uitgebreider worden.
Met die extra data worden wijzelf ook selectiever, vindt 64%. Maar liefst 83% van prosumers en 76% van de mainstream zegt dan ook liever de tijd te nemen om de juiste partner te vinden, dan te snel een commitment aan te gaan. In theorie begrijpelijk. Maar in de praktijk is ons gedrag juist een stuk ongrijpbaarder geworden.
Zo gelooft meer dan de helft van de prosumers dat AI-gedreven matches ons imperfectie-intolerant maken, waardoor de kans op liefde vinden kleiner wordt. Daar komt straks het fenomeen date-rating bij als het aan 35% van de prosumers ligt, die graag dates van cijfers willen voorzien. Dat lijkt ons logisch als je dit zelf wil doen. Maar wil je ook echt dat anderen jou gaan raten?
Tinderella-gedrag en up-swipen
Kortom, wij gebruiken al die technologie om de lat heel hoog te leggen. In veel gevallen zelfs out of reach. Dat zien we letterlijk terug in ons like-gedrag, waarmee we mensen liken die we zo’n 25% aantrekkelijker vinden dan onszelf. We swipen niet naar rechts maar ‘up’.
Het wordt nog gekker. In veel gevallen gebruiken we een app slechts om zélf geliked te worden. Maar liefst 35% van GenZ, 32% van de Millennials en 25% van Generatie X heeft liever een match dan een date. Dat heet Tinderella-gedrag: het spel is belangrijker dan de knikkers.
Dat ligt overigens ook aan het type dating-app natuurlijk. Het serieuze Parship is iets anders dan Tinder met haar reputatie voor one-nightstands en dickpicks (statistisch gezien dé grootste afknapper, dus mannen… hou een keer op zeg!). Net als de mechanismen achter Bumble, waarbij de vrouw kiest, anders is dan The Inner Circle, die op uitnodiging werkt.
Over exen, andere partners en breakups
Technologie maakt het niet alleen makkelijker een match te vinden. Het wordt ook eenvoudiger om liefde aan de kant te zetten. Uitmaken via social media wordt door 59% van de voorlopers en 49% van de mainstreamers makkelijk gevonden. Dat duidt op veel vluchtigheid en onpersoonlijkheid in the mating game.
Vier op tien mensen in een relatie denkt soms zelfs een betere partner te kunnen vinden. Dat fenomeen is niet nieuw, vraag maar aan een relatietherapeut. Wat wel nieuw is dat het nu ook vrij makkelijk kan. Dat verklaart het succes van de Second Love-achtige apps. En misschien ook het groeiend aantal echtscheidingen in de wereld (grofweg verdubbeld sinds 1970).
De landen van de liefde
In Italië, Spanje en Griekenland, allemaal landen met een hoog geloof in de ware, zien we nog lage echtscheidingspercentages. Van alle landen heeft Frankrijk misschien wel de beste ratio tussen ‘geloven in de eeuwige liefde’ en er ook echt naar handelen. Het aantal echtscheidingen is daar vrij laag, terwijl 67% gelooft in de chance encounter.
Al die voorbestemde ontmoetingen blijken dus meestal te werken op de lange termijn. Is Frankrijk dan toch het land van de liefde? Vergelijk het maar eens met Amerika, waar het geloof in de ware het hoogst is onder alle respondenten (92% van de prosumers en 79% van de mainstreamers), maar het aantal echtscheidingen ook: de helft van alle huwelijken strandt daar.
De vier verschillende liefdeszoekers
Het rapport heeft vier belangrijke motieven herkend bij het vinden van de liefde wereldwijd. Sommigen willen hartstocht, ongeacht de uitkomst van een encounter. Verleiding is voor hen een kunstvorm, een avontuur dat plezier en spanning dient op te leveren. Voor anderen is liefde juist een middel, niet een doel. Het doel is om levenslange partnerships te vormen, status te verkrijgen of een gezin te vormen. Los van passie dus.
Er zijn ook grote verschillen in benadering van de liefde. Zo geloven sommigen in de vrije wil, de magie, voorbestemd zijn en het toeval. Voor hen is alle vorm van sturing van het liefdesproces uit den boze. Een andere groep gelooft juist weer in stuurbaarheid via datingbureaus, coaches, familie, religie, matchmakers en natuurlijk technologie.
Cultureel bepaalde liefde
We zien Passionates, Traditionalists, iLovers en Achievers. Cultuur speelt daarbij een cruciale rol. In traditioneel India bijvoorbeeld, waar nog veel wordt uitgehuwelijkt, is het sturen van de liefde erg belangrijk. Toch is dat ook het land van Bollywood, met film na film over de romantische, voorbestemde liefde. Een gekke tegenstelling dus.
Voor Chinezen is liefde wél glashelder. Tussen de 50 en 60% van Chinezen gelooft in haar maakbaarheid via DNA-matchmaking, algoritmes en zelfs dat kunstmatige intelligentie kan aangeven of je echt verliefd bent en de relatie duurzaam zal zijn. Zij zijn iLovers: tech is key. Deze rationele benadering, inclusief familieplanning, werkt overigens niet briljant volgens John Oliver.
Oost en West
Er zijn duidelijke verschillen tussen Oost en West. Zo is ongeveer de helft van de Traditionalists in India en Saudi-Arabië liever met een partner dan single, ook al voelt dat onbevredigend. Terwijl in België, Frankrijk en Nederland we dan veel liever single blijven. In Italië, het land van famiglia, is dat zelfs maar 17%, zo belangrijk is passie voor hen.
Duitsers, Engelsen en Amerikanen zijn meer Achievers. Voor hen zijn daten, een liefdesverhouding maar ook het opvoeden van kinderen of het werken aan een relatie belangrijker dan passie, traditie of hulpmiddelen. Liefde, seks en gezin zijn doelen die je kunt bereiken, als je maar hard genoeg knokt.
Wij Nederlanders behoren net als Italianen overigens tot de Passionates. Zo zien we date-rating absoluut niet zitten (maar 9% van mainstreamers) en zijn onze eisen aan bedprestaties relatief lager dan in andere West-Europese landen, zolang we maar passie voelen voor onze liefde.
Het monitoren van seks
Over seks gesproken, vier op de tien prosumers wil seksgedrag wel monitoren, met als doel om beter te worden. Zowel dames als heren staan daarvoor open. En dít cijfer maakt dat gegeven misschien nog mooier: 34% denkt dat het kijken van porno de prestaties in bed verbetert. Wij laten even in het midden of dat vooral de jongens of de meisjes zijn…
Ook opvallend is dat 47% van de Nederlandse ondervraagden zegt dat seks niks van doen heeft met verliefd zijn. Grappig weetje: dat percentage stijgt met leeftijd. Hoe ouder we worden, hoe minder moeite we schijnen te hebben met ‘seks voor de seks’. Hier weten we de verhouding overigens ook: exact fifty-fifty tussen mannen en vrouwen.
Helpt technologie ons bij het vinden van de ware?
Het blijft de hamvraag, wat is de rol van tech in de liefde? Feit is dat veel mensen nu liefde kennen dankzij technologie. Hadden zij die ook gevonden zonder app? Lastig te zeggen. Het is ook een feit dat het aantal breakups is toegenomen, parallel aan de opkomst van het internet. Al geloven wijzelf dat toenemende emancipatie daar ook aan heeft bijgedragen.
Voor merken in Nederland is er daardoor een duidelijke opening: we willen meer dan ooit échte, gepassioneerde liefde. Maar we ervaren het als lastig om te krijgen. Alles wat dus diepere verbondenheid uitstraalt en tegelijkertijd keuzestress weghaalt, zal succes hebben.
Wat we na al deze data in ieder geval kunnen concluderen, is dat het spel wél sterk veranderd is maar niet per se verbeterd. Al die apps hebben er ook baat bij dat je lid blijft. Maar uiteindelijk zijn niet de apps maar wijzelf verantwoordelijk voor ons liefdesgedrag. Inclusief alle imperfecties.
Nieuwsgierig naar het gehele onderzoek? Hier kun je het downloaden.
Afbeelding bovenaan artikel van de film ‘You’ve Got Mail’ met Tom Hanks en Meg Ryan.
Over de auteurs
