Wat de voetbalwereld kan afkijken bij Twitter

Column – Google betaalt Twitter om toegang te krijgen tot de inhoud, zodat zoekopdrachten in Google ook kunnen leiden naar getwitterde berichten. Het is een voorbeeld van het nieuwe waarderen. Een kleine tien jaar geleden werd voor het eerst de mogelijkheid geboden om korte berichten van niet meer dan 140 karakters de wereld in te sturen. Iedereen kan ze lezen. En tegelijkertijd kun je Twitter vragen om je op de hoogte te houden als iemand die jij volgt een berichtje heeft verstuurd.

Twitter is een enorm succes, dankzij de eenvoud, dankzij de beperkingen die aan de gebruiker worden opgelegd, ook dankzij het feit dat in principe iedereen gelijk is, al helpt het als je in de analoge wereld een bekende Nederlander bent. Rafael van der Vaart heeft niet anderhalf miljoen volgers omdat zijn berichten telkens weer zo lezenswaardig zijn, laten we het zo zeggen. Twitter ging naar de beurs en is nu zo’n dertig miljard dollar waard.

Als niemand zou twitteren, zou Twitter niets waard zijn

De simpele analyse: een bedrijf (Twitter) ontwikkelt software, biedt dit gratis aan, het volk houdt er van en gaat het massaal gebruiken, neemt de moeite om haar gedrag, gescheld, gelik, gelijk en ongelijk, gebeurtenissen, geaai en gehaat in gedigitaliseerde vorm aan Twitter te geven en hiermee ontstaat een schat aan gegevens die geld waard is.

Een waarheid als een koe: als niemand zou twitteren, zou Twitter niets waard zijn.

Twee miljard euro voor uitzendrechten Premier League

Vorige week werd bekend dat Sky bijna twee miljard euro per jaar betaalt voor de uitzendrechten van de Engelse Premier League. Engelse voetbalclubs profiteren volop van deze inkomsten, clubs die in de staart bungelen, hebben meer te besteden dan de topclubs in Nederland. Voetballers, bestuurders, aandeelhouders profiteren volop van de inkomsten, de tv-kijkers betalen net zoals de adverteerders, die weer betaald worden door de kijkers.

En de toeschouwer in het stadion? De goedkoopste seizoenskaart in Engeland kost zo’n vierhonderd euro, voor Arsenal betaal je tussen de duizend en tweeduizend euro. De prijzen van seizoenskaarten stijgen jaarlijks.

Het nieuwe waarderen voor voetbalfans

Het wordt tijd dat ook het voetbalvolk de mechanismes van ‘het nieuwe waarderen’ gaat begrijpen. Het mechanisme dat inhoudt dat je betaald krijgt voor je gedrag. In een theater wordt niets van je verwacht, in een bioscoop is het knisperen van een chipszakje al hinderlijk, maar in een voetbalstadion is stilte de grootste vijand van de beleving.

Wat is de uitzendwaarde van een voetbalwedstrijd zonder publiek? Of, de stelling, analoog aan de Twitter-waarheid: als alle tribunes leeg zouden zijn zouden de uitzendrechten niets waard zijn. Een voetbalvoorstelling is een gezamenlijke inspanning van voetballers, scheidsrechter, acterende trainers, publiek, spreekkoren, spandoeken, sjaals met opdruk, rivaliserende fans.

De twaalfde man betaalt om mee te doen

Bij supporters zitten uren, dagen voorbereiding in een wedstrijd. Sommige spreekkoren staan bol van de haat en racisme, andere blinken uit in humor en vindingrijkheid. Het is een twee uur durend spektakel met nadrukkelijke publieksparticipatie. Het geheel van deze inspanning wordt voor veel geld verkocht aan uitzendgerechtigden, en lang niet alle acteurs krijgen ervoor betaald. De twaalfde man moet zelfs betalen om mee te doen.

Er is ruimte voor een eerlijker verdeling van de uitzendrechten, laat ik het zo zeggen, en de waardering van Google voor Twitter kan helpen bij die gedachte.

Deze column werd eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.

Illustraties met dank aan Fotolia.