50 tweets per dag: is jezelf herhalen Twittervervuiling?

Van twee sprekers weet ik het zeker, ze vertelden het immers zelf op het podium van LeWeb in Parijs, december vorig jaar. Beiden gaven toe dat ze dezelfde tweets meerdere keren per dag versturen. En ze waren er trots op.

50 tweets per dag

Guy Kawasaki begon ooit bij Apple en is nu succesvol auteur. Op Twitter heeft hij bijna 1,4 miljoen volgers. Dat is veel. Hij twittert veel, ik schat meer dan zo’n vijftig tweets per dag. Met inzichten, verwijzingen naar artikelen. In Parijs garandeerde hij dat iedere tweet die zijn afzender heeft, daadwerkelijk door hem werd getikt. De man heeft een andere tijdseenheid dan wij. Met de regelmaat waarmee een verslaafde roker een sigaret opsteekt, twittert hij.

Winelibrary

Op hetzelfde podium vertelde een dag later Gary Vaynerchuk dat ook hij gretig gebruik maakt van het medium om zijn boodschappen de wereld in te slingeren. Vanynerchuk kennen we vooral van de aanstekelijke manier waarop hij wijnen op het internet aan de man bracht, Winelibrary. Hij was in staat om de goedkoopste Liebfraumilch uit een pak aan te prijzen alsof het een Mouton Rothschild betreft. Vaynerchuk is nu eigenaar van het bureau Vaynermedia. “Based on a new concept, it’s called profit”, laat hij ons weten als reactie op de luchtbel die nu ook in sommige internetbedrijven lijkt te zitten. Ook adhd-er Vaynerchuck is goed voor zo’n 50 tweets per dag.

Zij beiden versturen dus dezelfde tweets meerdere dagen per dag. Gemiddeld zo’n vier keer. Het motief om dit te doen is dat hun publiek dermate verspreid over alle tijdzones in de wereld zit, dat eenieder in zijn wakkere dag de kans krijgt om het bericht op te pikken. En, zo sprak Kawasaki, toen er werd gesputterd over deze vervuiling: “als je mijn bericht twee keer ziet langs komen ben je te veel op Twitter aan het kijken, you don’t have a life”. Zei de man die ons vijftig keer per dag een interessant weetje voorschotelt.

Twittervervuiling, spammers?

Twittervervuiling. Auteurs die dezelfde berichten meerdere keren per dag versturen. Soms met net een andere nuance, zodat het beter meetbaar wordt op welk bericht iemand reageerde. Is dit erg? “You are spammers”, zei gastheer Loïc Le Meur in zijn beste Engels. Geautomatiseerde spammers, ook dat nog, want er zijn programma’s die dit voor je regelen.

Nee, zelfplagiaat

Zelfplagiaat, denk ik dan. VU-econoom Peter Nijkamp haalde vorige week prominent de voorpagina’s van de grote kranten, hij werd beschuldigd van zelfplagiaat. Blijkbaar is het mogelijk om van jezelf te stelen. Nijkamp is een veelschrijver, de meest publicerende econoom ter wereld. In zijn toptijd publiceerde hij één artikel per drie dagen. En af en toe neemt hij eerder geschreven alinea’s over. Bij hem zitten er tenminste nog minstens een paar dagen tussen en een totaal andere context.

De verontwaardiging hierover is moralistische prietpraat, aangewakkerd door het syndroom van Stapel. Kawasaki en Vaynerchuk, dat zijn de echte vervuilers. Ze herhalen zichzelf vier keer op een dag, geautomatiseerd. Het zijn trage stotteraars op zoek naar aandacht en volgers.

Deze column werd eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad. Foto intro met dank aan Fotolia.