Het managementprobleem van de 21ste eeuw

Begin oktober 2013 publiceerde IBM haar rapport: ‘The Customer-activated Enterprise’. Het rapport laat zien waar bestuurders op hoog niveau over nadenken op het gebied van technologie, strategie en de markt waarin ze opereren. Welke prioriteit verlenen de topbeslissers aan initiatieven? Wat verwachten ze dat de komende drie tot vijf jaar belangrijk wordt?

Het rapport bevat de inzichten van 4.183 C-level executives, werkzaam in 70 landen in 20 verschillende industrieën. Het meest opvallend is het antwoord dat de CEO’s geven op de vraag: “How do you view the world?” Technologie is in hun opinie de meest belangrijke externe kracht die de toekomst van organisaties vorm geeft. In 2004 stond technologie nog onderaan de agenda, nu wordt het al twee jaar achter elkaar de hoogste prioriteit gegeven. De disruptieve kracht van nieuwe technologie en met name de snelheid waarmee deze zich voortbeweegt baart de C-level executives zorgen.

Een op zichzelf staande organisme

Was voorheen technologie nog een beheersbaar fenomeen, nu lijkt het op een zichzelf staand organisme, dat alles waarmee het in aanraking komt voorgoed verandert. Organisaties moeten deze kracht niet onderschatten, er geen weerstand tegen bieden, maar juist omhelzen. Inzetten om verandering te bewerkstelligen. Hetgeen extreem moeilijk is, omdat het de organisatie in de kern van haar bestaan raakt.

Businessguru en visionair Clay Shirky zei ooit: “Organisaties proberen het probleem in stand te houden waarvoor ze zelf ooit de oplossing waren”. De snel veranderende omgeving vereist voortdurend een nieuwe oplossing. Organisaties zijn echter niet gewend om met versnelde verandering als direct gevolg van al deze nieuwe technologieën om te gaan.

Het managementprobleem van de 21e eeuw

Bovenstaande figuur laat volgens Scott Brinker het managementprobleem van de 21ste eeuw zien. Technologie verandert exponentieel, terwijl organisaties een logaritmische groei doormaken. Het gaat volgens Brinker om de relatie tussen deze twee curves: technologie verandert sneller dan organisaties deze verandering kunnen omarmen. Brinker noemt dit denken de Wet van Martec, een wet die vernoemd is naar het weblog waarop hij zijn gedachtegoed deelt.

De exponentiële groei die technologie doormaakt is een directe afgeleide van Ray Kurzweil’s Law of Accelerating Returns. Voor de logaritmische groei die een organisatie doormaakt, voert Brinker jammer genoeg geen bewijs aan. Het is gebaseerd op empirisch onderzoek. Mensen en organisaties hebben simpelweg tijd nodig om hun denken, doen en laten aan te passen. Er is dus een limiet aan de snelheid waarmee een organisatie kan veranderen.

Aangezien de exponentiële functie de inverse is van de natuurlijke logaritme wordt het met het verstrijken van de tijd alleen maar moeilijker voor een organisatie om zich aan te passen aan de versneld veranderende technologie. Het gat wordt alsmaar groter. Uiterst rechts op de x-as is het welhaast onmogelijk.

Digitaal darwinisme

Als in het huidige tijdperk exponentieel groeiende technologie een gegeven is, dan moeten organisaties zich een structuur en een bijbehorende cultuur aanmeten waarbij versnelde verandering de nieuwe normaal is. Het vraagt om een omgeving, om een strategie, waarbij  proeftuinen en pionieren om te kunnen innoveren de normaalste zaak van de wereld is. En dat raakt een organisatie in al haar facetten. Het is digitaal darwinisme. Het is adapt or die!

Foto intro met dank aan Fotolia.