Crowdsourcing & cocreatie gaan niet samen

Eigenlijk kun je je meer verbazen over de verbazing over het beroerde resultaat, dan over het resultaat zelf. Toen in DWDD werd aangekondigd dat er een Koningslied zou komen waar alle burgers aan zouden mogen meeschrijven was het project al ten dode opgeschreven. Dit is geen betweterige wijsheid achteraf, het is domweg ervaring.

Een “degelijk uitgevoerd soapverhaaltje”

Paul Verhoeven kondigde in 2011 een project aan waarbij met tientallen vrijwilligers een film zou worden gecrowdsourced. Onder de naam Entertainment Experience bood Verhoeven opkomend talent de kans om mee te doen aan het filmproces. Verschillende disciplines werden gevraagd om mee te doen, zoals acteren, filmen, editen, scripts schrijven. De eerste vier minuten van de film stonden vast op basis van een plot dat was geschreven door Kim van Kooten. Het resultaat van het geheel was de film Steekspel, die in 2012 in première ging.

Op de site van copyright20.org wordt gesproken over een spannend project: “we gaan er vanuit dat met de input van zovelen het alleen maar een goede film kan worden”. De recensenten zijn mild. Terloops wordt opgemerkt dat het productieproces van Steekspel interessanter is dan de film zelf, waarvan gezegd wordt dat het niet heel veel meer is dan een degelijk uitgevoerd soapverhaaltje. Verhoeven geeft toe verbaasd te zijn over het gebrek aan kwaliteit die de honderden enthousiaste deelnemers hadden ingebracht.

Koningslied: een willekeurige sequentie van woorden

Het Koningslied. Het is onzin om te denken dat als je heel veel mensen mobiliseert om gezamenlijk aan een project te werken een verdienstelijk eindresultaat het gevolg zal zijn. Een liedtekst schrijven is een ambacht. Alle tekstschrijvers zijn burgers, maar slechts heel weinig burgers zijn tekstschrijvers. Vijf uur. Vijf uur had de redactie van het Koningslied nodig gehad om uit alle inzendingen het uiteindelijke lied te maken. Het zegt iets over de redactie. Het zegt niets over de inzendingen, want die hadden het niveau dat je had kunnen verwachten. Er zat ongetwijfeld van alles tussen, maar niet één ziel. Het was de Belg Jens Pas die ooit schreef dat je voor een succesvolle zwangerschap nog altijd negen maanden en één vrouw nodig hebt. Met negen vrouwen en één maand krijg je misschien iets moois, maar niet een kind. We kregen niet een liedtekst, maar een willekeurige sequentie van woorden. Niks verrassends. De natuur doet haar werk.

De Koningslied-oorlog op Twitter

Het vervolg is als verschijnsel interessant. De oorlog op Twitter breekt los. En het aardige is dat daar precies hetzelfde gebeurt als wat er eerder met de liedtekst van het Koningslied gebeurde. Alleman klaagt furieus over het feit dat Alleman een bedroevende liedtekst schreef. We baggeren een lied bij elkaar en vervolgens bedelven we het gebaggerde lied door er karrevrachten met bagger overheen te twitteren.

Crowdsourcing en co-creatie gaan niet samen. Vergeet dat nu, voor eens en altijd. Burgerjournalistiek is niet van de grond gekomen. De hemel zij geprezen dat we geen burgemeesters of staatshoofden hoeven te kiezen. Laten we verstandige mensen benoemen die een burgemeester aanwijzen. Of een president benoemen. Of een lied schrijven voor de kroning van de koning.

Deze column werd eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.