Oudere Neelie Kroes pleit voor credo van jongere

Begin december was het weer zo ver, LeWeb in Parijs. De oude stad ontving het jonge congres met ouderen en jongeren van geest. En daar zagen we de oude man die steeds ouder werd, de seniore vrouw die jong was en de jonge man die oud bleek.

Slaapverwekkende inhoud, vol open deuren en clichés

De stramme Israëliër Yossi Vardi deed geen enkele moeite om het publiek voor zich in zich op te nemen. De inhoud was slaapverwekkend, de vorm oubollig. Zijn verhaal zat vol met open deuren en clichés. Het enige moment dat zijn handen te zien waren was aan het begin, toen hij zijn broek ophijste. Daarna verdwenen ze in zijn zakken en ze zouden er blijven. De zaal werd apathisch en Yossi vroeg zich af wat er aan de hand was. “Something is wrong here, with me or you. And it must be you because I cannot be wrong.” Verontwaardigd beende hij weg, om nooit meer terug te komen.

‘So that is no coffee money’

En daar was ook Neelie Kroes, op het eind van de tweede dag. Kroes werd geïnterviewd door gastheer Loïc Le Meur. Ze kwam niet met lege handen, ze kwam met een Europese pot van honderd miljoen euro. “So that is no coffee money.” Doel van het geld is om tech-jongeren te stimuleren om in Europa een onderneming te beginnen en te blijven. Een mooie wending nam het interview toen zij hèm de vragen ging stellen. Wat zou jij nu willen dat er zou veranderen in Europa, vroeg de eurocommissaris. Loïc had het over de hopeloze regelgeving, de arbeidsmarkt die in Amerika veel flexibeler is en de onmogelijk ingewikkelde btw-structuur en over het verschil in ondernemerschap. In Europa zoeken jongeren een baan, in Amerika màken ze er een.

Die jongeren in Europa wìllen wel, zei Kroes, maar het zijn vooral de ouderen die vasthouden aan bestaande structuren en protectionistische maatregelen. Ze vertelde over een ontmoeting, jaren geleden. Twee jonge deelnemers aan een startup-wedstrijd, die elkaar alle geheimen vertelden. “Is dat wel verstandig, je concurrent alles vertellen?”, vroeg ze. “Mevrouw, u bent hopeloos ouderwets”, zeiden de twee in koor. Dat was de wijste les die ze ooit had gekregen, kenmerk van de nieuwe economie is dat je deelt met elkaar.

Machtsstrijd tussen Facebook en Instagram

Die middag hadden we een scherp interview gezien tussen journalist Siegler en de jonge Kevin Systrom, baas van Instagram dat dit jaar voor een miljard dollar werd verkocht aan Facebook. Het gesprek was een welkome afleiding van de soms erg obligate en kritiekloze productpresentaties en oppervlakkige ondervragingen. Eigenlijk gaat een interview van MG Siegler, columnist van TechCrunch, altijd goed. Het interview ging over de machtsstrijd tussen Twitter –grote concurrent van Facebook- en Instagram. Sinds de overname hindert Instagram –met onvriendelijke dwang van Facebook ongetwijfeld- twitteraars die foto’s willen delen. Hoe kinderachtig kan het zijn. Nieuwe muren worden opgetrokken, en minder wordt gedeeld. Een protectionistisch oorlogje tussen snotapen die binnengelopen zijn. Geld en macht hebben weinig tijd nodig om idealen te verdrijven. De jonge Systrom gedraagt zich als een oude man.

De oudere –met respect- vrouw Kroes predikte het credo van de jongere. De jonge Systrom werd een oude man en de Israelier gedroeg zich zoals hij was: oud. Leeftijd is een relatief begrip en LeWeb 2012 was leerzaam. Als vanouds.

Zinvolle besteding van honderd miljoen

Nog één ding dan. Het was een klemmend verzoek van Neelie Kroes aan Loïc Le Meur om haar te helpen met een zinvolle besteding van de honderd miljoen. Waarom wordt binnen Frankwatching niet een podium geopend waar suggesties worden verzameld, besproken en becommentarieerd met als streven om haar in het eerste kwartaal van 2013 uit te nodigen of naar haar kabinet in Brussel te gaan. Neelie daagde Loïc tijdens haar interview tot drie keer toe uit om met aanbevelingen te komen, om haar te helpen met haar plannen. Na afloop sprak ik haar even. Meer dan welkom was de suggestie om de discussie via Frankwatching voort te zetten. “Graag. Kom maar met voorstellen. Ik maak er tijd voor vrij.”

Deze column werd eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.