Ik ben voor de Piratenpartij

Medio september werd Berlijn verrast door de uitslag van de verkiezingen van het parlement voor de deelstaat. De Piraten kwamen in het parlement, ze stapten met het grootste gemak over de kiesdrempel van vijf procent en legden overtuigend beslag op vijftien zetels, ruim negen procent. De Piratenpartij is al lang veel meer dan de prototypische verzameling van hackers, muziekjatters en filmrippers.

Partij met degelijke visie

De partij zet zich in voor een zorgvuldige borging van de privacy van de burgers, pleit voor een degelijke visie op het andere onderwijs in een andere maatschappij, wil een wetgeving die aangepast is aan de mogelijkheden van het netwerk in plaats van een wetgeving die nog steeds stut op de bescherming van de monopolistische rechthebbenden en de ontkenning van de nieuwe marketingwetten in de muziekwereld. De Berlijnse kiezers hadden groot gelijk met hun keuze. En ik zal het bevestigen.

Illegaal muziekbestand

De jonge vrouw – laten we haar Pietje noemen want zo heet ze, ze is mijn dochter – ging met haar vriend naar Berlijn, een korte vakantie van een paar dagen. De oom van de vriend had zijn appartement in Berlijn aangeboden. En zo gingen ze, liepen wat rond, bezochten het Jüdisches Museum aan de Lindenstraße, gingen ‘s avonds gingen op zoek naar Jazz-cafés, daarbij geholpen door behulpzame jazz-sites op het internet. Pietje had haar aftandse laptop meegenomen, in het appartement was een internetverbinding.

Het waren mooie dagen. Een paar weken geleden ging de vriendelijke oom weer naar zijn appartement om er daar achter te komen dat hij nog net op tijd was om in actie te komen. Wat bleek? Er was geconstateerd dat in Pietjes week er een illegaal muziekbestand over de internetlijn was geslopen. Of oom onmiddellijk duizend euro wilde overmaken. Het ging om een album van Christina Aguilera en Sony Music GmbH had het advocatenkantoor verwittigd. Met veel spierballentaal en dreigementen wordt duidelijk gemaakt dat het verstandig is om eieren voor het geld te kiezen.

Machtsvertoon

Pietje weet oprecht van niets. Ze heeft niets gedownload. Ja, de computer heeft aan het netwerk in het appartement gehangen. Nee, ze moet niets hebben van Christina Aguilera. Misschien is ze slachtoffer van een spionerende robot (crawler) die haar computer is binnengedrongen. En als dat gebeurd is ga je er aan, laat dat maar aan advocaten over. Niets ontziende Berlijnse bounty hunters slaan hun slag, in opdracht van grote maatschappijen (Sony, EMI, Warner). Hun wapen: de nieuwe wetgeving in Duitsland. Het is nu mogelijk om kleine onschuldige consumenten een rib uit het lijf te trekken.

De helft van de boete van duizend euro gaat op aan advocatenkosten. De andere helft verdwijnt in de zakken van de maatschappijen, en ik vermoed dat Christina Aguilera hier helemaal niets van ziet. Het meest zorgwekkende is dat we dit in Nederland ook gaan krijgen, als staatssecretaris Teeven zijn speerpuntbrief door de Tweede Kamer geloodst krijgt. Het is buitenproportioneel machtsvertoon en het geld komt niet terecht waar het eventueel thuis zo horen, bij de artiest. Ik ben voor de piratenpartij. Wat mij betreft mogen ze de wetgeving enteren.

Deze column werd eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.