Josephine Green over leiderschap: de pannenkoek in de praktijk

Een jaar geleden ontdekte ik op Vimeo het verhaal van Josephine Green over piramides, pannenkoeken en (nieuw) leiderschap en afgelopen maandag hoorde ik haar live spreken op een LEAP-bijeenkomst.

Die praktijk is een wereld die onderweg is van piramide – waarin hiërarchie, macht, competitie en concurrentie, ego, kennis, schaarste, gesloten systemen, grote 19e eeuws ingerichte organisaties en massaproductie de regel zijn – naar pannenkoek – die gekenmerkt wordt door platte, sociale en open ecosystemen die niet draaien om bezit, maar om toegang en waarin het delen van kennis, onderwijs, zorg en bronnen voorop staat.

Green (voormalig directeur Trends & Strategie bij Philips en nu ondernemer) beschrijft hoe eerst God bovenaan de piramide zat en hoe die achtereenvolgens plaats maakte voor de technologie, de wetenschap, de banken en de financiële instellingen. Inmiddels is de piramide in elkaar geklapt en is de toekomst onzeker en onbekend. Dat is eng, want we blijken als mens helemaal niet ‘de master of the universe’ te zijn en zo hebben we ons wel een paar eeuwen lang gedragen en zo gedragen velen van ons zich nog altijd. Wat we nodig hebben, is een nieuw toekomstperspectief en een nieuw referentiekader voor onze organisaties, maatschappij, voor ons onderwijs, onze mobiliteit en onze gezondheidszorg.

Oud en nieuw leiderschap

Van de oude leiders in al die sectoren hoeven we volgens Green niet veel te verwachten. Die zijn te druk bezig met het handhaven van de status quo cq met het veilig stellen van hun eigen positie bovenaan de piramide. Voor hen is de wereld een machine, die geolied moet worden om massagoederen te produceren en die door commando & control in bedrijf moet worden gehouden. Met als gevolg dat ze niet doorhebben dat hun medewerkers en hun klanten daar zo langzamerhand wel genoeg van beginnen te krijgen.

Waar nu behoefte aan is, zijn leiders van het transitie-type. We weten immers nog niet waar het heen gaat en zitten nog midden in de overgang van piramide naar pannenkoek. Deze leiders stellen zich nederig op en durven toe te geven dat ze het ook niet allemaal weten, maar ze zien wel dat die pannenkoek er echt aan zit te komen. Ze geven de change-agents in hun organisatie ruim baan, staan experimenteren toe en laten ook de verandering, de kennis en de inzichten van buitenaf binnen.

Het nieuwe leiderschap staat voor diversiteit in de organisatie en voor het combineren van de intelligentie in de linker- en de rechterhersenhelft. Diversiteit gaat dan ook niet over meer vrouwen in de top, maar over het tegenovergestelde van ‘groupthink’: werk met allerlei soorten mensen in je organisatie en niet alleen maar met ‘marionetten’ die net zo denken en doen als de baas.

Meer menselijkheid

Green spreekt dan ook over ‘more is more’ in tegenstelling tot het bekende ‘less is more’. Waarbij ‘more’ nadrukkelijk niet staat voor meer consumptie, meer competitie, meer command & control, maar wel voor meer sociale innovatie, meer diversiteit, meer creativiteit, meer duurzaamheid en vooral meer menselijkheid.

Natuurlijk zie ik daar een link naar mijn eigen klantropologische visie op de toekomst van innovatie, marketing, communicatie en organisaties. Want het is tijd om de mens achter de klant en de medewerker serieus te gaan nemen. Of om van die piramide af te komen en die pannenkoek te gaan serveren. Met stroop, kaas of spek, dat kan allemaal.

En omdat Green de Nederlandse gewoontes blijkbaar goed kent, komen er zelfs ook nog poffertjes om de hoek kijken op het moment dat ze de aanwezigen uitnodigt om hun eigen vragen en inzichten rondom nieuw leiderschap te delen op de Pyramids 2 Pancakes-website. Want als je al die kleine poffertjes naast elkaar legt, heb je ook weer een pannenkoek.

Deze blogpost verschijnt ook op www.fackeldeyfinds.com.