Korter in de rij op het vliegveld door nieuwe technologie

Het is een doorn in het oog van luchthavens als Schiphol, Rotterdam en Eindhoven. Wachtende reizigers bij de paspoortcontrole. Boze blikken van reizigers, nog bozere blikken van de Marechaussees. Dat kan slimmer, en vooral sneller. Bijvoorbeeld door de inzet van slimme ICT-systemen. Welke ontwikkelingen zijn er op dit gebied?Ook ik baal ervan als we net terug komen uit Sydney, of een ander ver oord, en de blauwe uniformen gaan net koffie drinken. De theorie over wachtrijen en bottlenecks is aan hen duidelijk niet besteed. En wat is dan mijn keuze? De lange rij ‘Europese paspoorten’ of de korte rij ‘Niet-Europese paspoorten’?

Scanning

Er is goed nieuws. Reizigers met een Europees paspoort kunnen sinds vorig jaar op Schiphol de grens passeren zonder de marechaussee te treffen. Als ze over de grens gaan, scannen ze hun paspoort bij een elektronisch poortje. Dat moet de doorstroming bevorderen. Op hetzelfde moment wordt een foto gemaakt van de persoon die zich in het poortje bevindt. De gegevens uit het paspoort worden vervolgens vergeleken met de zojuist gemaakte foto.

Een mooie toepassing van technologie om risico’s bij de grens te beheersen. Ik ben benieuwd hoeveel reizigers na de scanner toch nog in het bakje ‘even in de ogen kijken’ vallen vanwege openstaande boetes, gevangenisstraffen of internationale signaleringen.

Privium en Flux

Zelf gebruik ik al 2 jaar Privium, een serviceprogramma van Schiphol dat frequente reizigers de mogelijkheid biedt efficiënter te reizen. De dienst maakt een snelle en veilige grenspassage mogelijk met irisherkenning. Daarnaast biedt Privium onder meer een nette lounge op Schiphol.

Privium biedt een slimme klantsegmentatie; een ‘groene’ loper voor nette reizigers. Maar, de Priviumpas werkt alleen nog op Schiphol. Voor Amerika biedt Privium een combinatie met, een opnieuw dure, Flux kaart. Daarmee kun je snel de Amerikaanse grens passeren. En dat scheelt kostbare tijd. Flux maakt hierbij gebruik van bestaande en geautomatiseerde grenspassagesystemen, waarbij je je éénmalig hoeft aan te melding voor al de deelnemende landen.

Op Schiphol maak je gebruik van Privium-poortjes met de irisscan en de Privium Card. In de VS maak je gebruik van Global Entry-doorgangen via je paspoort en vingerafdrukken.

Globale Entry is het U.S. Customs and Border Protection (CBP) programma voor het versnellen van de toegang tot de Verenigde Staten van vooraf goedgekeurde reizigers met een laag risico. De Amerikaanse Transportation Security Administration (TSA) werkt al 6 maanden aan een systeem dat het veiligheidsrisico dat individuele passagiers vormen kan inschatten en zo veel nodeloze en nutteloze veiligheidscontroles zou kunnen voorkomen.

Frequent Flyer programma’s

Op elke andere luchthaven in de wereld mag ik met mijn Privium pas overigens gewoon weer achteraan aansluiten. Ik sta weer op de ‘rode’ loper.

Eigenlijk is het onbegrijpelijk dat Frequent Flyer programma’s als KLM’s Flying Blue daarop niet inspelen met extra diensten. Als reiziger moet je nu nog met 4 of 5 kaarten aan de slag om snel en comfortabel te reizen, met net zoveel aanmeldingsprocedures en hoge kosten. Dat is niet handig. De luchtvaartsector is toe aan een OpenID voor frequente reizigers.

Informatie bundelen

De technologische vernieuwing bij de grensbewaking gaat inmiddels verder. De controle van het paspoort is natuurlijk slechts de eerste stap naar meer veiligheid bij internationale passagiersstromen. Je wilt natuurlijk ook die smokkelaar van dierhuiden, die taxfree koper van een iPad, de drugskoerier, de gelukszoeker en de potentiële bommenlegger eruit halen.

Dan heb je veel meer informatie nodig dan alleen dat paspoort. Waar komt de reiziger vandaan, welke tussenstops heeft hij of zij gemaakt, welke historie is bekend, wat is zijn of haar risicoprofiel en wat was zijn laatste post op Facebook of Twitter. Informatie uit de reisketen die je snel moet bundelen en slim moet wegen op risico’s. Dat heet horizontaal grenstoezicht. Uiteindelijk krijgt de marechaussee in de toekomst een haarscherpe en actuele ‘situational awareness’ om te beoordelen wat hij met de reiziger gaat bespreken.

De techniek bestaat, en wordt in bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk ingezet in het e-Borders project. De UK Border Agency schrijft erover: ‘Every year, more than 200 million passengers cross the UK border. To help secure the border, we use an electronic system called e-Borders to carry out checks on travellers before they begin their journey. This allows our officers to identify those who should not be in the UK or who intend harm’. Overigens kampt het project wel met grote vertragingen en budgetoverschrijdingen.

Internationale ontwikkelingen

Afgeschrikt door langdurige en irritatie-opwekkende veiligheidsvoorschriften op luchthavens, kiezen veel reizigers tegenwoordig voor reizen per hogesnelheidstrein, auto of boot. Dat is terug te zien in de winstcijfers van de luchtvaartmaatschappijen. Werd in 2010 nog ruim 12 miljard euro winst geboekt, dit jaar zal dat nog geen 3 miljard zijn, aldus de IATA. Door de veiligheidsreglementen te hervormen, hopen luchtvaartmaatschappijen de verloren reizigers te verleiden om opnieuw het vliegtuig te pakken.

De International Air Transport Association (IATA) heeft in Singapore een prototype laten zien van een beveiligingssysteem dat passagiers en hun bagage binnen enkele seconden kan scannen.

Het nieuwe controlepunt van de IATA maakt ook een inschatting van het veiligheidsrisico van passagiers, die vervolgens middels een chip in het paspoort van de reiziger wordt opgeslagen. Met een irisscan wordt de paspoorthouder vervolgens als zodanig herkend. Passagiers die een klein risico vormen, kunnen met hun handbagage binnen enkele minuten naar hun gate lopen. Dat is veel sneller dan de gemiddeld 35 minuten die een veiligheidscontrole nu nog duurt.

IATA voorziet in 3 verschillende tunnels waar personen één voor één doorheen lopen. De tunnels zijn bedoeld voor 3 soorten passagiers: passagiers die veel reizen, normale passagiers en passagiers die een uitgebreide scan nodig hebben. Reizigers die een groter risico vormen, lopen door een speciale veiligheidstunnel van 6 meter lang, die is uitgerust met apparatuur om schoenen en bagage te scannen en vloeistoffen en explosieven te detecteren. Het is de bedoeling om over te stappen van een ‘systeem dat naar slechte voorwerpen speurt naar een systeem dat slechte mensen kan vinden’, aldus IATA.

Een belangrijke voorwaarde voor het nieuwe systeem is dat overheden meer gegevens over hun burgers beschikbaar stellen. De vraag is of we dat wel willen.

Met getrokken wapens

Ik wil korte rijen op Schiphol. Dat start met voldoende marechaussees aan de balie. Beter plannen dus. Vervolgens maak je in de passagiersstromen een onderscheid naar risicocategorieën met de inzet van slimme ICT-systemen die uitgaan van horizontaal toezicht. Dat spreekt me wel aan.

Wie heeft er niet genoten van de film ‘Minority Report’ van Steven Spielberg? In de wondere wereld van ‘sense and respond’ en ‘situational awareness’ is het toch mogelijk om op basis van informatie uit meerdere systemen snel te bepalen of ik over de ‘groene’ of de ‘rode’ loper mag lopen. Welkom thuis. Of juist niet…

Maar misschien vergeet ik net te snel wat dit allemaal gaat betekenen voor mijn persoonlijke leven. Hoe verging het de held in ‘Minority Report’ ook al weer? Wat als er per ongeluk een vinkje verkeerd staat, ik een vreemde post op mijn Facebook heb staan, en er ineens 4 marechaussees met getrokken wapens naast me staan? Ik moet er even niet aan denken.