Google’s Chromebook

Als vlees digitaal verkrijgbaar zou zijn was het snel afgelopen met de diepvrieskisten. We zouden de rosbief, varkenshaasjes en gehaktballen naar ons toe halen op het moment van koken. Nog een stapje verder en ook de plakjes ham en boterhamworst zouden pas nodig zijn na het smeren van de boter.

Stel nu dat dit inderdaad kan. Die 3D-printer komt er ook, zeggen ze, en als je in de toekomst een zilveren tafelring nodig hebt vul je de printer met zilverinkt en het goede ontwerp, en een paar minuten later heb je een tafelring geprint. Zou het ook met vlees kunnen? Een vleesprinter? Je vult het apparaat met enzymen, eiwitten, een apart inktpatroon met wat fibrinogeen en trombine.

Wat kost de vleesprinter? Wat kost een patroontje met fibrinogeen? Wat gebeurt er als je wel honger maar geen verbinding hebt? Hoe duur is de verbinding eigenlijk?

Volgende maand komt de Chromebook uit. Google’s Chromebook is een computer met een heel dun besturingssysteem er op, als je hem openklapt ben je binnen een paar seconden aan het werk, het moet een verademing zijn voor al die Windows-gebruikers. In principe is de browser (Google’s Chrome natuurlijk) de belangrijkste software die op de laptop staat.

De browser als sleutel voor de heilige graal, namelijk de toegang tot het net. Als die verbinding en toegang er maar is dan kun je overal bij, bij je documenten, je foto’s of Facebook of bij het nieuws van vandaag. Allemaal komt het binnen op je eigen informatieprintertje, en dat is je scherm. Prachtconcept. Zeker als je altijd verbinding hebt. Én als het betaalbaar is. Maar dat is de grote onbekende.

De onrust die de afgelopen week ontstond over de digital harassment strategie van KPN en Vodafone is terecht. KPN en Vodafone registreren iedere oogwenk en toetsaarzeling van hun gebruikers. Nee, we hoeven ons geen zorgen te maken, nee, dit is echt niet een inbreuk op onze privacy. Maar er hoeft natuurlijk maar een enkel minuscuul lekje te zijn en de rapen zijn gaar. Mobileaks is zo een feit.

En er is iets anders. KPN en Vodafone komen er achter dat steeds meer mensen op een slimme manier gebruik maken van het netwerk (WhatsApp bijvoorbeeld) om betaalde diensten (sms) te omzeilen. De een komt er achter door even na te denken, de ander door gebruiksgedrag stiekem af te luisteren. Ieder heeft zo zijn eigen gave. Als je veel te veel geld vraagt voor het sturen van een smsje moet je niet verbaasd zijn dat er goedkope alternatieven op de markt komen.

En wat kunnen we dus verwachten? Zoals de tabakslobby haar rokers verslaafd maakte en daarna de prijs van sigaretten verhoogde, zo ook raken we nu gewend aan goedkoop dataverkeer en krijgen de rekening later gepresenteerd. De prijs voor dataverkeer gaat omhoog, daar kun je donder op zeggen. Donder. Soms zijn er concepten die helemaal logisch zijn. De iPad is er zo een, een browserlaptop zoals Chromebook ook. Het gevolg is dat we met z’n allen de tarievenfuik van het dataverkeer inzwemmen. Mevrouw Kroes mag de rode bal hijsen.

Deze column is eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.