Filter
ChatGPT Twitter als alarmcentrale
Afgelopen vrijdag moest ik om 7:30 uur de trein uit Oisterwijk naar Utrecht pakken. Via mijn tijdlijn op Twitter zag ik de eerste berichten binnenkomen over een zware aardbeving vlak voor de kust van Japan. Even later zag ik een stroom van berichten binnenkomen over een naderende tsunami. Krantenlezers zagen iets anders.
Via CNN en Ustream kreeg ik de eerste livebeelden te zien van de ramp die op Japan afstevende. En ik zat daar in de ochtendspits. De coupé zat vol. Het overgrote deel van mijn medereizigers las een gratis krant. Verdiept in het nieuws van gisteren. Niemand was zich bewust van de ramp die zich aan de andere kant van de wereld afspeelde.
Ik had de neiging om op te staan en mensen deelgenoot te maken van dit onheil. Maar ik deed het niet. Stilletjes bleef ik ontzet zitten staren naar de afschuwelijke beelden die binnenstroomden. Het was een ervaring die ik al eerder had meegemaakt.
“Sociale media geven je de mogelijkheid om informatie te zoeken en direct je mening aan het digitale canvas toe te vertrouwen. En dit is confronterend, keihard, recht-in-je-gezicht-nieuws. Zonder nuance, geen ontkomen aan. Korte statusberichten zuigen je als het ware in het nieuws. Je wordt onderdeel van het nieuws. Ik ben het nieuws.” (Lees ook de Schaduwzijde van de Realtime Maatschappij.)
Live toeschouwer van het nieuws
Dit keer deelden echter meer Twitteraars dezelfde beleving:
Het is een gevoel van onmacht, van frustratie. Je kunt slechts toekijken. Het bericht van een aardbeving retweeten. Lieke Lamb verwoordde het naar mijn mening heel mooi:
Kan technologie ons inderdaad niet helpen? Naderhand zie je dan een blogpost verschijnen. Een verhaal over iemand die dankzij Twitter wel actie heeft kunnen ondernemen. Dankzij een tweet over de aardbeving kon hij familie in Japan waarschuwen.
“We were on Twitter that night and suddenly the Japanese Twittersphere lit up with tweets about the earthquake. So we called our family and got through to them while the earthquake was still in progress. As it got stronger the line got cut, but were nevertheless really happy that we spoke as, after that, we couldn’t get through on the phone lines for at least 12 hours.”
Twitter komt in actie: tweets vs. aardbeving
En wat blijkt? Ook knappe koppen hebben hier al over nagedacht. Er is een heus Twitter-systeem in ontwikkeling dat aan de hand van tweets over aardbevingen kan signaleren en alarmeren. De schokgolven van een aardbeving verspreiden zich met zo’n 3 tot 5 kilometer per seconde. Een tweet daarentegen verplaatst zich met 200.000 kilometer per seconde.
Bron: https://xkcd.com/723/
We leven in een hypergeconnecteerde wereld. Hopelijk dragen onze connecties in de toekomst een steentje bij aan het voorkomen van dit soort rampen.
Over de auteur
