Filter
ChatGPT Hosni Mubarak
Hosni Mubarak is een schat van een man. Als het volk massaal de straat op gaat om te protesteren tegen de regering vervangt hij in eerste instantie de regering behalve zichzelf. Als het volk teveel internet dan draait hij de internetkraan dicht. En als het volk te veel belt dan worden de mobiele netwerken stilgelegd.
Nu ligt het voor de hand om te beweren dat dit een interessante test is voor de standvastigheid van sociale media. Houdt het vermogen van de mens om massaal te demonstreren op met bestaan zodra een dictator het land op zwart draait?
Hosni Mubarak is een schat want hij denkt dat het zo werkt. Ontneem het volk haar tong en het zal stoppen met praten. Ontneem het volk haar oog, en het zal elkaar niet meer kunnen vinden. Het enige waar het volk nog recht op heeft is een oor, opdat het kan luisteren naar de staats-aankondigingen van de grote schat.
Afgelopen maandag namen de Egyptenaars zich massaal voor te gaan demonstreren op het Tahrirplein in Caïro. Hoe wist het volk dat eigenlijk van elkaar? Was er een lek in de zwartlegging van het internet en de mobiele netwerken? Van overal in de buitenwijken en de provincie zouden de mensen naar de hoofdstad komen, afgelopen dinsdag. Dus wat deed de almachtige Mubarak? Hij zette de treinen stil. Internet uit, mobiel netwerk uit, treinen uit, banken uit. Het volk wordt weerbaarder dan ooit.
De schat Hosni Mubarak denkt dat een blinde niet ziet, dat een tongloze geen stem heeft, dat een dove niets hoort en dat een stilstaande trein zal verhinderen dat een groep meningen zich zal verplaatsen. Het is oud denken, heel oud denken. Mubarak is als de boer die het hek van het weiland sluit omdat anders de koeien verkouden worden. Mubarak is als de coach van het voetbalelftal die de voordeur van het hotel op slot draait en niet ziet dat de dames van lichte zeden de aangereikte kratten bier gebruiken om door de ramen naar binnen te glippen. Mubarak is als de generaal die alle bruggen opblaast en niet doorheeft dat de lucht zwart ziet van de parachutisten.
Het is februari 2011. De PVV geeft een spreekverbod voor haar medewerkers en ik bel voor het eerst naar een bedrijf en krijg de receptioniste. Ik vraag naar Jeroen, de man die verantwoordelijk gaat zijn voor onze nieuwe internetsite. We willen hem feliciteren met een nieuwe opdracht. De receptioniste laat me weten dat ze niet mag doorverbinden. “Waarom dan niet?”. “Dat zijn zo onze regels”. “Ja, dat begrijp ik, en wat u gelijk heeft, waar zouden we zijn zonder regels, maar waarom dan niet?”. Het hoge woord komt er uit. “Omdat u hem wel eens een baan zou kunnen aanbieden”.
Ik stel me zo voor dat Jeroen achter zijn bureau zit. De projectplanning staat natuurlijk open, en erachter knipperen de vensters van LinkedIn, Monsterboard, Pimpyourcv en Facebook. Hij is zich aan het oriënteren op nieuwe uitdagingen in zijn nog jonge werkende leven. In alle rust. Door de telefoon zal hij niet gestoord worden. Gelukkig zijn er meer schatten in deze wereld dan Hosni Mubarak alleen.
Deze column is eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.
Over de auteur
