For your eyes only: non disclosure vs. crowdsourcing

Is het ouderwets om een idee als je eigendom te beschouwen en het te beschermen? Enige tijd geleden schreef ik een artikel over de ‘Next wave in e-commerce’. Het artikel werd afgesloten met een aantal open ideeën voor een mobiele applicatie.

Afgelopen week kreeg ik een reactie van iemand die hier graag eens over verder wilde praten, met het verzoek wel eerst even een NDA (non disclosure agreement) te tekenen.  Nu heb ik er begrip voor als iemand zijn ideeën wil beschermen en we doen er hier op het werk ook niet moeilijk over. Iedereen heeft het volste recht om zelf te beschikken over zijn eigen ideeën. Het probleem in dit specifieke geval is dat er een risico is dat ik hierna niet meer de baas ben over mijn eigen ideeën.

Natuurlijk kan niemand mij de ideeën afnemen die eerder zijn gepubliceerd. Maar het artikel is een momentopname. De gedachten gaan door en worden beïnvloed door alles om me heen.  Het zou dan heel vervelend zijn als je een NDA tekent en de partij aan de andere kant ontvouwt een idee dat toevallig net in jouw hoofd aan het gisten is. Of de andere partij komt met een idee waarvan je dénkt dat dit misschien een week later ook bij jou in je hoofd had kunnen ‘poppen’. Een NDA tekenen over een onderwerp waar je zelf mee bezig bent voelt eigenlijk nooit goed. Nog minder goed voelt het dat het artikel is geschreven in alle openheid, in de sfeer van de huidige tijd die samenwerking en transparantie ademt. Het is dan erg tegenstrijdig om hier ‘verder over te babbelen’, met een NDA op tafel. Dit is overigens niet bedoeld als steek onder water naar de andere partij. In het artikel werp ik mij op als neutrale toeschouwer. In dat licht begrijp ik dat iemand met actiever ideeën hier eens verder over wil spreken.

Maar hoe nu verder? Ik ben altijd geïnteresseerd in andermans ideeën en vindt het leuk om  hier kritisch naar te kijken. Eigenlijk was ik graag het gesprek aangegaan, maar het is er (nog) niet van gekomen. Om deze reden gooi ik het graag over een andere boeg. Een NDA is eigenlijk het tegenovergestelde van de gedachte achter crowdsourcing. Een bedrijf dat een NDA laat tekenen gelooft dat het een voorsprong kan opbouwen door ideeën te beschermen.  Een bedrijf dat aan crowdsourcing doet gelooft dat een idee beter wordt als er meer mensen naar kunnen kijken én dat dit uiteindelijk ook gunstig uit zal pakken voor de initiator. Misschien een beetje kort door de bocht, maar er zijn veel succesvolle voorbeelden van een dergelijke aanpak. Soms krijgen de deelnemers hiervoor een beloning.  Vaak is het voldoende om je  eigen ideeën becommentarieerd en wellicht zelfs uitgevoerd te zien.

Ik neem bij deze de proef op de som door een crowdsourcingtool te publiceren waar iedereen zijn of haar ideeën kan posten en stemmen over het subthema van mijn eerdere artikel ‘The next wave’ in e-commerce:

“Hoe ziet een (mobiele) applicatie voor lokale winkeliers/de binnenstad er uit?“.

Iedereen wordt van harte aangemoedigd om zijn mening te geven. Denk aan: welke functionaliteiten zijn (niet) gewenst? Wat wil de winkelier? Wat wil de horeca? En vooral: wat wil de klant? Ik ben erg benieuwd of er hiervoor ideeën in omloop zijn, of er behoeftes leven die nog niet worden ingevuld, en in hoeverre de bestaande ideeën anderen prikkelen tot nieuwe inzichten.

Ik heb voor dit doel gebruik gemaakt van Ideascale. Een handige, gratis tool waarmee binnen 10 minuten een omgeving staat waar ideeën gepost, becommentarieerd en beoordeeld kunnen worden.  Ik heb vast een begin gemaakt met een stuk of 15 suggesties. Iedereen is vrij om hier op te stemmen en nieuwe ideeën toe te voegen. En iedereen die zich geroepen voelt mag de ideeën voor eigen doeleinden gebruiken. (En wie weet doe ik zelf ook een poging).

Dus geef gerust je comments hieronder, maar plaats nog liever een reactie op buyselltell.ideascale.com. Moge de beste winnen.

(Dit voelt nu al een stuk beter dan een gesprek rond een NDA!)