Lazyfeed en Feedly: RSS, maar dan sexy

In mijn vorige artikel liet ik Lazyfeed al even voorbij komen. Ik besefte later dat deze RSS-reader eigenlijk een goed bewaard geheim is, dat zich uitstekend leent om bij Frankwatchinglezers onder de aandacht te brengen.

Zes jaar geleden schreef ik mijn eerste artikel over de syndicatietechnologie RSS. Die stond destijds nog in de kinderschoenen, maar ik was toen al overtuigd van de meerwaarde en het nut ervan in mijn werk als webredacteur. Onder andere door de komst van het realtime web (lees: Twitter, Facebook, FriendFeed etc.) is RSS inmiddels al meerdere keren morsdood verklaard.  Onterecht, vinden anderen, waaronder ook ik. Want Feedly en vooral Lazyfeed bewijzen het tegendeel.

RSS: nooit een hype geweest

Ik moet toegeven dat RSS in mijn directe omgeving nooit zo’n grote vlucht heeft genomen als bijvoorbeeld Twitter. Sommigen van mijn collega’s of vrienden vragen zich tenminste nog af wat het nut is van dat hele 140-teken gebeuren. Over RSS heb ik überhaupt zelden iemand gehoord. Dat RSS marketingtechnisch of voor uitgevers meerwaarde kan hebben is bekend. Maar RSS zelf inzetten voor je werk als webredacteur? Dat is een ander verhaal. Het grote verschil met Twitter? RSS is nooit een hype geweest.

Het oog wil ook wat

Blijkbaar mist RSS iets wat Twitter en alle afgeleiden daarvan wel hebben: sexappeal. RSS gebruiken als koppensneller in een desktopomgeving: net zo spannend als Outlook? Of online in het spartaans vormgegeven Google Reader? Ik kan me inderdaad voorstellen dat dat niet echt werkt. En dat terwijl er voor het volgen van je Twitterstreams allerlei prachtige applicaties bestaan. Denk maar aan Tweetdeck om maar eens iets te noemen, een Adobe Air-applicatie om je vingers bij af te likken.

Je feeds als online magazine

Met de komst van Feedly en Lazyfeed heeft RSS ook haar eigen twee killer-apps. En die hoeven zich qua aantrekkelijkheid, veelzijdigheid en gebruiksgemak niet te schamen voor welke social media applicatie dan ook. Om maar met Feedly te beginnen: deze op Twitter en Google Reader gebaseerde, online RSS-reader verpakt de content uit je RSS-feeds in het format van een digitaal magazine.

Feedly biedt onder andere een gepersonaliseerde homepage in een strakke opmaak met netjes georganiseerde content waaronder afbeeldingen, headlines en input uit diverse social mediabronnen. Dat concept zorgt voor méér gebruiksgemak en een veel persoonlijker manier van het consumeren van RSS-feeds. Bovendien zorgt Feedly ook nog voor synchronisatie met Google Reader. Handig.

Je feeds als televisie

Een nog mooier concept – en een perfecte aanvulling op het gebruik van Feedly – vind ik Lazyfeed. Deze RSS-reader voor luie mensen gooit het concept van het abonneren op feeds compleet overboord. In plaats daarvan geef je een willekeurig onderwerp op (bijvoorbeeld ‘Ferrari’) en met een druk op de knop brengt Lazyfeed je alle berichten (uit willekeurige feeds) die rondzwerven in ‘the cloud’ over dat onderwerp op een presenteerblaadje. In real time.

Net als bij Twitterfall zie je nieuw gevonden berichten dus ook op je Lazyfeed webpagina verschijnen in een voortdurende stroom updates die als een loopband (‘treadmill’) voorbij komt. Bij Lazyfeed noemen ze het ‘RSS op de manier van televisie kijken’. Oftewel: Sit back and relax. En het werkt allemaal even soepel en vloeiend, gewoon in je webbrowser.

Onmisbare tools

Lazyfeed maakt gebruik van relatief recente protocollen als PubSubHubbub en RSSCloud. RSS is daarmee aantrekkelijker is dan ooit. Niet alleen vanwege die fraaie interface, maar functioneel gezien levert het ook nog eens een geheel nieuwe gebruikerservaring op. Sneller, simpeler en met een volwassen uitstraling. Zowel Lazyfeed als Feedly zijn wat mij betreft highly recommended. Alleen al vanwege het feit dat beiden mijn leven als dagelijkse blogger een stuk eenvoudiger maken, kan ik inmiddels niet meer zonder. Dat RSS nooit helemáál hip zal worden neem ik op de koop toe.

Ken jij soortgelijke nieuwe initiatieven op het gebied van RSS? Laat het me weten. Ik zal ze met liefde en plezier aan de tand voelen. Mijn RSS-honger is nog lang niet gestild!