Web 3.0: (g)een definitie

Web 2.0 is tot vervelens toe beschreven en gedefinieerd. Maar van web 3.0 is niet eens een definitie te vinden op Wikipedia. Ik voelde dat ik daar wat aan moest doen, vandaar dit stuk.

Web 3.0

Web 3.0 is in feite niets meer dan het logische vervolg op web 2.0. Het is de derde fase in de ontwikkeling van het World Wide Web. Het gaat hier om een trend. Web 2.0 behelst de verschuiving van een verzameling opzichzelfstaande websites, naar een interagerend speelveld. De gebruiker krijgt steeds meer het heft in eigen handen. Web 3.0 verwijst naar  de verandering van de technologieën ‘onder de motorkap’ die ervoor zorgt dat al deze webapplicaties beter samenwerken en geïntegreerd kunnen worden.

Web 3.0 is bovendien gerelateerd aan (maar niet hetzelfde als) het Semantisch Web. Web 1.0 was het web van de documenten, Web 2.0 van de gegevens. Met de overgang naar Web 3.0 komt het Semantisch Web dichterbij: het web van gegevens wordt een web van betekenis.

Andere definities

Er worden meerdere definities gegeven van Web 3.0. Amit Agarwal geeft aan dat Web 3.0 het Semantisch Web is. Tim Berners Lee praat over het semantisch web als de volgende fase van het World Wide Web (zie video van Tim Berners Lee over Semantisch Web). In dit semantisch web worden niet alleen teksten semantisch met elkaar verbonden maar ook allerlei andere media zoals foto’s, video’s en audio. Andrew Keen, auteur van “The Cult of the Amateur”, beargumenteert dat Web 3.0 de terugkeer is van experts en autoriteiten op het Web. CNN Money’s Jessi Hempel zegt eenvoudigweg dat Web 3.0 hetzelfde is als Web 2.0 maar dan met een winstgevend business model.

Eric Schmidt, CEO of Google beschrijft Web 3.0 als “a different way of building applications” (zie video van Eric Schmidt over Web 3.0). Hij geeft aan dat in de tijd van Web 2.0 voornamelijk AJAX nieuwe technologische mogelijkheden levert voor het bouwen van webapplicaties. Deze functioneerden meer als applicaties in tegenstelling tot de pagina-gebaseerde Web 1.0 sites. In de periode van Web 3.0 bestaat het web volgens Eric Schmidt uit kleine, snelle en aanpasbare applicaties die tezamen services en functionaliteiten vormen. De data wordt opgeslagen in de cloud en deze mini-applicaties worden viraal verspreid. Kevin Kelly gaat verder dan al deze definities en geeft een pleidooi over het web dat zich gedraagt als een computer (zie video van Kevin Kelly over Web 3.0). Hij geeft zelfs aan dat het web een organisme is en zelfs een logisch vervolg in de evolutie op de mens.

Ik denk dat Web 3.0 een technische fase is, niet een creatieve. De hoeveelheid nieuwe coole gadgets wordt kleiner en de technische termen gaan ons om de oren gegooid worden. De nerds nemen het weer over terwijl ze even buiten beeld waren door de creatieve industrie. Nerds knopen systemen aan elkaar waardoor het web zich echt als een web gaat gedragen. Een nieuw platform dat een verlengde wordt voor ons geheugen, voor onze zintuigen, voor onze sociale relaties en meer.

Nieuw?

Net zoals veel van de webontwikkelingen in Web 2.0 niet nieuw waren, zijn ook de ontwikkelingen die Web 3.0 typeren niet (allemaal) nieuw. Open source software en open source modules hebben al veel van de eigenschappen in zich die nu Web 3.0 typeren. Wat Web 3.0 bijzonder maakt is dat de technische integratie van allerlei webapplicaties daadwerkelijk plaats gaat vinden waardoor consumenten het nut zien van nieuwe webtoepassingen. Voor het eerst zal het Web en zijn applicaties daadwerkelijk als een netwerk met ons communiceren en interacteren. De losse onderdelen zullen minder als eilanden identificeerbaar zijn waardoor zoeken, vinden en distribueren minder een probleem wordt.

Een technische fase?

Web 3.0 is meer een technische fase dan Web 2.0 (waarin veel creatieve maar weinig technisch vernieuwende concepten het digitale daglicht zagen), doordat de enorme hoeveelheid verschillende toepassingen zinvol aan elkaar wordt gelinkt. Niet alleen door traditionele links, maar juist ook door technische integratie van webservices. Dit wordt gestimuleerd doordat sites steeds beter volgens technische protocollen en -standaarden worden ontwikkeld. Waar in de IT-architectuur al langer wordt geschreven over een Service Oriented Architecure, zal het hele web zich op deze manier gaan gedragen. Andere concepten en technologieën die geassocieerd worden met Web 3.0 zijn o.a. Service Oriented Architecture, webservices, open API, opensocial, open datalicence, open ID, jabber, RDF, SPARQL, YQL et cetera.

Praktisch

Praktisch zullen de ontwikkelingen, aangeduid als Web 3.0, het mogelijk maken dat je met één username-password combinatie toegang tot allerlei webapplicaties krijgt. Wordt het mogelijk services en vrienden op één manier te managen, net zoals je dat deed in een instant messenger. Wordt het mogelijk websites te  bouwen met decentraal ontwikkelde modules die wel met elkaar integreren en communiceren zoals dat bijvoorbeeld in WordPress steeds beter kan. Komen software programma’s tot je beschikking waarin je paletten en services kan integreren die door mensen zelf zijn ontwikkeld zoals Google dat met zijn Google Docs al steeds meer doet. Worden social media websites geïntegreerd aangeboden die automatisch op basis van locatie en context de juiste informatie of functionaliteit bieden of zelfs de wereld representeren zoals in een TED Talk met Photosynth (en SeaDragon) van Microsoft werd gedemonstreerd (zie video over Photosynth tijdens een TEDTalk).

Aggregatie en injectie

Zoals eerder aangegeven wordt data in de cloud opgeslagen en bestaat het web uit kleine, snelle en aanpasbare applicaties die tezamen services en functionaliteiten vormen. Een contentmanagementsysteem is daarmee minder nodig dan voorheen, content komt immers uit allerlei Social Media sites, RSS feeds, et cetera. Ook het managen van de functionaliteit wordt belangrijker, modules worden als halffabrikaten in websites ingeplugd en geïntegreerd met alle andere modules. Het gaat dus steeds meer om het managen van het Web.

Deze Web Management Systemen integreren cloud data en kleine modules tot meerdere eigen websites. Data en modules worden niet alleen geïntegreerd, deze worden ook ontsloten via allerlei kanalen waaronder social media websites. Deze vorm van contentinjectie zorgt ervoor dat inhoud op de juiste plekken wordt getoond, niet alleen op de eigen websites. Een Web Management Systeem beheert zowel de aggregatie als injectie van content en functionaliteit (zie de volgende figuur uit de presentatie “Web3: a simple and visual explanation”).

Grafische elementen

Applicaties die op het Web 3.0 principe gebaseerd zijn, zijn steeds minder zichtbaar. Deze applicaties zijn immers als halffabrikaat onderdeel geworden van een veelheid aan websites. Wel is er een ontwikkeling dat naast het plaatsen op een centrale website, er ook content wordt aangeboden op specifieke websites met verschillende doelstellingen. Waar in Web 2.0 veel websites nog als portals werden ontwikkeld, een lappendeken met allerlei vlakjes, volgt in Web 3.0 een ontwikkeling naar eenvoudiger websites die precies passen bij hun doelstelling.

Kritiek

Critici zijn van mening dat de term Web 3.0 in de eerste plaats een marketing-term is, net zoals dat al met Web 2.0 het geval was. Quote: “What is Web 3.0?” “It means the Marketing Department are in charge again.” Naar mijn idee is dat zeker niet het geval. Web 3.0 zorgt ervoor dat er iets moois volgt uit de chaotische hoeveelheid losse zaken die Web 2.0 heeft voortgebracht. Het web ontpopt zich van een lelijk ding tot een organisme, een mooie vlinder. Kevin Kelly kan niet wachten op juist dit moment, net als ik.

Kijk verder naar…

Voor een kort maar interessant filmpje over web 1.0, 2.0 en 3.0 verwijs ik naar “YouTube – What is Web 2.0? And what about 3.0? Part 1” (zie  Michael Singer die o.a. IBM’s David Barnes, intevrviewt). Hierin wordt Web 3.0 beschreven als “The executable phase of dynamic web applications, interactive services and machine to machine interaction”.