Stop met zoeken!

Gisteren werd door een van mijn followers de vraag gesteld hoe ik aan al mijn informatie kom. Iedere dag weer verbaast hij zich over de continue stroom aan informatie die ik via mijn Twitteraccount de wereld in stuur. Waar haal ik in hemelsnaam de tijd vandaan? Heb ik nog wel tijd om überhaupt te werken?Ik heb hier over nagedacht. Voor mijn gevoel ben ik namelijk helemaal niet veel tijd kwijt bij het opsporen van interessante artikelen. Vroeger zat ik daadwerkelijk ettelijke uren achter mijn beeldscherm om maar zoveel mogelijk van het web tot mij te nemen. Ik moest bloed, zweet en tranen investeren om iets zinvols op te lepelen uit de krochten van het internet. Nu ben ik hier slechts een half uur per dag mee bezig. En ook niet dwangmatig of zo, maar gewoon omdat het web mij intrigeert. En dat wat ik vind deel ik met anderen. Waarom zou ik immers alles voor mijzelf houden?

Serendipiteit

Wat is er dan veranderd ten opzichte van vroeger? Serendipiteit is het antwoord op deze vraag. Volgens Wikipedia is serendipiteit “het vinden van iets onverwachts en bruikbaars terwijl je op zoek bent naar iets totaal anders.” En dat klopt als een bus. In ieder geval voor mij dan.

Vroeger gebruikte ik Google om iets te vinden. Een enkele zoekterm invullen en dan meerdere pagina’s aan zoekresultaten doorbladeren in de hoop antwoord te vinden op mijn vraag. Google gebruik ik echter steeds minder. Voor mij staat Google synoniem voor meer van hetzelfde. En dat prikkelt mijn nieuwsgiergheid niet langer. Ik val steeds meer terug op sociale media. Mijn netwerk attendeert mij op interessante informatie.

Pareltjes

Google Reader en Twitter zijn voor mij essentiele tools om de pareltjes op te duiken. En hier hoef ik weinig moeite voor te doen. De informatie komt als het ware naar mij toe. Met Google Reader volg ik zo’n 200 blogs. En met Twitter volg ik zo’n 500 man. Het zijn blogs en mensen die ik interessant vind. Die in het verlengde van mijn interesses opereren. Vaak werken zij daadwerkelijk met de materie die mij zo prikkelen. Echte experts dus. Zij leveren mij een continue stroom aan informatie waarin ik mij op ieder moment van de dag in kan laten onderdompelen.

Dankzij sociale tools is er een compleet nieuwe wereld voor mij open gegaan. Niet langer navelstaren, maar veel verder kijken dan mijn neus lang is. En daar bovenop onderhoud ik ook nog eens allerlei contacten met mensen die ik anders nooit had leren kennen.

Toeval of niet?

Voor geïnteresseerden in serendipiteit, sla ook de volgende bronnen er eens op na:
1. Presentatie van Chris Brogan over “The Serendipty Engine”
2. Artikel van Neil Perkin over “Data and Discovery”
3. Artikel van Tim Malbon over “Serendipity…WTF?”
4. Artikel in de New York Times: “The Endangered Joy of Serendipity“