Lang leve de inhoud

Soms vergeet je even dat oude media nog bestaan. Dan wil je reageren op een stukje in een blad, ga je naar de website en kan je nergens je ei kwijt. Het overkwam mij. Uiteindelijk belandde ik onbedoeld in de rubriek ingezonden brieven. Bizar. Mede omdat de portee van m’n verhaal, een beetje kritiek op het blad zelf,  uit m’n brief gegumd was. Ik heb het over Vrij Nederland.

Hoe het begon

“Lang leve de inhoud” kopt Vrij Nederland – ook op hun geheel vernieuwde website. Ik zocht me een slag in de rondte naar het artikel waar ik op wilde reageren. Dan maar op ‘contact’ klikken. Automatisch kom je dan bij de redactie terecht. Ik tikte:

Geachte Redactie,

Raar dat Maarten van Rossem maar een keer het woord internet gebruikt in “Hoe Obama won”. Obama is de eerste ‘gecrowdfunde’ president van Amerika – in het zadel geholpen dankzij kleine donaties van burgers via internet. Uiterst relevant, aangezien hij zijn politieke daden nu minder door de industrie bepaald worden.

Het binnengehaalde geld van internetburgers wordt in het artikel wel even kort genoemd, maar het punt dat gemist wordt is dat dit geen toeval is. Het is de neerslag van een nieuwe cultuur. De boeken die we over de campagne moeten lezen komen van Vintage books, Viking, Crown en Sinclair. What’s in a name? Waar zijn de artikelen op internet waarnaar verwezen wordt over het digitale succes van Obama’s team?

Is het missen van de internetrelevantie in VN toeval, of mist de redactie hier de digitale cultuurboot?

Vriendelijke groet,

Menno van Doorn
Verkenningsinstituut Nieuwe Technologie

Binnen 24 uur kreeg ik de volgende reactie:

Ik denk ‘we hebben een conversatie’. Dom natuurlijk, maar ik antwoordde even later: ‘Nu zie ik de ondertitel ‘Lang leve de inhoud’. Is dit een verwijzing naar de vluchtigheid van Twitter? Dat zou natuurlijk dubbel ironisch zijn. Maar misschien is het anders bedoeld.’

De brief

Lang leve de inhoud, en we hadden natuurlijk geen conversatie. Een paar dagen later kreeg ik van de interne knipselkrantservice een mailtje dat ik in VN stond met deze brief:

Obama

Raar dat Maarten van Rossem maar een keer het woord internet  gebruikt in zijn artikel ‘Hoe Obama won’ (VN 44). Obama is de eerste ‘gecrowd-funde’ president van Amerika – in het zadel geholpen dankzij kleine donaties van burgers via internet. Uiterst relevant, aangezien zijn politieke daden nu minder door de industrie bepaald worden.  Het geld van internetburgers wordt in het artikel wel kort genoemd, maar het punt dat gemist wordt, is dat dit geen toeval is.

Het is de neerslag van een nieuwe cultuur. De boeken die we over de campagne moeten lezen, worden genoemd. Waar zijn de artikelen op internet waarnaar verwezen wordt over het digitale succes van Obama’s team?

Menno van Doorn, Verkenningsinstituut Nieuwe Technologie

Hoezo ‘de boeken die we moeten lezen worden genoemd?’ Die boeken moeten we helemaal niet lezen. Ik vond het frappant dat de namen van de uitgevers ‘Vintage’ en ‘Viking’ waren. En Sinclair, was dat niet de hoofdpersoon uit een hele oude TV-serie? Misschien was ik in m’n reactie te cryptisch. Maar dat Van Rossem op pad werd gestuurd voor een boekenrecensie van uitgevers met zulke namen vond ik op dat moment veelbetekenend.

Internetcultuurboot

En de opmerking dat VN misschien wel de internetcultuurboot aan het missen was die is er uit geschrapt. Ach, ze moesten wat focus aanbrengen. Daar is niks op tegen. Maar mijn punt is:

1. Eerst missen ze de overweldigende  relevantie van internet in het artikel over Obama.
2. Dan kan je niet reageren op een ‘vernieuwde site’ die ‘om de inhoud draait’.
3. Dan plaatsen ze een brief en laten ze woorden van je weg zonder het je te zeggen.

Het is zo maar wat ergernis die aangewakkerd is door ‘Lang leve de inhoud’, dat maffe ingezonden brievengedoe over de lengte en de stijl van mijn ‘brief’. Who cares over lengte en stijl? Ik wilde weten hoe andere mensen er over denken. Hoe Maarten van Rossem tot zijn artikel was gekomen, in gesprek raken met anderen hierover.

Twitter

Ondertussen is Vrij Nederland ook een babbelbox begonnen op Twitter. Ook hier geen conversatie, alleen maar berichten de wereld in slingeren. Ze zijn op zoek naar scherpzinnige twitteraars die mee willen doen en nog meer inhoud over ons heen strooien.

Lang leve de inhoud. Ik denk dat Vrij Nederland een langer leven beschoren is als ze conversaties stimuleren. De opkomst van de conversatie-ecomie en de afname van de oplagecijfers van VN gaan hand in hand.