Professor Layton en het geheime twitter-account: marketing 2.0 in handen van fans

Of je nu wel of niet van Twitter houdt, feit is dat vele nieuwe mensen dagelijks een account starten. Nu zijn veel van die accounts niet de moeite van het vermelden waard: ik hoef niet te weten wanneer je opstaat en een boterham eet, maar af en toe komen er accounts langs die razend interessant zijn. Aangezien ik graag lees en schrijf over games, volg ik veel collega-journalisten om hun opinie over recente games te horen. Deze zomer kwam daar een bijzondere twitter bij: die van een heus game-personage. In de weken die volgden ontstond er een bijzondere case die laat zien hoe marketing 2.0 er uit kan zien wanneer fans zich er mee gaan bemoeien.

Begin juli werd ik via-via, zo gaan die dingen, opmerkzaam gemaakt op het feit dat Professor Layton, het fictieve Nintendo-personage uit de gelijknamige game, een eigen Layton twitter-account was gestart. Nu was ik groot fan van het eerste deel van de game, dus was ik heel benieuwd hoe Nintendo de promotie van de nieuwe game zou aanpakken via twitter. Ik besloot daarom snel om de tweets te gaan volgen. De tweede tweet van de professor was direct de moeite waard, een onvervalst Layton-raadseltje: “Can you solve today’s problem? Walk on the living, they don’t even mumble. Walk on the dead, they mutter and grumble. What are they?”

De dagen die volgden gaven een gestage stroom van raadseltjes, met soms zelfs een persoonlijk antwoord op een vraag van een volger. Niet lang nadat de professor was gestart met Twitter, meldden zich ook andere personages uit de game: het hulpje Luke, inspecteur Chelmey en de kwaadaardige Don Paolo. Leuk hoor, dat Nintendo hier zoveel aandacht aan besteedt, vond ik.

Gekidnapt

Nadat de Don zijn opwachting heeft gemaakt, verandert de sfeer van de tweets. Don Paolo bedreigt Layton en binnen een paar dagen is er een schokkende mededeling: Professor Layton is gekidnapt! De Don verwijst naar een forum met een aantal lastige puzzels. Worden deze niet binnen 36 uur door Laytons fans opgelost, dan zal het slecht met de professor aflopen.

Ik volg de tweets met veel plezier. De raadsels zijn soms makkelijk, maar er zitten ook ware breinbrekers tussen. Vooral de raadsels op het forum zijn uitdagend. Ondertussen ben ik onder de indruk van de inventiviteit van Nintendo. Het bedrijf staat immers niet bekend om zijn vooruitstrevend gebruik van alles wat met internet te maken heeft, maar dit is mooi uitgewerkt. Wel is het vreemd dat het forum van Don Paolo niet op een echte Nintendo-site staat. Maar als je een beetje underground/viral reclame wilt maken, dan hoort dat natuurlijk ook niet. Toch blijf ik twijfelen: is dit wel Nintendo?

Plotwending

Op 9 juli is er plots de grootste plotwending in het hele verhaal als de professor het volgende bericht post, dat later wordt verwijderd:

“My name is Roger DiLuigi. I am a game journalist and I was proud to bring you all the character of Professor Layton. This was in no way affiliated with Nintendo and while we asked for their permission, we never received a response.”

Na deze onthulling is er commotie onder de volgers. Alles blijkt in scène te zijn gezet door een gamejournalist die graag extra aandacht wilde voor de release van een game waar hij een groot liefhebber van is. Mensen op het NeoGAF-forum zijn boos, omdat de eigenaar van het Don Paolo-account op het forum reclame heeft gemaakt voor z’n eigen tweets. Maar er is ook veel bewondering en respect voor de Layton-twitteraars en het het hele verhaal wordt uitgebreid uit de doeken gedaan.

Mooie weken

Het blijkt dat Roger DiLuigi in zijn eentje is begonnen als Layton en binnen een dag werd bijgestaan door een vriend die zich als Luke aanmeldde. De overige personages werden al improviserend door andere fans opgepakt en met verve ingevuld. De kidnap van Layton werd niet van tevoren afgesproken, maar spontaan uitgevoerd. Het is bewonderenswaardig hoe alle personages in hun rol bleven. Daarmee hebben ze zelf veel plezier gehad, maar ook volgers zoals ik mooie weken bezorgd. Enkele van de initiatiefnemers besluiten daarom dat het jammer is om te stoppen en ze blijven doorgaan. Tot op de dag van vandaag kun je dan ook nog steeds de tweets met raadsels volgen.

Marketingtalent en een gemiste kans

De doelstelling van de initiatiefnemer, een mooie game meer aandacht geven, is ruimschoots gehaald. Het spel is op een uitstekende manier onder de aandacht gebracht en de tweets hebben een grote groep volgers. Toch blijf ik met een paar vragen rondlopen. Zit Nintendo hier écht niet achter? Of krabt het bedrijf zich achter de oren nu in het openbaar is getoond hoe je internet op een leuke manier kunt inzetten om je games nog veel beter te promoten?

Ik ben onder de indruk van de elegantie waarmee de tweets werden ingevuld. Het was volledig in de stijl van de game, terwijl het tegelijk paste binnen de twittercultuur. Als ik verantwoordelijk was voor de recruitment van marketingtalent bij Nintendo zou ik het wel weten en deze jongens een mooie baan aanbieden. Fans die op zo’n manier je merk voor het voetlicht brengen moet je koesteren en het blijft me verbazen dat Nintendo hier zelf niet meer mee doet. Zo is de game vanaf deze week ook in Europa beschikbaar, maar worden we daarover nog steeds op een vrij traditionele manier, via nieuwsbrieven of reclames van de lokale kinderspeelgoedzaak van op de hoogte gebracht. Een gemiste kans!

Dit artikel is eerder verschenen op Bashers.