Stilte

Het huis ligt op 1.790 meter hoogte. ‘Scusi’ heet het. Mooie naam voor een tweede huis in deze tijd. Om er te komen moet je de laatste honderd meter te voet afleggen, de berg op. Geen tv. Geen internet. Wel een radio, met korte golf.

De Wereldomroep zit op 5.955 kHz. Krakend komt een Nederlandse stem binnen. Volendam scoort 2-1 tegen Feijenoord, het is het laatste wat we nog horen, de zender gaat weer kraken, ondanks de ijzeren kleerhanger die de antenne helpt. De radio gaat uit. Het is stil.

Altijd gelijk

In het pamflet ‘Wij hebben altijd gelijk‘ pleiten Khalid Boudou en Oscar van Gelderen voor stilte. De Berber en de Jood willen even helemaal geen geluid en dan hebben ze het over alle geluiden in de media. Ons land is helemaal doorgeslagen, zo betogen ze, iedere halvegare kan zijn mening uiten, we hebben een ideaal klimaat geschapen om onderbuikgevoelens welig te laten tieren. We leven tussen de vette koppen, de brallende websites en de stijlloze publicisten. En iedereen houdt elkaar bezig, omdat iedereen leeft bij de gratie van het elkaar bezighouden.

Model

Dat kan lukken omdat er een model onder ligt dat geld oplevert. Het model is simpel uit te leggen. Polemiek = lawaai = aandacht = reacties van lezers = meer aandacht = meer lezers = adverteerders = inkomsten = geld. Kortom: lawaai levert geld op als er maar genoeg kijkers zijn.

En die kijkers komen er wel. De ramptoeristen op de A9 bij Schiphol in februari zijn lawaaikijkers. In het huis op de berg liggen tijdschriften van de afgelopen weken. Beau is nog steeds woedend op RTL Boulevard (JFK). Bernard was een obscure Duitse prins (HP/De Tijd). Jeroen Brouwers is heel boos op Ronald Plasterk (Vrij Nederland).

We hebben het allemaal kunnen lezen en er was niets veranderd als het niet geschreven was. Het lawaai vliegt over en laat geen spoor van beklijvende verrijking achter. We laten de tijdschriften voor wat ze zijn. We praten, met elkaar, of denken na, alleen. Het is figuurlijk stil.

Is er dan niet een model te bedenken om stilte om te zetten in handelswaar? Natuurlijk wel. Stilte = tijd = nadenken =  ideeën = toepassen = verkopen = geld. Kortom: ook stilte levert geld op. En het verschil tussen het lawaaigeld (adverteerders) en het stiltegeld (innovatie) is dat het klimaat voor het stiltegeld tegenwoordig juist ideaal is. Immers, adverteerders trekken zich massaal terug, dat ervaren alle dagbladen, tijdschriften en beursorganisatoren.

Het model dat alleen is gebaseerd op advertenties is zeer kwetsbaar. Het is tijd voor nieuwe ideeën. Met andere woorden: het is het ideale klimaat voor stilte. Geen geluid heeft een grotere betekenis dan stilte. Om met Jorge Luis Borges te spreken: zeg niets, tenzij het de stilte ten goede komt.

Deze column is eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.