Geen iPhone, geen G1 … ben ik wel een echte innovator?

Er zijn mensen die denken dat alle innovatieconsultants de nieuwste gadgets uit hun tas kunnen toveren, zowel een iPhone als een  G1/G2 Android hebben met alle applicaties erop, van alle sociale netwerken lid zijn en alle nieuwe tools en software persoonlijk hebben getest. De innovatieconsultant als Superman! Nu zit er een kern van waarheid in, althans voor de innovatie consultants die ik ken (inclusief mijzelf). De meeste hebben inderdaad wel een voorliefde voor nieuwe dingen maar niet zo extreem als ik beschrijf. De reden is voor mijzelf duidelijk, er gebeurt zoveel op innovatie gebied dat 24 uur per dag niet genoeg is om alles bij te houden! Sterker nog, ik heb zelfs geen iPhone of G1/G2!  Ben ik dan geen echte innovatie consultant?

Het is onmogelijk om alles bij te houden, zeker als je ook nog andere dingen te doen hebt. Daarom heb ik al lange tijd geleden besloten om een aantal bronnen te volgen en de rest over te laten aan iets dat de Engelsen Serendipity noemen (in goed Nederlands noemen we dit ook wel toeval). In dit stuk laat ik een aantal van dit soort toevalligheden de revue passeren!

Ik twitterde niet

Het klinkt bijna als een scene uit een Amerikaanse film bij de anonieme alcoholisten (AA): ik ben rob en ik twitter niet … Het schaamrood staat me op de kaken 🙂 Eigenlijk is het niet eens waar. Ik ben gaan twitteren, omdat ik van een collega die wel twittert, hoorde dat er een opmerking op twitter stond over de enquête op Frankwatching van twee weken geleden. Ik had lang geleden een account aangemaakt op Twitter om het eens uit te proberen, maar ik had tot nu toe nog niet de behoefte gehad om er iets mee te doen.

Ingelogd op twitter, reactie gemaakt op de tweet over mijn artikel en eens rond gekeken, gekoppeld aan drie directe collega’s van wie ik nu precies weet wat ze op zaterdag aan het doen zijn (Mac Powerbook). Ook ben ik gekoppeld aan een PR dame uit Engeland die voor Logica werkt. De reden om mij te volgen was voor haar het feit dat ik Logica in de tweet had staan. Even contact met haar gezocht en de reden gevraagd waarom ze mij volgt. Ook de laatste dagen wat aan het twitteren geweest, vanaf het vliegveld en vanaf de skipiste.

De vraag die voor mij nog niet beantwoord is: is Twitter wat voor mij? De laatste paar dagen is er een aantal artikelen op Frankwatching verschenen over Twitter: Gitta over de Crossmediale kracht van Twitter, Joost Steins Bisschop over Twitter is het antwoord, maar op welke vraag?

Beide artikelen geven wat inzicht in Twitter. De een van uit perspectief van de mogelijkheden van Twitter (crossmedial), de andere vanuit het perspectief wat moet of kan je er mee. De Tweetmap van de New York Times is interessant, daar is grafisch weergegeven welke tweets er tijdens de Super Bowl werden gepost (bijvoorbeeld Cardinals of Steelers). Zo zijn er nog veel meer Twitter toepassingen die best interessant kunnen zijn.

Ik ga me even niet in deze discussie over Twitter mengen op dit moment. Ik wil eerst eens mijn mening bepalen of Twitter en het type boodschappen iets voor me is. Onafhankelijk van mijn eigen mening, denk ik dat het sociale landschap weer een nieuwe uitbreiding heeft die zijn rol gaat vinden tussen alle andere media.

Waar ben ik met Latitude

Googles uitbreiding van Googlemaps genaamd Latitude is iets dat ik samen met collega’s aan het testen ben. Ik moet zeggen: het is een mooi stukje werk. Voor diegene die het niet kennen, met Google Maps Latitude op je smartphone kan je jouw positie delen met je vrienden. Dus als je wilt afspreken in het centrum van Amsterdam, kan jij kijken welke vrienden in de buurt zijn en gelijk met hen in contact komen om wat af te spreken. Privacy is instelbaar. Daarmee bedoel ik dat je kunt aangeven waar je bent.  Van een nauwkeurige plaatsbepaling (op de Keesomlaan in Amstelveen) tot een plaatsbepaling per stad (Amstelveen) en zelfs de keuze om te zeggen dat ik op dit moment in Lake Buena Vista ben (of welke andere plaats dan ook) en als laatste gewoon geen locatie. Je kunt per vriend (opt in) aangeven welke informatie je wilt vrijgeven. De privacy-aspecten zijn er natuurlijk ook, zoals ook al in dit stuk van Privacy International. Ik vat de kern samen als: er kan ook misbruik worden gemaakt van Google Latitude. Maar dat kan je ook zeggen van een aardappelschilmesje!

Noot: als je denkt dat ik de privacy issues bagatelliseer, reageer dan op dit stuk.

Latitude en het Google Maps platform zijn voor mij een ideale bouwdoos voor nieuwe informatie diensten. En ik heb al wat ideetjes …

Met wie kan ik Poken

Het woord Poken zei mij in eerste instantie eigenlijk helemaal niets. Natuurlijk had je vroeger de opdracht PEEK en POKE op de Commodore 64, maar naast deze associatie ging er geen belletje bij me rinkelen.

Mijn goede collega Marianne liet het licht schijnen in de duisternis. Poken is een digitaal soort visitekaartje in een soort USB-stick dat je met mensen kunt uitwisselen ALS DEZE OOK EEN POKEN HEBBEN. En daar ligt wat mij betreft een groot probleem, namelijk dat van Network Externalities. De waarde van de Poken wordt groter als meer mensen zo’n ding hebben, want dan heb je ook nog iemand om mee te poken. Zelfde is waar voor de faxmachine, je kon alleen een fax versturen als de andere kant er ook een had. Pas na verloop van tijd groeide het aantal faxen en kon je eigenlijk ieder bedrijf wel een fax sturen.

Zoals de Engelse komiek Paul Mertone het ooit een keer zei in The Series:

The first Underground station ever opened was Baker Street in 1906.
What was the point of that?
Where would you go?

Nadeel van Poken is dat je het doet om gegevens uit te wisselen, die je daarna aan bijvoorbeeld Facebook of LinkedIn kunt koppelen. Dat doe je dus maar een keer! Want daarna ben je met de betreffende persoon in contact.

Het concept van Poken is heel goed, ik denk dat het tijd is om van het visitekaartje af te stappen. Ten eerste zijn ze altijd op als je ze nodig hebt en ten tweede, later moet je toch de gegevens in PC of smartphone zetten.

Maar een apart device (de Poken) is niet zinvol. Waarom niet met de mobiele telefoon? Bijvoorbeeld met Near Field Communications (NFC).  Bluetooth kan ook, maar is omslachtiger. Ik heb gekeken of ik applicaties kon vinden, maar tot nu toe niets. Als iemand er eentje weet, ik hoor het graag.

Herontdekt: Audible

De recessie is een zegen … voor de media. Je zult toch maar niets meer als journaal, actualiteitenprogramma of krant te schrijven hebben. Als gieren storten de media zich op de crisis en laten geen kans onbenut om doem te kunnen preken, waarbij superlatieven worden ingeruild voor hyperlatieven: beurzen kleuren bloedrood, ontslagen komen in golven, zo niet in tsunami’s, en ga zo maar door. Ook heb ik zo soms mijn twijfels over datgene wat gemeld wordt. Is het waar en is het correct?

Ergens in september werd door het Ministerie van Financiën het verbod op Naked Short Selling ingesteld. Ik werkte die ochtend thuis en keek naar het NOS Journaal, waarin dit werd meegedeeld. Het duurde echter van 7 uur (eerste journaal) tot ongeveer 11 uur die ochtend voordat een correcte beschrijving van Naked Shorting werd gegeven.

De recessie is er; er is niemand die er aan twijfelt. Maar door een constante stroom van uiterst gekleurde berichtgeving zou dit nog wel eens versterkt kunnen worden, doordat mensen er dieper in gepraat worden en het zo een self fulfilling prophecy gaat worden.

Ik ben niet de enige die de crisis berichtgeving tegenstaat. Ik hoor van veel mensen dat ze er gek van worden. Persoonlijk heb ik besloten om maar eens te proberen om weg te blijven van het crisis nieuws door tijdens woon-werk-verkeer niet meer naar de radio te luisteren.

De nieuwe vrije tijd gebruik ik gedeeltelijk voor iets wat ik herontdekt heb: Audible. Bij Audible hebben ze 40.000 audio boeken die je kunt downloaden op je iPod (of andere MP3 speler), maar ook op je mobiele telefoon, zoals mijn Nokia. In de reistijd van een week woon-werk-verkeer kan ik zo ongeveer een boek luisteren. Recent luisterde ik naar Taleb’s Black Swan (over de rol van het onverwachte in ons leven), een zeer interessant boek en het lezen zeker waard.

Audible is niet nieuw, sterker nog het bestaat al sinds 1999. Recent is het onderdeel geworden van Amazon en ik weet niet precies of het daar aan ligt maar de klantenservice is nog beter geworden. Emails worden binnen een dag beantwoord, je kunt chatten met ze als je iets niet kan vinden en afboekingen op je creditcard worden zonder morren teruggeboekt met daarbij de opmerking dat je niet moet vergeten om zelf het abonnement om te zetten naar een nieuw type omdat je anders je credits kwijt bent.

Dit soort klantenservice maakt mij persoonlijk erg vrolijk en ik heb gelijk een nieuw jaar abonnement genomen voor 12 boeken. Dat krijg je ervan als je goed voor je klanten zorgt!

Gratis bij mijn abonnement zit de New York Times in audio formaat (natuurlijk een selectie van de artikelen). Iedere maandag tot en met vrijdag wordt deze automatisch op mobiel gedownload en op het moment dat ik in de auto stap is een druk op de knop genoeg om de nu reeds bekende riedel te horen ” This is Audible. The New York Times for Monday, March 2nd. In the headlines today …”.

Natuurlijk ook berichtgeving over de crisis maar wel kwaliteitsnieuws en een stuk minder hijgerig!

Innovatie door toeval?

Innovaties kunnen ontstaan op diverse manieren: een heel gerichte manier, bijvoorbeeld door een iRadar brainstorm sessie te houden. Ik heb al veel van dit soort sessies gedaan en het levert een helder en grafisch overzicht op van de innovaties én de relatieve waarde op basis van wat voor het bedrijf op dit moment belangrijk is: de business drivers.

Daarnaast is het, zoals ik aan het begin al zei, de factor toeval. Je kunt niet alles getest hebben, gelezen hebben en weten. Ik heb geen iPhone of G1 maar een Nokia E71. Dat maakt me geen slechtere of betere innovator, hoogstens pas ik minder in het profiel van een überhippe innovator die volgens de laatste trends gekleed gaat.

Na vier dagen skiën loop ik drie dagen achter met de New York Times, heb ik vier dagen geen internet gezien (min of meer) en haal ik dit ook nooit meer in. Wat heb ik gemist of niet gelezen? Geen idee!

Misschien spreek ik vanmiddag iemand die dit stuk heeft gelezen en een reactie geeft over wat ik de afgelopen dagen gemist heb … dat zou toevallig zijn!