Een beter mens?

Mijn oudste dochter kreeg zo rond haar derde een roze digitaal fototoestel. Voor het feit dat ze stopte met haar speen. Met het apparaat kon ze foto’s van 1 megapixel nemen, mp3’s afluisteren en een aantal spelletjes waaronder het welbekende Memory spelen. Met veel geduld probeerde ik haar de ins-en-outs van het toestel bij te brengen. Mijn pogingen werden echter niet gewaardeerd. In haar kleutertaal wist zij mij heel duidelijk te maken dat papa er de ballen verstand van had. Zij wist het beter.

Ik heb haar aan haar lot overgelaten. Een paar dagen laten kwam ze echter al trots laten zien. “Kijk papa, zo moet het.” Mij verbijsterd achterlatend. Hoe is het mogelijk dat zo’n klein wurmpje zelf in staat is om zich de eigenschappen van het apparaat toe te eigenen, terwijl de gemiddelde dertiger de gebruiksaanwijzing meerdere malen moet lezen, omdat hij bang is dat hij anders iets kapot maakt?

Lotte is nu vierenhalf. De iPhone gebruikt ze om YouTube filmpjes van Nijntje en K3 mee te kijken. Ik moet de zoekopdracht intikken en vervolgens navigeert ze zelf moeiteloos door de diverse filmpjes heen. Deze week was mijn laptop het slachtoffer. Lotte is nu in staat om op de site van Nijntje de diverse puzzels en raadsel op te lossen. De touchpad gebruikt ze met twee handjes. Een hand om mee dubbel te klikken en een hand om de cursor te sturen.

Nu wil ik niet het Frankwatching platform misbruiken als een aubade aan mijn dochter. Feit is wel dat de huidige generatie kinderen zich de nieuwe technologieën wel heel makkelijk eigenlijk maken. Lotte is hier slechts een voorbeeld van. En vanuit mijn vriendenkring hoor ik dezelfde verhalen. Ook hun kinderen schromen niet om achter een computer te kruipen. Vaak zijn ze al verder in hun computerontwikkeling dan mijn dochter.

Voor mijn werk als analist binnen het VerkenningsInstituut Nieuwe Technologie ben ik in de gelegenheid om veel boeken te lezen. Het nieuwste boek “Grown Up Digital: How the Net Generation is Changing Your World “ van Don Tapscott waarschuwt het bedrijfsleven voor deze nieuwe generatie. Deze “nieuwe” mensen moeten met open armen omarmd worden, en niet in het hiërarchische  en bureaucratische keurslijf van het bedrijf worden geperst. In het boek “iBrain: Surviving the Technological Alteration of the Modern Mind” van Gary Small zijn de pubers in een scanner gelegd en uit het onderzoek blijkt dat de tieners hun hersenen op een heel andere manier gebruiken dan wij gewend zijn.

“Today’s frenetic progress in technology, communications, and lifestyles is evolving the way young brains develop, function, and process information – creating new neural pathways and altering brain activity at a biochemical level.”

Een wereld waarin alle informatie aan elkaar gekoppeld is. Een digitale wereld die op iedere moment van de dag bereikbaar is. Wat voor een invloed heeft deze wereld op onze kinderen? Zijn ze dommer – The Dumbest Generation – of juist niet? Vroeger moest ik allerlei lijstjes aan jaartallen in mijn hoofd opslaan. De Slag bij Waterloo. U kent ze wel. Heeft dit mij wijzer gemaakt? Of is dit juist een voorbeeld van dom gebruik maken van mijn hersenen? De nieuwe generatie is immers in geen tijd in staat om dit jaartal op te hoesten, terwijl ik al schrijvende nu nog in mijn geheugen aan het graven ben. Toch maar even Googlen… 1815 dus.

Terug in de tijd. Als ik nu weer een tiener was. Met al de mogelijkheden die het web mij biedt. Zoals bijvoorbeeld het diepzeeduiken middels het nieuwste speeltje van Google (Ocean). Hoe zou ik het web dan zo slim mogelijk inzetten?

Wanneer ik de mogelijkheid had om alle informatie op te snorren, wat zou ik dan nog interessant vinden, waar zou ik dan naar op zoek gaan? “Ervaren”of “Beleving” wordt dan denk ik steeds belangrijker. Dingen meemaken, bij zijn, bewust worden van, dichter bij jezelf staan en daarmee ook dichter bij je omgeving. Dus toch een beter mens?

Mijn jongste dochter, Mijntje van tweeënhalf, heeft inmiddels de camera van Lotte overgenomen. Vanochtend toen ik onder de douche stond, stond ze opeens voor mij. “Papa, lach eens.” Flits.

Sander Duivestein is senior-consultant bij ViNT (Verkenningsinstituut Nieuwe Technologie), het onderzoeksinstituut van Sogeti Group en co-auteur van het boek ‘Me the Media‘, een boek over de revolutie in media.