Fabchannel

Het waren blijkbaar anderhalve miljoen stemmers geweest die vonden dat Fabchannel de beste entertainmentsite van het afgelopen jaar was. Welke waarde je ook toekent aan dergelijke verkiezingen, anderhalf miljoen stemmers is veel en Fabchannel is een interessant verschijnsel.

Op de internetsite Fabchannel.com kunnen concerten worden bekeken die werden gegeven in de Amsterdamse popparadijzen Paradiso of Melkweg. Soms rechtstreeks, later altijd. Hele concerten, met een uitstekende beeldkwaliteit.

Toch bijzonder dat dat zo is. Als je naar een concert gaat komt het voor dat je wordt gefouilleerd alsof je op het punt staat naar de Verenigde Staten te vliegen. Geen camera’s. Soms moeten telefoontjes worden ingeleverd om te voorkomen dat er illegale geluidsopnamen worden gemaakt. Opnamen die binnen de kortste keren het hele internet over vliegen en nooit meer te verwijderen zijn. De angst zit er goed in, bij sommige maatschappijen.

En wat zie je in Paradiso? In het gebouw is een volledige studio ingericht, in de concertzaal staan verscheidene camera’s. Er wordt een professionele opname van het concert gemaakt en in de studio ernaast gemonteerd. Kort na het optreden staat het concert op het internet. Sommige concerten worden rechtstreeks uitgezonden op Fabchannel. Gewoon live televisie op het internet.

Fabchannel begon in 1998. Tot die tijd was de tv-programmering van bands afhankelijk van reguliere omroepen als NPS of VPRO. De zender bepaalt het tijdstip van uitzending, en het volk wordt verwacht dan paraat te zijn. Als je niet beschikbaar was had je pech. Of je moest je videorecorder aan het werk zetten.

Toen Fabchannel zijn plannen ontvouwde kwam het meeste verzet niet van de bands zelf maar van de platenmaatschappijen. Het traditionele model was erop gebaseerd dat je weliswaar een concert vastlegt, maar daarna werden de uitzendrechten verkocht aan omroepen in de wereld. Plus eventueel het recht om het concert een keer te herhalen. Het model ging ervan uit dat de platenmaatschappij bepaalt wanneer de kijker mag opdraven. Het model was er ook op gebaseerd dat de elite in de zaal een ervaringsvoorsprong heeft en die enige tijd mag behouden.

Maar de wereld is in menig opzicht veranderd. Er zijn twee burgerrechten bijgekomen de laatste jaren. Het recht op zelfbeschikking van je tijd, én het recht om wereldwijd informatie tegen dezelfde voorwaarden en prijzen te verkrijgen. Boekuitgevers, film- en platenmaatschappijen die dat nu nog steeds niet begrijpen, gaan zware tijden tegemoet.

De situatie dat een film eerst in Amerika te zien is, daarna in Europa, daarna in het verhuurnetwerk terechtkomt en ten slotte los te koop is op dvd’s is een schreeuwende oproep aan smokkelaars om inventief aan de slag te gaan. En dat doen ze dus ook. Een beetje film die in Amerika uitkomt is binnen de kortste keren illegaal te vinden op het internet. En waarom? Omdat we allemaal tegelijk nieuwsgierig zijn. Het verschijnen van een film is wereldwijd het signaal om ernaar op zoek te gaan. Dat is een onweerstaanbare kracht die zich niet laat remmen, door geen enkele grens noch bewaking. Als iets onbenulligs als vuurwerk al aanleiding is tot smokkelgedrag, dan is dat zeker het geval bij iets benulligs als een prachtige film of muziekalbum.

Het Amsterdamse Fabchannel heeft dit door. Er zijn nu 15.000 kijkers per dag, die gemiddeld een klein halfuur besteden per bezoek. Misschien nog niet spectaculair, maar per jaar zijn er een miljoen trouwe kijkers. Voor een band is de promotionele waarde van een kwalitatief goede opname in de poptempel Paradiso van groot belang. Voor een zoekende muziekliefhebber is Fabchannel een logische plaats om te gaan grasduinen. Het Paradiso-podium is een keurmerk, en de groep die er optreedt is nog niet rijp voor de Arena, Kuip of Ahoy; ook dát is overigens een aanbeveling.

Het is een mooi innovatief pad dat wordt ontgonnen door Fabchannel. Interessant om te volgen, in alle opzichten.

Deze column is eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.