8hands Mobile nieuw dieptepunt in webdolheid

“Ad duo festinans neutrum bene peregeris” is een spreuk die wordt toegeschreven aan Publilius Syrus, de vrijgelaten slaaf die Gaius Julius Caesar ooit persoonlijk uitriep tot winnaar van het toenmalige “Rome’s Got Talent”.

De Latin Library betwijfelt of “ad duo huppeldepup” uit Syrus’ koker komt, maar dat maakt het aforisme niet minder to-the-point. Immers, “twee dingen tegelijk doen betekent vaak dat er van allebei minder terechtkomt, dan wanneer we de moeite hadden genomen om er ook eens onverdeelde aandacht aan te besteden”. Ongeveer zo moet het beknopte Latijnse zinnetje worden geïnterpreteerd, ervan uitgaande dat multitasken ook handige kanten heeft, en dat we er tegenwoordig eenvoudigweg niet aan ontkomen.

Linda Stone (foto rechts), die bij Microsoft Research indertijd de Virtual Worlds Group oprichtte en  beschermvrouwe is van hoe we omgaan met “Aandacht, de belangrijkste tool van de Menselijke Geest”, vindt het net als ik onze eigen verantwoordelijkheid om bewust om te gaan met de aantrekkingskracht van wat ze “Continuous Partial Attention & Friendship” noemt. Onstuitbaar van hot naar haar vliegen, wordt vaak verward met “flow” en gezien als teken van productiviteit. Maar veel meer dan goedkoop kicken, laten zien hoe hip je bent en over hoeveel oppervlakkige daadkracht je beschikt, is het meestal niet. Het valt op dat velen hier de laatste tijd op inhaken en tegen ageren. Hopelijk bevinden we ons inderdaad rond een omslagpunt in de appreciatie van “Continuous Partial Attention & Friendship”, een elegante term voor “digitale ADHD” (Attention Deficit/Hyperactivity Disorder).

Overmatig multitasken stompt af en maakt je gek
In bondig Engels tooide de genoemde spreuk afgelopen november Walter Kirns artikel “The Autumn of the Multitaskers” in het Amerikaanse maandblad The Atlantic. Het inleidinkje zegt genoeg:

“Neuroscience is confirming what we all suspect: Multitasking is dumbing us down and driving us crazy. One man’s odyssey through the nightmare of infinite connectivity.”

Weet u het nog, zo eindigt Kirn zijn stuk, Microsoft placht ons de vraag te stellen: “Where do you want to go today?”. Walter Kirn weet het wel: “Now that I no longer confuse freedom with speed, convenience, and mobility, my answer would be: AWAY. JUST AWAY. Someplace where I can think.”

Ruim een half jaar na Kirn gooide Nicholas Carr, eveneens in The Atlantic, koren op de molen van de anti-multitasking-lobby met de verontrustende waarneming dat zijn geest(kracht) was veranderd:

“I’m not thinking the way I used to think. I can feel it most strongly when I’m reading. […] I feel as if I’m always dragging my wayward brain back to the text. The deep reading that used to come naturally has become a struggle.”

Dergelijke verzuchtingen winnen de laatste tijd aan aantal en gewicht, zoals de boodschap van het laatste boek van Maggie Jackson (foto rechts): “Distracted: The Erosion of Attention and the Coming Dark Age”.

Een “Dark Age” is nakende, omdat aandachtserosie (gemiddeld!) vooral de pest is voor de jeugd, die bijna niet meer is op te voeden in de richting van onverdeelde aandacht of wat daar ook maar enigszins op lijkt. Met dat gegeven heeft Mark Bauerlein het helemaal gehad. Op de cover van zijn laatste pennenvrucht sneert hij: “The Dumbest Generation: How the Digital Age Stupefies Young Americans and Jeopardizes Our Future (Or, Don’t Trust Anyone Under 30)”.

Waarschijnlijk onder meer om te bewijzen dat wie de titel van een contemporain Amerikaans boek kent, eigenlijk ook al de inhoud heeft gelezen. Een parallel hiermee en tegelijkertijd een tegenwicht is de commotie rond het competentiegerichte leren, waar het weldenkende deel van de Nederlandse jeugd zich tegen afzet: vanwege de chaos en omdat er te weinig ouderwets wordt geleerd, begeleid en getoetst. Op zo’n staaltje van het nemen van eigen verantwoordelijkheid mogen we trots zijn, maar zulke noodkreten om onverdeelde aandacht en om alsjeblieft bij de les gehouden te worden zijn wel alarmerend indicatief voor hoe zeer “Continuous Partial Attention” en hoe weinig echte betrokkenheid tegenwoordig kennelijk de normaalste zaak van de wereld worden gevonden.

Information Overload Research Group
De aandacht die onder meer Syrus, Stone, Kirn, Carr, Jackson, Bauerlein, Nederlandse voortgezet-onderwijs-leerlingen en niet te vergeten Nobelprijswinnares Doris Lessing allemaal “ineens” aan het onderwerp geven, is een teken aan de wand. Een beetje hulp kan geen kwaad. In de bedrijfssfeer wordt daarmee nu ernst gemaakt, getuige onder meer de oprichting medio juli van de IORG, de Information Overload Research Group, een gebeurtenis die Maggie Jackson luister bijzette met de signering van haar nieuwe boek “Distracted”. Het is de hoogste tijd en de IORG is dan ook niet zo maar uit de lucht komen vallen. Op de website van de Universiteit van Haifa waren de leden al langer actief als de “Infomania Solutions Workgroup“.

Onder “Work to date” treffen we op de wiki een aantal testimonials aan. Een van de links leidt naar een studie uit 2006 over “A Scale for Measuring Email Overload”. Met de gestage groei van sociale-netwerkachtige omgevingen (Twitter, Jaiku, Pownce, Friendfeed, Facebook, MySpace, blogs, wiki’s, RSS enzovoort) tot aan binnenkort de integratie daarvan op de mobiele telefoon, onder meer voorbereid door LogicaCMG met de dienst 8hands Mobile, is die schaal nodig toe aan een update.

Webdolheid kost klauwen met geld
Het lijkt voor de hand te liggen dat de IORG, bestaande uit 21 mensen van Basex, ClearContext, Google, IBM, Intel, Microsoft, Morgan Stanley, Outsource Marketing, vier Amerikaanse universiteiten en de Universiteit van Haifa, om te beginnen maar eens even focust op zo’n nieuwe schaal.

De extra webdolheid door diensten als 8hands Mobile heeft namelijk de twijfelachtige potentie om de 650 miljard dollar productiviteitsderving, die Basex ten gevolge van gefragmenteerde aandacht en informatieoverlast voor het Amerikaanse bedrijfsleven op jaarbasis becijfert, in de schaduw te stellen.

Nieuwe SEO-uitdaging
Volgens mij moet met het nieuwe Microsoft BrowseRank, concurrent van PageRank en TrustRank, een kostencalculatie kunnen worden ontwikkeld van wat een bepaalde mate van webdolheid eigenlijk aanricht. Dat zou een waardevolle nieuwe SEO-toepassing zijn. Mobieltjes met 8hands Mobile en vergelijkbare applicaties zouden bij alle bedrijfspoorten van overheidswege verplicht moeten worden ingenomen. Bij wijze van bedrijfsuitje kan dan misschien eens in de zoveel tijd als tegenprestatie zo’n hippe Twitnick worden georganiseerd.

https://www.youtube.com/watch?v=7Nez8Rt9zm4

Long Tail-pap klontert en telt weinig krenten
Van aandacht, digitale ADHD, informatieoverlast, productiviteitsderving, 8hands Mobile en SEO is het tot besluit maar een kleine stap naar de Long Tail zelf. Ook de opvatting daarover is de afgelopen tijd in een ander vaarwater geraakt en het naïeve optimisme over het bij elkaar brengen van vraag een aanbod heeft een behoorlijke knauw gekregen. Kort gezegd blijkt de Long Tail-pap te klonteren, en telt ze minder krenten dan gedacht: in economie en wetenschap. Lees het artikel “Should You Invest in the Long Tail” van Anita Elberse in Harvard Business Review, of in elk geval wat Chris Anderson er over zegt. En kan het economische perspectief u niet boeien, probeer dan “Great Minds Think (Too Much) Alike” in The Economist. In beide gevallen gaat het om een SEO-uitdaging par excellence en om een fundamenteel issue inzake de mestkarren met informatie-overlast. Als we niet oppassen, worden die binnenkort getrokken door platforms als 8hands Mobile met als gevolg dat digitale ADHD ons leven nog verder zal ruïneren en de economische productiviteit nog verder te gronde zal richten.

Jaap Bloem is senior-consultant bij ViNT (Verkenningsinstituut Nieuwe Technologie), het onderzoeksinstituut van Sogeti Group en co-auteur van het boek ‘Me the Media‘, een boek over de revolutie in media.