De kleine uitgever en de lange staart: een sprookje?

Voor uitgevers en zeker voor de kleinere uitgevers is het vaak moeilijk om uit te geven in de Long Tail. Internet biedt uitgevers wel mogelijkheden om zich meer te richten op het aanbod van op het eerste gezicht minder populaire producten. Maar vaak zien uitgevers initiatieven in de Long Tail toch mislukken door hoge investeringskosten, die voorafgaan aan de baten. In dit artikel een interessante optie voor uitgevers, die willen uitgeven in de Long Tail.

Internet biedt mogelijkheden voor verkoop van producten. Zo zijn niet alleen de producten die voor de grootste groep consumenten het meest gewild zijn interessant. Ook het verkopen van minder populaire producten worden opeens rendabel voor verschillende leveranciers. De Long Tail dus (zie ook: The long tail: economie van overvloed en Uitgeven: artikelen in de losse verkoop?).

The Long Tail van tijdschrifen (bron: uit het boek ‘Massa is kassa’. Auteurs: ing. André Knol, organisatieadviseur GEA en drs. Patrick Swart, directeur FUSE communicatieketenmanagers, via website Sellvia)

Voor uitgevers geldt vaak ook dat een klein deel, zeg 20%, van de titels goed verkoopt aan het grote publiek. Maar de overige 80% is ook interessant. De nichetitels of zelfs nog ongepubliceerde content bij elkaar kunnen misschien wel een grotere omzet genereren dan de populaire titels. Vooral voor de kleine, zelfstandige uitgevers zou de Long Tail van het virtuele schap de redding kunnen zijn.

Maar het is ook moeilijk voor de uitgever

Als uitgever moet je om in de Long Tail te kunnen uitgeven vaak veel investeren voordat het wat gaat opleveren. En óf het wat gaat opleveren is in eerste instantie natuurlijk ook nog maar een vraag. Als uitgever kan je er dan voor kiezen om bepaalde titels niet meer uit te geven of alleen in een online versie. Maar er zijn mogelijkheden om toch die titels uit te geven, zonder concessies te doen aan kwaliteit en vorm.

Voor uitgevers van tijdschriften is er bijvoorbeeld Sellvia. Daar worden ongeveer 6.000 titels aangeboden die niet of nauwelijks in het fysieke schap te vinden zijn. Het gaat dan om bijvoorbeeld wetenschappelijke tijdschriften, special intrest tijdschriften, vakbladen en sponsored magazines.

Sellvia’s online distributiemodel vergeleken met haar de concurrentie (bron: website Sellvia)

Er is veel onbenutte content

Sellvia is dus een ondersteuning voor de verkoop van content die wel wordt gepubliceerd (namelijk in de vorm van tijdschriften), maar niet rendabel via de traditionele verkoopkanalen kan worden aangeboden. Daarnaast is er ook een schat aan interessante content bij uitgevers, die niet gepubliceerd wordt en dus niet optimaal (her)gebruikt wordt. Relatief nieuwe technologieën en talen (XML bijvoorbeeld) kunnen uitgevers helpen om de content te ontsluiten. En dat op verschillende manieren en op maat.

Klinkt hoopgevend. Maar de meeste uitgevers, en vooral de kleinere, komen er om verschillende redenen (tijd, geld, kennis) helemaal niet aan toe om zich bezig te houden met nieuwe technologie. Neem bijvoorbeeld e-books en printing on demand; nog onontgonnen terrein voor veel uitgevers. De komende jaren zullen uitgevers toch op de een of andere manier mee moeten gaan, anders is de kans groot dat zij kopje onder gaan.

Xboox

Een mogelijke oplossing voor dit soort problemen bij uitgevers is een nog vrij nieuw concept: Xboox. Het is een online content & publishing management systeem voor het maken van boeken, websites, ebooks en andere publicatievormen. Volgens de bedenkers (Scan Laser en Daidalos) ervan “snel, eenvoudig in gebruik en financieel zeer aantrekkelijk. Publishing-on-Demand, tot in oplage 1.”

Het verdienmodel voor de aanbieders van Xboox is vrij simpel. De uitgever betaalt een relatief laag instaptarief. Daarna kan hij zonder verdere (opmaak)kosten publicaties samenstellen en genereren. Als de verkoop op gang komt, betaalt de uitgever een klein percentage van de verkoopprijs aan de aanbieder van XBoox.

Wat is het?

Xboox content is 100% XML (DocBook standaard). Bij Xboox wordt de printtechnologie geleverd door Scan Laser. Het contentmanagement en de publiceertechnologie komen van Daidalos.

Het ASP-model van XBoox

Kortweg bestaat het systeem uit:

• Content creatie: aan de voorkant kunnen Word-documenten geïmporteerd worden of kan men met behulp van de webgebaseerde auteurstool blokken content creëren.
• Publicatie samenstellen: in het hart van de applicatie sleept men blokken content tot een publicatie.
• Publicatie bestelbaar maken: uiteindelijk kiest men een vormgeving door een template te kiezen en deze verder te personaliseren door middel van de vele parameters, die instelbaar zijn.
• Bestellen: men kan een PDF bestellen en deze vervolgens naar elke willekeurige drukker brengen. Of men kan via print on demand precies de gewenste hoeveelheid bestellen.

Wat vinden de uitgevers?

Eburon is een van de uitgevers die het systeem op praktische inzetbaarheid test. Op de website van Eburon valt te lezen: “Uitgevers kunnen content in het systeem zetten, vervolgens stijlen toepassen op de tekst, figuren toevoegen, redactie voeren en uiteindelijk publicaties samenstellen op basis van selecties. Die publicaties kunnen direct in boekvorm worden geprint, maar ook geëxporteerd worden naar een pdf bestand, of online aangeboden worden. (…). Een veelbelovend project, ook al zal de praktijk een harde leermeester zijn. Want al kunnen online publishing systemen nog zo wonderwel veel functies aanbieden, op het moment dat een auteur bij wijze van spreken met een WP 5.1 document op een 3,5” diskette aan komt zetten, dan houdt het even op. En dat komt helaas vaker voor dan je denkt…”. Wiebe de Jager van Eburon ziet Xboox als ‘lijm tussen uitgeefvormen’.

 

Een sprookje?

Xboox lijkt veelbelovend voor vooral kleine uitgevers en/of uitgevers die zich op nichemarkten richten. Profiteren van de Long Tail wordt voor uitgevers eenvoudiger gemaakt. Toch zal het ook nog heel wat vragen van de kant van de uitgevers. Bovendien kunnen er door het uitgeefproces steeds verder te vereenvoudigen nieuwe concurrenten voor de kleine zelfstandige uitgever komen. Denk aan universiteiten die met Xboox of soortgelijke systemen zelf hun wetenschappelijke publicaties kunnen samenstellen, zonder tussenkomst van een uitgever. Of grote bedrijven, die zelf stukken uitgeven. Of zelfs individuele auteurs als uitgevers.

Toch kan je als kleine, zelfstandig uitgever niet stil blijven staan uit angst voor vernieuwing en voor nieuwe concurrenten. Het is de kunst om als kleine, zelfstandige uitgever steeds een stap voor te blijven en meerwaarde te blijven bieden door bijvoorbeeld een rol als informatiemakelaar en door contentverrijking te bieden. Daarbij denk ik wel dat de kleine uitgever en de lange staart door initiatieven, zoals Xboox, in ieder geval langer en gelukkiger samen kunnen leven.