Mediapraat in komkommertijd

Nederland is massaal op vakantie en tussen de Tour en Karadzic vult het komkommernieuws de lege plekken op het NOS Journaal. Perfect moment om eens de laatste media-ontwikkelingen onder de aandacht te brengen. Ruim 200 nieuwe ‘stories’ hebben we verzameld sinds het verschijnen van het boek Me the Media. Mijn keuze viel op een paar tegendraadse discussies over social media en twee sites voor fun in de vakantietijd.

Mijn greep uit de verhalen op Me the Media:

1. Mediamanipulatie aan banden door overheid
2. Twitter van Marlooz naar Mars en niet terug
3. Info-overload: We have met the enemy and he is us
4. Internet debiliseeert
5. Vakantiesite 1: I Look Like You
6. Vakantiesite 2: Bouw je eigen stripavatar

1. Mediamanipulatie aan banden door overheid

Met web 2.0 wordt alles transparant en ontstaat er een eerlijke discussie tussen consument en producent. Vergeet het maar. De conversatie-economie bestaat uit vuil spel, list en bedrog en omkoperij. De wetgevers in Engeland hopen er een eind aan te maken. Een nieuwe wet is daar nu van kracht, en die komt voort uit de “richtlijn oneerlijke handelspraktijken” van de Europese Unie.

Dankzij de “Consumer Protection from Unfair Trading Regulations” (pdf)  kun je nu twee jaar (max) de bak in gaan voor astroturfing: medewerkers die zich voordoen als klant en positieve verhalen schrijven over het product of bedrijf. Ja leuk, komt van ‘astroturf’, namaak gras. Reacties dus die lijken op grassroots op het internet maar het niet zijn.

Nou, allemaal koren op de molen van Eben Moglen, die in juni op het 4e internet, law en politics congres nog als volgt tekeer ging:

“Social Networking Software (SNS) are tools, owned by private capital, to subvert the essence of the Net for the benefit of capitalism and its capitalists: to include advertising, to add surveillance devices, to know who read what and when, and to focus on the individual and not the community”.

2. Twitter van Marlooz naar Mars en niet terug

Zelf volg ik Marlooz op Twitter en haar moeder die de was doet. Daarnaast zo nog wat van die mensen van wie je nog nooit hebt gehoord. Via Twitter uiteraard. Vandaag de dag zit Twitter op Mars. Head count: 29.146 mensen volgen de Mars Phoenix via Twitter. En als een marskarretje dan ineens je telefoon binnen komt zeilen met een link naar 3d-foto’s van ijs op de rode planeet…dan ben je toch even stil.

De vraag is of Twitter nog op aarde terugkeert, want de service ligt er nu zo vaak uit dat je begint te verlangen naar een aardse IT-baas die orde op zaken stelt. De grootste bedreiging voor Twitter is Twitter zelf. Of, nou ja, de Amazon s3 service waar het op draait.

3. Info-overload: We have met the enemy and he is us

Wij zijn onze eigen vijand zeggen Spira en Goldes van Basex in hun onderzoek naar information overload. De heren schatten de ellende van improductieve tijd op een schade van maar liefst $ 650 miljard aan de economie (in plaats van de eerder genoemde $ 588 miljard).

Ja het zijn de kosten van werkonderbrekingen door informatie-interrupties. Een gemiddelde kenniswerker richt zijn aandacht dagelijks zo’n keer of vijftig op zijn email, blijkt weer uit onderzoek van de firma “RescueTime” onder 40.000 kenniswerkers.

De jongens van Basex hebben nu samen met onder andere IBM, Microsoft en Google de Information Overload  Research Group opgericht. Lid worden? Niet te snel, want Scientific American komt net met het bericht dat bloggen goed voor je is en dan doe je zelf weer mee aan die informatie-overload. Het is om gek van te worden.

4. De discussie over internetdebilisering

Wie is er nou gek? Papa die maar ouder wordt en het niet kan bijbenen of zijn 15 jaar oude multitaskende zoon? Antwoord: zijn zoon, want die weet straks niks meer, behalve waar hij het antwoord moet vinden (ergens daar in de Cloud). Is dat erg? Dramatisch zelfs volgens Professor Mark Baerlein. Want als je de geschiedenis niet kent, ben je gedoemd die te herhalen . Niet zo’n leuk vooruitzicht. Bauerlein schreef er een boek over “ The Dumbest Generation: How the Digital Age Stupefies Young Americans and Jeopardizes Our Future”. Met als tip op de kaft “niemand onder de 30 nog te geloven”.

Internetdebilisering werd ook door Nicholas Carr aan de kaak gesteld in zijn artikel “Is Google making us stupid?“.

“Now my concentration often starts to drift after two or three pages. I get fidgety, lose the thread, begin looking for something else to do”.

Carr neemt bij zichzelf waar dat hij zich slechter kan concentreren en zijn brein anders werkt. En de oorzaak daarvan ligt, zegt Carr, aan zijn explosieve searching en surfing gedrag. De power-browser generatie graaft dus zijn eigen graf dankzij slechte concentratie en gebrek aan kennis van de geschiedenis.

5. Vakantiesite 1: I Look Like You

“Ben jij er eentje van Scherpenzeel?” werd mijn vrouw gevraagd bij de fietsenmaker. En een een maanden later werd haar diezelfde vraag in het ziekenhuis gesteld. “Ben jij er eentje van Scherpenzeel?” Nee dus. Overigens was het dezelfde vrouw die de vraag stelde. Toeval. Beetje maf verhaal. Maar iedereen heeft nou eenmaal een dubbelganger, das bekend. Als jij wilt weten waar jouw tweelingbroer of –zus uithangt, ga dan naar iLookLikeYou. Of wacht even, laat ze eerst nog even kauwen op verbetering van hun software.

Dit ben ik en dit is mijn “look a like”, we lijken 61,96% op elkaar. Behalve dat zij borsten heeft, kaarsrechte tanden en een andere huidskleur is de overeenkomst inderdaad treffend.

6. Vakantiesite 2: Bouw je eigen stripavatar

Scott Adams, van de befaamde strip Dilbert, heeft een site geopend waarop u zelf strips kunt maken. Je bouwt je eigen stripavatar door ogen, neus, haar, oren, wenkbrauwen, kleren helemaal zelf samen te stellen en dan een scène te kiezen. Leuker dan je avatar op Google lively of IMVU.

What’s your story? Ga naar deze plek op het blog van www.methemedia.com en scroll er maar op los. Als u daar klaar mee bent, dan is de komkommertijd al lang weer voorbij.

Menno van Doorn voert de directie over het Verkenningsinstituut Technologie (ViNT), het onderzoeksinstituut van Sogeti Group en is en co-auteur van ‘Me The Media‘, een boek over de revolutie in media.