RSS-hel, RuiS & Signalen

Eindelijk heb ik hem gevonden: de archetypische WWW-mens, de ultieme Wacco Web Weirdo. Het is een hij: een 36-jarige, kalende, brildragende Chief Engineer op een belangrijk IT-project bij een overheidsinstantie in Amerika. Hoe ik altijd weet dat hij het is? Heel simpel. Mijn Wacco Web Weirdo noemt zich Vermyndax en zo heet hij hoogstwaarschijnlijk ook gewoon: Vermyn Dax zie ik op Jaiku.

Het laatste dat Vermyn heeft bijgedragen aan het wereldheil is de heldere uitleg van een hardnekkige mail-verwijderende synchronisatiebug tussen Entourage en Exchange. Vermyn is dus geenszins gek, maar staat er wel om bekend, dat hij als een idioot de meest uiteenlopende (sociale) software uitprobeert. In zijn Wakoopa-profiel zag ik dat Vermyn gedurende 968 uur 432 verschillende applicaties heeft gedraaid.

Social Media Addict
Zonder twijfel is Vermyn een social media addict, onder meer omdat hij een zwak heeft voor de bed-time stories van ene Eilla, een inmiddels gewezen schooljuf te Singapore. Maar ook omdat hij de stabiliteit van alle social-software-shit aan de tand wil voelen in een poging “to loop and tear the universe”. Lees maar even mee via Twitter (FF betekent FriendFeed) . . .

“Vermyndax This morning I’ve been concerned about crossposting on Twitter, Pownce and Jaiku; and the duplication of these posts on FF. What to do?
11:49 AM July 04, 2008
Vermyndax I mean, if I were to share Pownce/Jaiku feeds over on FF, which also crossposts elsewhere, would that eventually loop and tear the universe?
11:55 AM July 04, 2008
Vermyndax I’ll think more on this. But be aware, if you truly want to keep up with me, FF is where there is the most aggregation of me.
11:58 AM July 04, 2008
Vermyndax While thinking about this RSS hell, Roger Waters’ “Who Needs Information?” keeps playing in my head.
12:05 PM July 04, 2008″

RSS Hell
Dat is wat ik eigenlijk zocht, “RSS Hell”, want ik wilde aanhaken bij het artikel van Ferry den Dopper van verleden week. Zelf weet ik heel goed waarom ik geen RSS gebruik: om de oneindige bullshit te ontlopen van zelfverklaarde zogenaamd interessante persoonlijke en (semi-)institutionele “nieuws”bronnen. Bullshit die mijn kostbare tijd en creativiteit wegvreet en die bovendien de serendipiteit, die ik zelf wil beïnvloeden, om zeep zou helpen.

Wisdom of Clusters
Vermyn Dax moet helemaal kapot gaan aan zijn RSS Hell, en dan is hij ook nog een van de Top Sharers op RSSmeme. Misschien kent deze RSS-zelfkastijder  Polymeme nog niet. Polymeme is een naar eigen zeggen unieke buzz tracker, want de dienst stelt de “Wisdom of Clusters” boven de “Wisdom of Crowds” via 25.000 toonaangevende weblogs, die rapporteren over oude en nieuwe media.

RSS: RuiS & Signaal
Nou kende ik RSSmeme niet maar, toeval of niet, RSSmeme hanteert als motto “Finding signal in the noise”. In dezelfde betekenis gebruikte Abram de Swaan onlangs de beide termen. “Dan wijkt de ruis voor de signalen” was de uitsmijter van een artikel in NRC Handelsblad, dat de krant had gemaakt naar aanleiding van een rede van de emeritus-hoogleraar en winnaar van de PC Hooft-prijs voor essays 2008. De Swaan doelde op alle multimediale “cries for attention” waar het web tegenwoordig van uitpuilt.

Signaal-ruisverhouding
Zeker in die zin is “ruis die wijkt voor signalen” onexact en misleidend, en hooguit essayïstisch-retorisch een geslaagd beeld. Immers, ruis wijkt niet: ruis kun je onderdrukken en je kunt de frequenties pimpen die samen het signaal uitmaken. Filteren noemen we dat bij elkaar. Belangrijk om een signaal uit de verf te laten komen is de signaal-ruisverhouding. Dat weet elke audiofreak en in mijn tijd waren veel jongens dat. Tegenwoordig stellen die zich tevree met mediocere MP3-kwaliteit en YouTube-kwaliteit als het om beeld gaat.

Selectie en serendipteit
De grote massa knikt natuurlijk instemmend bij “ruis die wijkt voor signalen”, vanwege de natuurkundige aura die de zinsnede heeft, maar de analogie klopt gewoon niet. Het web is een uitdijend universum, dat uit zijn voegen barst van allemaal even heldere signalen. Je kunt namelijk op allemaal afstemmen en dan heb je ze ook te pakken. Alleen vinden – zeker diep in “The Long Tail” – is niet altijd even makkelijk. U kent mijn standpunt: zelf tijd steken in selectie en zeer beperkt via RSS automatisch afstemmen. Kortom, je niet gek laten maken in het uitdijende woud van bakens, van stoorzenders, van idiote informatie, van desinformatie en ga zo nog maar even door. In plaats daarvan vooral rustig de tijd blijven nemen voor eigen creativiteit en een open oog hebben voor serendipiteit. Voor wie goed zoekt, neemt de kans op dat laatste namelijk alleen maar toe.

Informatie-sociologie

Als we in dit verband al willen blijven spreken van ruis en signaal, dan heeft Associate Professor Dan Ryan een goed punt, wanneer hij zegt:

“One approach is to think like a statistician or electrical engineer and describe it as error or noise […] but we probably need to distinguish random noise — high entropy, “signal-less” gibberish — and non-random, incorrect signals born of lies, mistakes, or unrecorded change.”

Maar, laat ik afsluiten met Witold Kinsner, een pionier op het nog jonge terrein van de Cognitieve Informatica. Over het niet kunnen onderscheiden van ruis en signaal zegt Witold het volgende:

“Separating the noise from the signal may be very difficult if both the signal and the noise are broadband. The problem becomes inherently difficult when the signal is chaotic because its power spectrum is indistinguishable from a broadband noise.”

Wat dus, wanneer ruis en signaal er hetzelfde uitzien?
RSS misschien?