Vissen 2.0

Als klein kind kon ik vroeger urenlang doorbrengen met mijn bamboohengel. Aan de rand van de vijver staren naar mijn dobber, waar af en toe geen beweging in te krijgen was. Simpelweg vooruit turen en de tijd laten verstrijken. Ik hoefde nog geen eens een vis te vangen. Leuk als er iets gebeurde, maar niet noodzakelijk, ik had genoeg aan mijn eigen gedachten. Helemaal opgaan in The Big Nothing.

Dagen gingen voor mij op deze manier voorbij. Uiteindelijk besloot ik er mee te stoppen. Te veel stekelbaarsjes in mijn visvijver die er schijnbaar plezier in handen om mijn haak met wurm en al tot ver achter in het darmkanaal door te slikken. Ze maakten er op deze manier voor mij geen sport van.

Met Pasen verpoosde ik onder de rook van Londen, in het pittoreske dorpje Guildford. De zaterdagochtend had mijn vriendin mij een uurtje vrijaf gegeven. Even geen verantwoordelijkheden. Gewoon lekker op mezelf. Na een paar boekenwinkels afgestruind te zijn, liep ik langs een gameshop. Al hoewel games niet mijn ding zijn, besloot ik toch naar binnen te gaan. Daar werd ik getroffen door de grote schreeuwende posters voor de aankomende game Bass Fishing voor op de Wii.

“In Bass Fishing kan je gebruik maken van twintig hengeltypes, elk met verschillende mogelijkheiden, en de game kent vier types vissen: Florida Large Mouth, Red Eye, Small Mouth en Northern Spike Large Mouth… Zo zal je de Nunchuk kunnen gebruiken om met je bootje te navigeren terwijl de Wii Remote je virtuele hengel wordt.”

Op de poster prijkte een grote vis die wild boven het water uitsprong. In zijn openstaande mond hing een ferme haak. Beet dus. Wat was dit? Naast de poster stonden diverse verpakkingen van deze game. Op de achterkant stond te lezen hoe jij als virtuele sportvisser de vissen het leven zuur kon maken. Simpelweg je aas in het water gooien en zo snel mogelijk de vis binnen halen. Mocht dit niet lukken, dan had je altijd nog de mogelijkheid om het weer te doen omslaan.

Bovenstaande ervaring heeft mij tot een speurtocht gedwongen. Wat is er zoal nog meer voor een onzin te beleven? Welke beleving uit de werkelijkheid wordt nog meer geweld aangedaan door zijn virtuele tegenhanger? Wandelen in het park? Fietsen? Winkelen? Werkelijk waar niets blijft mij bespaard. Het lijkt alsof alles opnieuw is uitgevonden in het virtuele hiernamaals. Met welk doel? Slechts zinloos vermaak. Is dit dan de nieuwe manier van tijd weggooien? Of deed ik dit als klein kind ook al? Is er eigenlijk wel iets veranderd in al die jaren?

Toch maar eens wat vaker achter mijn computer vandaan kruipen. Iets vaker genieten van de werkelijkheid om mij heen. Voor het te laat is. Want wie weet, binnenkort kun je virtueel naar de wc toe met een krantje onder de arm. Ik krijg al buikpijn bij de gedachte.

Sander Duivestein is senior-consultant bij ViNT (Verkenningsinstituut Nieuwe Technologie), het onderzoeksinstituut van Sogeti Group en co-auteur van het binnenkort te verschijnen boek ‘Me the Media‘, een boek over de revolutie in media.