Papier is passé

Het is weer het einde van het jaar en de momenten onder de kerstboom geven alle aanleiding voor reflectie. Ik kijk mijn kamer rond en ik bedenk me dat ik dit jaar definitief afscheid heb genomen van het papieren tijdperk.

Natuurlijk ik weet het, ze liggen er nog, de stapels, soms zelfs dozen vol met tijdschriften, boeken, rapporten en kranten. Maar ik weet dat de waarde ervan vrijwel nihil is en dat ik het beter direct kan afvoeren naar de oud papier container hier om de hoek.

Nooit eerder kreeg ik dagelijks zoveel kranten in handen, nooit eerder las ik er zo weinig. Kranten horen bij treinreizen maar in de trein ben ik tegenwoordig druk met mijn mobiel. Op die manier heb ik altijd het laatste nieuws maar bovendien ook allerlei mogelijkheden voor de interactie erom heen.

Nooit eerder in mijn leven kreeg ik zoveel boeken en tijdschriften toegezonden, nooit eerder heb ik er zo weinig opengeslagen. Mijn inspiratie en ontspanning haal ik tegenwoordig via internet binnen. Daar vind ik niet alleen wat ik zoek maar daar ontmoet ik ook anderen met dezelfde interesses.

Nooit eerder kreeg ik zoveel reclamepost toegestuurd, nooit eerder verdween er zoveel ongeopend in het oud papier. Als ik iets nieuws wil kopen dan vind ik dat meestal via vergelijkingssites of marktplaatsen. Dat is mijn manier om op het voor mij relevante moment met de goedkoopste of beste aanbieder in contact te komen.

Nooit eerder had ik zoveel naslagwerken in huis, nooit eerder stond ik op het punt ze naar het oud papier te brengen. De encyclopedie werd de Wikipedia, de routekaart werd de TomTom en het woordenboek werd Google Vertaling. Dat is voor mij de manier om altijd en overal over de meest actuele informatie te beschikken.

Er zijn alleen nog wat laatste restanten van een voorbij tijdperk zichtbaar. Mijn persoonlijke fotoarchief, maar dat zou ik het liefst zo snel mogelijk volledig digitaal willen hebben. Een aantal rekeningen, bekeuringen en uitnodigingen die nog steeds per post binnenkomen, het zou me wat waard zijn om ook dat elektronisch te krijgen. En dan die stapels briefjes (memoblok-formaat) vol acties en ideeën die ik nog elke dag produceer. Dat moet ik in 2008 nou echt eens een stuk handiger gaan organiseren.

Afijn, nu eerst maar eens even dat stapeltje kerstkaarten een plekje geven. Ik heb dit jaar voor het eerst meer kerstkaarten via de e-mail dan via de post gehad. Ik heb nog moeite om me een kerst voor te stellen zonder ‘echte’ kerstkaartjes. Maar tegelijk besef ik dat ik erg veel plezier beleef aan al die schitterende kunstwerken die ik via de e-mail ontvang. Ik zou ook die al niet meer kunnen missen.

En mijn kinderen? Tja, ik geloof niet dat die nog ooit ‘echte’ kerstkaarten gaan versturen. Want voor hen is het pas echt als het instant communication is. En daarvoor is papier toch echt niet geschikt…

Papier is passé. Of ben ik nu een stapeltje vergeten?

Deze column is eveneens gepubliceerd op de site van communicatiebureau JCM Context.