‘Me, Myself and I’

Met de woorden ‘ I don’t like interaction or participation’ begon Andrew Keen zijn presentatie gisteren op Marketing3. Keen is de tweede keynote spreker en zelfverklaarde vijand van Charles Leadbeater -‘he is in the enemy position’. Met deze opening raakte hij direct de kern van zijn verhaal, die luidt dat web 2.0 helemaal niks te maken heeft met democratie, met vrij zijn, met interactie of participatie. Integendeel voor Keen bestaat het ‘social web’ of het ‘we are the web’ niet en is het juist het narcistische, egocentrische web. Waarin alles draait om zelfexpressie, om navelstaren, ofwel om ‘the I-ness of culture’.

Keen gelooft niet dat technologie ons zal leiden naar het beloofde land en toonde zich bijzonder sceptisch in bijna alles wat hij zei over de mogelijkheden die alle web 2.0 tools en toepassingen de mensheid bieden. En daarin ziet hij gevaren: want web 2.0 met al zijn amateurs (zie daarvoor Keen’s boek ‘The Cult of the Amateur’) bedreigt de echte expertise en de echte autoriteiten: Die van de oude massamedia, die van de reclame-bureau’s, die van bedrijven als Apple waar innovatie afkomstig is uit het genie Steve Jobbs. En dus niet uit klantenpanels, user generated content, fora en wat dies meer zij. Dat werkt niet volgens Keen en daarom wil ik in dit verband even wijzen op deze door een Apple-gebruiker ontwikkelde commercial voor de iPod-touch.

Op mijn eigen blog besteedde ik daar in dit artikel al eerder aandacht aan. Juist omdat het voor het eerst is dat een bedrijf als Apple zichzelf openstelt voor participatie en co-creatie.

Nostalgie
Keen noemt zichzelf nostalgisch omdat hij terug verlangt naar de oude tijden van de massa-cultuur, de echte expertise, de echt merken zoals hij dat noemt. Een cultuur waarin de de echte professionals, de echte autoriteiten het voor het vertellen hebben en waarin innovatie ontstaat in het hoofd van één genie, van een echte leider. En hij plaatst vervolgens een aantal kritische noten bij wat Google- als exponent van een web 2.0 bedrijf- roept en doet:

• Google wil niet ‘evil’ maar juist ‘equal’ zijn en koopt intussen een compleet vliegveld op zodat de Google-top makkelijker af en aan kan reizen
• Google wil informatie voor iedereen beschikbaar maken, doet dat weliswaar maar omlijst die vervolgens wel met overal reclame

Sprookjes
Web 2.0 zorgt niet voor democratie, brengt geen vrijheid en ook de mogelijkheid tot zelfexpressie is helemaal niks nieuws want dat kon altijd al. Voor echt creatieve mensen weliswaar, die ook iets te vertellen hadden. Want, zo vroeg Keen zich hardop af, wie van ons heeft er nu echt iets te melden? Dat zijn en blijven volgens hem de experts en de professionals.

Het zijn het mooie sprookjes al die web 2.0 verhalen maar ook niet meer dan dat. En Keen hoopt dat wij ons dat gaan realiseren en stelde voor om weer terug gaan naar de Middeleeuwen en de ‘Me, Myself and I’ wereld van Silicon Valley snel vergeten…

Update: De webcast van de complete dag 2 van Marketing 3 staat live en is hier te vinden.