Typisch de platenindustrie
Je kon het zien aankomen. Neem de combinatie internet en muziek, en je zult merken dat zich razendsnel een partij aandient die kijkt of er geen wetten worden overtreden of rechten worden geschonden. Daar is niets mis mee, ware het niet dat je je zult moeten realiseren dat er een nieuwe wereld van muziekluisteraars en liefhebbers is ontstaan. Een nieuwe gebruikersgroep, met nieuwe gedragingen. En dus ruimte voor nieuwe spelregels.
De zaak nu. Al eerder schreef ik (september 2006) over Pandora. Pandora is een radiozender op het internet. De gebruiker geeft te kennen wie zijn favoriete artiest of band is, en vervolgens speelt Pandora nummers waarvan hij denkt dat ze liggen in het smaakveld van de luisteraar. Dit gebeurt op basis van een zeer uitgebreid bestand van muziekeigenschappen van nummers, bands, artiesten en stijlen. Vele manjaren hebben muziekkenners wereldwijd gewerkt aan het toekennen van deze eigenschappen, het staat bekend als het Music Genome Project. Het resultaat is dat ik mijn zender in Pandora start en vervolgens muziek hoor waarvan Pandora denkt dat het in de buurt van mijn smaak komt. Per nummer kan ik aangeven of Pandora gelijk had of niet. Na een weekje opvoeden heb ik een prachtstation, dat er keer op keer in slaagt mij te verrassen met nieuwe artiesten of nummers. Als ik een cd wil kopen, biedt Pandora mij de koppeling naar iTunes of Amazon. Dat is de lol van het model, Pandora is een heel slimme en elegante lead-generator. Vele cd’s werden door mij gekocht, meestal van mij onbekende artiesten, dankzij Pandora.
Maar het is afgelopen, Pandora werd de nek omgedraaid, althans in Europa. Begin deze maand kregen Pandora-luisteraars een mail van Tim Westergren, oprichter van Pandora. Hij had de droeve plicht om alle luisteraars buiten de VS mee te delen dat Pandora niet meer bereikbaar zou zijn. Dit omdat de Amerikaanse platenindustrie, verenigd in de RIAA (Recording Industry Association of America) Pandora heeft verordonneerd om per individueel Europees land waar Pandora uitzendt de licenties te regelen. De RIAA wist bij het opleggen van de eis dat het een ondoenlijke was. Het is typisch een fossiele formaliteit uit de oude distributiewereld van landsgrenzen, douanes, invoerrechten en smokkelaars. Maar muziek vindt haar weg naar de gebruiker al lang niet meer op die manier, zo zouden ze ook bij de RIAA moeten weten. En het is juist Pandora die ervoor zorgt dat op een speelse wijze een grote gebruikersgroep in de buurt wordt gebracht van een heel nieuw spectrum van het sterk gegroeide aanbod van muziek.
Domme, domme RIAA. Door Pandora dwars te zitten komt er volop ruimte voor andere, illegale en onbetrouwbare aanbieders.
Domme, domme RIAA. Vertegenwoordiger van de platenindustrie. Er zijn alleen geen platen meer. En binnenkort zijn er ook geen cd’s meer. Er zijn artiesten, en die maken muziek die haar weg naar de gebruiker moet zien te vinden. Via het internet of via de ether. Platenmaatschappijen zijn dood, lang leve de artiestenmaatschappijen. Precies wat Pandora deed, nieuwe artiesten bij de mensen brengen. Het is niet voor niets dat Paul McCartney het contract met zijn platenmaatschappij heeft beëindigd, en inruilde voor een overeenkomst met koffieketen Starbucks ; daar waar de luisteraars zitten.
Deze column is eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.