Website: ouderwets begrip eigenlijk!

Een opvallende trend: webpagina’s die in stukjes worden gehakt en het web worden opgestuurd, om zich naar de behoefte van de bezoeker weer samen te voegen tot een samenhangend én mooi opgemaakt geheel. Zoals iPad’s Flipboard en vergelijkbare webbased initiatieven als paper.li , PostPost (met dank aan Joost Steins Bisschop). En recent: Montage, een nieuwe applicatie van Microsoft die ongeveer hetzelfde doet, maar dan op basis van steekwoorden. Wordt ‘pull’-media hiermee volwassen?

Een nieuwe trend

Natuurlijk kennen we het pull-principe al jaren van RSS feeds en iGoogle, maar er lijkt nu toch weer een nieuwe trend te zijn ingezet. Wat deze nieuwe applicaties onderscheidt t.o.v. RSS readers, is dat de informatie volwaardiger wordt weergegeven. Het wordt daardoor meer een ‘leesomgeving’ dan een scan- en doorklikmedium. In potentie verschuift de focus hierdoor weer een stuk verder van de webpagina van de uitgever naar een externe omgeving.  Dit wordt mooi geïllustreerd door 2 producten van Google:

• Eerst was er Google Products. Een uitgebreide maar ook droge catalogus/zoekmachine voor producten, met een korte omschrijving, waarin veel geklikt moet worden om voldoende relevante informatie te krijgen.
• Nu is er – weliswaar beperkt tot damesmode – Boutiques.com, een rijke, mooi vormgegeven omgeving met veel beter toegankelijke informatie. Het gaat echter nog steeds om  informatie die wordt gepubliceerd door derden.

In ruimere zin zou je het initiatief van Google om Chrome OS te positioneren als ‘het’ platform voor apps in de cloud ook als onderdeel van de trend kunnen zien, al gaat het dan niet om informatie, maar om applicaties. De gebruiker vraagt de applicaties op in zijn eigen omgeving op het moment dat hij ze nodig heeft. Het vaste kader van de eigen omgeving verdwijnt ook hier.

Wie maakt straks nog een website?

De vraag is: Wie maakt er straks nog een website? Is het niet veel handiger om losse stukjes informatie en mini-applicaties te maken, die op verzoek van de lezer gepubliceerd worden in een gewenst format?

De lezer bepaalt zelf wel wat hij wil zien: nieuws en achtergronden of producten. Alleen headlines, de intro’s of het hele artikel. Met of zonder afbeeldingen. Of juist alleen afbeeldingen of video. De RSS feed doet dit al jaren op basis van een paar standaard veldjes. Lastiger wordt het als ik naast nieuws ook producten wil binnenhalen, bijvoorbeeld: alleen bruine herenschoenen tussen de € 150- 200. Of vakantiereizen naar Malta in week 10 voor 2 personen. De techniek is er al. Het is alleen nog een kwestie van  goede algemene afspraken over  structuur. En dát is vaak een kwestie van de kip of het ei. Maar er is ook hier vooruitgang. Informatie wordt nu bij de bron al steeds beter geformatteerd en is relatief eenvoudig om te zetten naar een ander format. Wanneer er een goed platform is om bepaalde informatie uit te lezen en te presenteren met een bepaalde schaalgrootte, zal de informatie zich snel in het juiste format aan gaan dienen (zie de ontwikkelingen rondom Google Products).

Montage rendering op basis van keyword ‘iPad’

Nieuwe manier van taggen

Er is echter nog een belangrijk aspect: informatie wordt tegenwoordig op nieuwe manieren getagged, waardoor ook de persoonlijke relevantie beter is vast te stellen.

1. Tags op basis van het sociale netwerk. Ik denk dat bovengenoemde trend zich zal uitbreiden en versnellen onder invloed van social links. Relevantie wordt niet alleen meer bepaald op basis van objectieve eigenschappen, maar steeds vaker ook op basis van sociale connecties.  Er wordt weer  een extra betekenislaag toegevoegd aan informatie. Dat kan overigens nog iets verder gaan dan ‘jouw vrienden vinden dit leuk’.  Ik denk aan betekenis die wordt toegevoegd in de trant van: “Dit artikel wordt erg gewaardeerd door menstype: ‘online marketeers’ of ‘schaakliefhebbers‘.” Of een algemenere versie van Amazon’s bekende functie: “People who liked this also like..”
2. Nog een andere relatief nieuwe betekenislaag is ‘locatie’. Steeds meer offline zaken worden getagged zodat ze  online beter te lokaliseren en te  filteren zijn (dit boek is in een straal van 500 meter te koop bij… voor €…).

Koppel de sociale en locatiegebaseerde data aan inhoudelijke tags als ‘producttype’, ‘prijs’, ‘kleur’ etc, en aan standaard tags als ‘publicatietijdstip’, ‘auteur’, ‘taal’ etc, en je hebt een prima methode om snel persoonlijke relevante informatie te filteren. Gezien de enorme snelheid waarmee de totale hoeveelheid informatie zich blijft vermenigvuldigen, is dit geen overbodige luxe.

Het einde van de website?

Valt je hieraan iets op? Deze manier van publiceren en consumeren van informatie verhoudt zich maar slecht tot de huidige structuur van losse entiteiten met een vast kader in de vorm van websites. Nu ik er over nadenk: ouderwets begrip eigenlijk: ‘website’!

Niet dat ik hiermee het einde van de website aankondig. De geschiedenis leert dat de werkelijkheid steeds complexer wordt. Er komt meer bij dan er weggaat. Maar de machtsverhouding tussen producenten van informatie en hun publiek verschuift hiermee wel weer een stukje verder naar de laatste!

Kijk ondertussen goed naar de ontwikkelingen. Wie of wat is het beste in staat deze nieuw vorm van informatie te ontsluiten? Wordt het een browser nieuwe stijl, die continue informatie verzamelt op jouw specificaties? Jouw persoonlijke ‘website/krant/browser’ met steeds volkomen nieuwe en andersoortige informatie op basis van filters voor social links, locatie, interessegebieden en actuele behoeften? Of wordt het een nieuwe Facebook; de website die alle andere sites overbodig maakt? Of ‘gewoon’  een nieuw ‘laagje’ van verzamelsites bovenop de huidige sites, waarbij iedere ’meta’- site zijn eigen specialisme ontwikkelt?

Ik ben benieuwd en verwacht er veel van. Het enige dat ik nog mis, is een mechanisme dat herhalingen wegfiltert. Ik doe niet aan copy paste, maar goede kans dat de strekking van dit verhaal al een keertje of 10 ergens anders is gepubliceerd. Of nog vaker. Misschien dat het sociale netwerk dit een beetje kan reguleren. Of misschien moeten we een nog fijnmazigere manier van tagging hebben: per interessante gedachte, waarbij een kunstmatige intelligentie die onderdeeltjes weer in elkaar zet tot een samenhangend geheel. Ik zie het nog wel eens gebeuren! Maar tot die tijd blijft het belangrijk om goede ‘scanvaardigheden’ te bezitten.