Paulianeuze Diefstal?

Een eigenaar van een onderneming mag doen en laten met zijn bezittingen wat hij wil. Maar als er transacties plaatsvinden die achteraf meer begrepen worden dan op het moment dat ze daadwerkelijk gedaan worden dan is er reden tot enige oplettendheid. Een voorbeeld.

Een directeur van een onderneming verkoopt een van zijn bedrijfspanden tegen een opmerkelijk vriendelijke prijs aan zijn zoon. Even later gaat de onderneming failliet. Het mag waarschijnlijk worden geacht dat de directeur met enige voorkennis heeft gehandeld, hij rook wat onraad.

De curator die het faillissement behandelt zal er vervolgens alles aan doen om de gedane transactie terug te draaien en ervoor te zorgen dat het pand alsnog tegen een prijs die de markt redelijk vindt wordt verkocht. Het gedrag van de directeur wordt Paulianeus handelen genoemd. De directeur heeft voorgedrongen bij de andere schuldeisers door het pand te goedkoop aan zijn zoon aan te bieden.

Op vrijdag 1 mei dit jaar werden uit het Scheringa museum voor Realisme in Spanbroek twee schilderijen gestolen. Dat kan gebeuren. Maar wat zo opmerkelijk was aan deze diefstal is dat het op klaarlichte dag gebeurde, om kwart over twaalf, én dat de dieven precies wisten wat ze mee moesten nemen in hun gestolen zwarte Volkswagen Golf. ‘Adolescence’, een schilderij uit 1941, lag nog voor de hand; het is geschilderd door Salvador Dali.

Maar om ook ‘La Musicienne’ van Tamara de Lempicka mee te nemen vereist meer kennis van zaken. Het is een olieverfschilderij uit 1929. De dieven parkeerden jun auto, zetten alle drie een bivakmuts op, wandelen het museum binnen, halen de schilderijen van de muur , achter en leggen ze neer in de openstaande bak van hun Volkswagen gaan er weer vandoor. De bewaking bleef versteld en verstild staan, net zoals de museumbezoekers.

Zijn er videobeelden? Wat deden de bezoekers op dat moment? Is het werkelijk zo makkelijk om schilderijen mee te nemen? Volgens Klaas Wilting, de woordvoerder die toen nog het woord voerde, ging het om “behoorlijk waardevolle schilderijen”.

Zouden het klanten van de DSB zijn geweest, die onraad roken, en de ABN Amro voor wilden zijn? Of zou deze bank zelf alvast twee topstukken in opdracht hebben laten weghalen, uit angst dat de fiscus misschien eerder bij de pot zou kunnen? Zalm heeft de keuken in Wognum volop kunnen bekijken. Of was het in opdracht van Dirk zelf?

En, stel dat de schilderijen nu worden teruggevonden, wie mag ze dan komen ophalen? Niet de diefstal zelf is zo opmerkelijk, maar het tijdstip waarop en het gemak waarmee hij heeft

Deze column eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.