The best of LeWeb3 ’07

Afgelopen week stond voor veel internet-, innovatie- en new media enthousiastelingen in het teken van LeWeb3 ’07. Weer een editie, georganiseerd door Loïc Lemeur in Parijs, vol met topsprekers, trends en een mooi feest. Dit artikel doet verslag van een aantal interessante zaken die ik heb opgepikt. Want in plaats van het posten over individuele sessies, leek het mij veel interessanter om het onderwerp-gebasseerd te schrijven. Vooral omdat terugkijkend een aantal belangrijke gedachten steeds weer terugkwamen in verschillende sessies.

Facebook
Je hoefde geen kenner te zijn van de social network markt om te concluderen dat Facebook de nieuwe kampioen is, in ieder geval internationaal en we zullen zien wat dit voor de meer lokale networks gaat betekenen. MySpace is het oude Friendster en Facebook het nieuwe MySpace. Ik heb nog nooit zoveel over Facebook gehoord als in deze twee dagen. Soms positief, soms negatief maar heel veel buzz. Zoals men over Google praat als met het over search heeft, zo praat men over Facebook als symbool voor de gehele social network markt. En niet alleen de sprekers – tijdens de lunch, in het publiek, op de blogposts links en rechts: Facebook is hot. Nu nog 57 miljoen bezoekers, waarvan de helft dagelijks bezoekt. What’s next?

Aanwezige vertegenwoordiger van Facebook was Dan Rose, Business Development Manager. Hem werd in de eerste sessie logischerwijs gevraagd naar Beacon en de bijzondere bewegingen van Facebook de laatste tijd rondom hun social advertising model. Beacon verzamelt gegevens, gebaseerd op surf- en koopgedrag, van andere websites die een overeenkomst hebben met Facebook en laat een selectie daarvan ook aan ‘friends’ op het sociale netwerk zien. Dan vertelt dat volgens Facebook social advertising alleen werkt als het onderdeel is van de experience van de gebruiker. “Je kunt geen persoonlijke ‘identifiers’ delen met adverteerders, dat is een keiharde regel.”

Wel ziet ook hij 2 fouten die zijn gemaakt rond de lancering van Beacon waar Facebook van heeft geleerd. Allereerst “is het systeem nooit goed uitgelegd en werd het hierdoor al heel snel als een advertising systeem bestempeld, terwijl het veel meer gaat om data sharing tussen gebruikers”. En ten tweede, nog belangrijker, het niet betrekken van het publiek (hun consumenten!) bij een beslissing als deze. Dit zou inderdaad een hoop klachten voorkomen hebben.

Dus wat zijn de volgende stappen voor social networks? Enterprises? Suzan Kish van het European Energy Forum geeft antwoord:

Less is more
Een ander idee dat gedeeld werd door twee totaal verschillende sprekers was het aloude less is more.

Sessie 2 van dag 1 was voor Evan Williams (Blogger, Twitter). Hij begon met het spiegelen van het success van Twitter aan een heel interessante vraag: “What can you create by taking things away?”

Twitter zelf is het product van het constant beantwoorden van deze vraag. Twitter is bloggen met minder: geen comments, geen formatting, geen visuals en geen ongelimiteerde zee aan woorden. Evan legt uit dat er uiteindelijk een groot voordeel zit aan het volgen van de beperkte sms interface in plaats van een web interface. Alle tierlantijnen maken een interface eerder slechter dan beter. Evan laat zien dat dit principe voor veel web applicaties succesvol is geweest:

• Fotolog: hier kun je maar 1 foto per dag posten posten. De oprichters zeggen deze regel vanwege technische beperkingen te hebben ingevoerd maar het blijkt heel goed voor ze te werken.
• Dating site: wat krijg je als je de bekende dating sites neemt en alle franje weghaalt? Een foto per persoon met een geïnteresseerd en een niet-geïnteresseerd button. Oftewel, de polpulaire site Hotornot.com.
• En hoe bouw je de ideale concurrent van Yahoo: bouw meer aan de achterkant maar hou de voorkant simpel. 1 Box met 2 buttons op een wit scherm bleek voldoende.

Evan eindigt met een quote van Tantek Çelik, voormalig CTO bij Technorati: “The more options you have in an interface, the less usable it becomes.”

Dan Philippe Starck, die na een wat stroef begin laat zien dat hij inderdaad het genie is dat je verwacht. Aan het einde van zijn geweldige one man show komt Robert Scoble naar voren die hem vraagt wat hij vindt van de nieuwe Kindle Reader van Amazon. Mooiste uitspraak: “With this kind of product that is highly modern and intelligent the interesting thing is what there is in, not what there is around.” Enjoy (video by BeejayHH).

Gevaren voor het internet
Over gevaren van het internet horen we genoeg. Zo zijn daar de constante discussies over privacy en lopen kinderen nog steeds groot gevaar. Maar het geliefde internet ligt zelf ook onder vuur.  vraagt onze aandacht voor een groot gevaar: spam.

De meeste mensen denken hier meteen aan hun inbox. Hier is het negatieve effect al heel lang voelbaar. Maar als we niet oppassen, “verwoesten we het internet door hier te blijven spammen” aldus Jason. Om zijn punt duidelijk te maken haalt hij een aantal sterren door de mangel: zowel Google, Technorati als Squidoo (van marketing genie Seth Godin) laten al de eerste barsten zien in het fundament van hun service. Bij alledrie komt steeds vaker meer spam naar boven aan de top van de zoekresultaten. En wat gebeurt er als je via Google op zoek gaat naar de biografie van Hillary Clinton en de eerste twee pagina’s staan vol met nutteloze links naar pornosites (zonder dit aan te geven zelfs)? Na een aantal van dit soort ervaringen ga je snel op zoek naar een andere filter.

Zoals gezegd, zo ver is het nog niet, maar Jason laat een aantal treffende voorbeelden zien waaruit blijkt dat de internet filters steeds minder effectief worden in alleen dat aan te bieden wat de bezoeker zoekt.

Wall of spam by freezelight

Volgens Jason denken mensen dat het ok is om te spammen omdat het nou eenmaal technisch mogelijk is. Ze beseffen echter niet, dat ze door hun hebberige, korte termijn denken veel schade toebrengen aan het algemene nut van het internet. Een mooi statement, maar zonder antwoord op de vraag wat hieraan te doen.

Want uiteindelijk levert dit helaas geld op. En zolang het geld oplevert en er geen duidelijke juridische regelgeving is die dit in alle vormen verbiedt, blijft het bij het uitspreken van zorg. Ik denk namelijk niet dat het publiek van LeWeb3 de grote boosdoener is hier. De echte spammers zaten rond deze tijd tussen de servers en hebben hele andere doelstellingen dan het schoonhouden van het web.

Ik ben het wel met Jason eens dat een rol van de overheid hierin geen beterschap gaat brengen. Het moet komen van mensen die het internet begrijpen en er dagelijks mee te maken hebben. Van ons dus. Maar hoe moet dit effectief zelfregulerend mechanisme eruit gaan zien? Anyone?

Jason is zelf ook niet helemaal schoon van spam

Verder – ik had hem al zien rondlopen en nu was hij eindelijk aan de beurt – mijn held Doc Searls. Voor wie hem niet kent: lees The Cluentrain Manifesto, een van de beste boeken die ik ooit gelezen heb. En het idee achter dit boek is ook nu nog het idee achter zijn verhaal. Hij vertelt dat er eigenlijk niet veel veranderd is. Er is nog steeds heel veel ‘bullshit’ op het web en daarin is zijn verhaal de perfecte follow-up op Jason’s stuk ervoor.

Doc neemt vooral online advertising onder vuur. Hij laat de webpagina van O’reilly media zien waar zij de term Web 2.0 uitleggen. Hier staat Google Adsense afgebeeld als een van de ‘kenmerken’ van Web 2.0. Waarom??! Is dit de vooruitgang waar we op zitten te wachten? Waarom moet vooruitgang direct worden gekoppeld aan zogenaamd nieuwe, persoonlijke advertising modellen? Hetzelfde geldt voor Facebook, dat hij al eerder bekritiseerde op zijn blog . Zijn afschuw legt hij uit aan de hand van zijn eigen Facebook screenshot, waarop linksonder een banner staat die vraagt of hij vrouwen van 30 wil ontmoeten. Hier zit de oude Doc niet op te wachten en dus is personalisering heel ver te zoeken. “Bullshit was in everybody’s face and now IS everybody’s face” (pun intended).

Advertising as we know it will die. Dit horen we al jaren en mister Searls herhaalt het.

Faux pas

En LeWeb zou LeWeb niet zijn als er toch weer wat misgaat. Twee jaar geleden was er geen eten, vorig jaar werd het programma omgegooid omdat Sarkozy een persbericht wilde voorlezen en ook nu eindigt LeWeb niet vlekkeloos. Blijf je tot het einde zitten (en boek je een latere vlucht) om David Weinberger nog te horen spreken, wordt hij van het programma gegooid.

Schande! Hij was voor mij een van de meest interessante sprekers. Veel mensen in de zaal dachten hier hetzelfde over en lieten dit duidelijk horen. Hij zat naast mij en ik vroeg wat het probleem was. Hij wilde er niet al teveel over kwijt en mompelde dat het schema veranderd was.

Op zijn blog is te lezen wat er in werkelijkheid gebeurde. Blijkbaar een programmaverandering die niet duidelijk gecommuniceerd was tussen beide partijen en uiteindelijk leidde tot het vervallen van zijn presentatie.

Loïc gaf gedurende de 2 dagen meerdere malen aan het commentaar van vorige edities gevolgd te hebben via de blogs. Therefore Loïc, this one in English and I hope David you’re listening as well. The ninemillion.org program of the UN is great and we will help. Program changes happen, no problem. But the issue is not the miscommunication between the two of you but between you and the audience! Don’t make the decisions for us on who we want to see when. Involve us! Ask us! David, you are an hero to the audience. We planned to see you so we took later flights back because this was communicated in the program. So when something changes, don’t keep us in the dark and keep distributing those outdated programs. I want an red alert email in my inbox the moment that a big change in the program is coming.

Anyway – it was an inspiring experience all together. Hope to see you all next year!