De verleidingen van de computer

Om met Herman Kuiphof te spreken: zijn we er toch in getuind. In alle verleidingen van de computer. De tijdsbespaarder, de contactenlegger, het spelparadijs, de geldverdubbelaar, de efficiënte, het rekenwonder, de ondersteuner van het geheugen, de encyclopedie, kortom God, Allah, Boeddha en Confucius in één apparaat bij elkaar. Begin maart kwam al het alarmerende bericht van een groep onderzoekers aan de Universiteit Twente dat de Nederlander gemiddeld 8% van zijn werktijd verprutst aan ICT-problemen. Het zou een financiële strop van 19 miljard euro per jaar betekenen.

Homo digitalis mobilis

En daarna kwam het rapport van gewaardeerde collega-schrijvers Sander Duivestein en Jaap Bloem die met gevoel voor nuance de gitzwarte gevolgen van alle ellendige bijverschijnselen van de social media beschrijven. De Homo Digitalis-Mobilis wordt dom, asociaal, egocentrisch, ziek in lijf en geest, verliest zijn geheugen, is manipuleerbaar, wordt overal gevolgd, staat bloot aan terreur en sensatie en heeft net zo veel privacy als een eerste hulp-patiënt in het VUmc. We verliezen dus niet alleen werktijd aan niet werkende apparaten zoals de Twentse onderzoekers aantoonden, door de voortdurende afleiding van social media op de werkvloer zouden we ook nog eens een vol uur per werkdag besteden aan prietpraat. Goede sessie gehad, #nuttig, #leukleven, zo meteen seminar #zinan blurblurblur.

Volgens een onderzoek door Harmon.ie en uSamp bedraagt de schade jaarlijks ruim 10.000 dollar per medewerker. Daar gaat dus weer een slordige 50 miljard de verspilbak in. Computers en het internet, ze zijn de nagels aan onze doodkisten. Twee rapporten in één maand bewijzen het overtuigend.

Weg met de computer!

Tijd en aandacht verspillend rennen we collectief onze onontkoombare ondergang tegemoet – krijgen die Maya’s toch gelijk. We pakken ondertussen nog wat mooie congresjes mee: TEDx, The Next Web en PINC bijvoorbeeld. De curator van het land neemt zijn taak serieus en besluit alle computers het land uit te sturen en de internetkabels bij de grens met reuze heggenscharen door te knippen. Bezuiniging: een slordige 70 miljard. Het begrotingstekort is de wereld uit, we kunnen weer serieus geld gunnen aan ontwikkelingshulp. Er wordt weer gekegeld, boeken en pizza’s worden met de brommer thuisbezorgd, bankoverboekingen worden met de balpen ingevuld en op de post gedaan, de bodes worden niet verkocht aan de Amerikanen en iedereen groet elkaar op straat zonder @ te zeggen.

We zijn verwend en bevoorrecht tegelijk. De mens accepteert niet het tegengestelde van vooruitgang. De nieuwe status is de norm. Waren we ooit blij met een op blokfluit gespeelde versie van ‘hoedje van papier’, tegenwoordig ligt de muziekbibliotheek van de wereld aan onze voeten. Met Google Art zien we details die we nooit eerder zagen. Een brief per luchtpost was een wonder van snelheid, nu is Skype de standaard. Als de NS veel sneeuw niet aan kan, komen er Kamervragen en moeten er koppen en bonussen rollen; als Vodafone door een brandje in Rotterdam er een dag uit ligt komen de letselschade-advocaten uit hun holen.

Zouden maanbewoners het gedurende een dag hebben over volle aarde, halve aarde, nieuwe aarde, laatste kwartier? Misschien wel. Het is maar hoe je het bekijkt. Zolang je het maar bekijkt.

Deze column werd eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.