Gun ons WiFi! – #gratisWiFi

En nu zit ik in de mensa van de Universiteit van Tallinn. Vanochtend mocht ik in een collegezaal hier een verhaal houden over de status van e-commerce in Europa. Natuurlijk is er internet hier. In heel Tallinn is internet. Of het nu in het hotel is, op het terras van een café of in het openbaar vervoer.
Tallinn is de hoofdstad van Estonia, en ik had tot gisteren het probleem dat ik Estonia in verbinding bracht met de veerboot die zonk, in september 1994. Toen was er nauwelijks internet. Het nieuws kwam kruipend naar ons toe. Één ding is zeker: als er nu een boot vergaat dan gaan de mensen Twitterend, Facebookend, sms-end en Skypend ten onder.

Nationale trots

Skype is hier de nationale trots. De oprichters van Skype zaten op deze universiteit. De ex-studenten hebben het goed, in mei van dit jaar kocht Microsoft Skype voor zo’n zes miljard euro. Dankzij die letterlijk onbaatzuchtige toegang tot het internet in Tallinn kwam ik er gistermiddag op een terras achter dat er een musical van Tom Waits gespeeld werd in de Kultuurikatel, een oude fabriek. Met hulp van Google Translate kom ik er achter dat ‘väljamüüdud’ de Estoniaanse benaming is voor ‘uitverkocht’. Voor eenlingen als ik is er echter altijd plaats, ook Tallinnezen komen soms niet opdagen.

Geen WiFi is een keuze

The Black Rider is een musical die ooit geschreven werd door Tom Waits. Het wordt gespeeld door Vatteater, een groep die ondersteund wordt door het ministerie van Cultuur en het stadsbestuur van Tallinn. Linkse hobby’s mogen hier nog. Het verhaal is eenvoudig, de muziek prachtig en de avond sprankelend. Bij de ingang krijg je dekens en een glaasje wodka mee, het is koud in de fabriek. Er is geen WiFi; dat is geen onwil maar een keuze. Wat moet je nu met WiFi in een oude fabriek waar een musical wordt gespeeld. De volgende dag vlieg ik terug. Het gratis WiFi op het vliegveld wordt aangeboden door Skype.

Twee dagen later –het was een drukke week- was ik in Dublin. In het kader van het Ulster Dublin Theatre Festival worden er overal in Dublin stukken gespeeld. Op het internet zie ik dat Halina Reijn vanavond ‘La Voix Humaine’ speelt. Nederlands gesproken, Engels ondertiteld. Helaas ben ik dan al weg, maar vanmiddag is er een toneelstuk van een uur in een groot herenhuis, in een straatje in Noord-Dublin. Twee uur later zit ik er, met collega en vriend Eduard. Het was een prachtervaring, er werd Russisch gesproken, de schilderijen kwamen tot leven en er speelde een piano. Buiten regende het, en wij zaten er dankzij het internet.

Onzinnige woekertarieven

Gun ons WiFi. In de grote steden, in hotels, in de trein. Het betaalt zich binnen de kortste keren terug. Theaters, restaurants, musea, de middenstand, ze varen er wel bij, de hele gemeente vaart er wel bij, geen twijfel mogelijk. Bestrijd de onzinnige woekertarieven die nu op sommige plaatsen worden gevraagd. Laat die zotten het licht zien en laat ons surfen, uiteindelijk worden de zotten zelf er ook beter van.

Deze column werd eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.