De valkuilen van crowdcasting

Innovatie is voor veel organisaties het toverwoord voor succes. Het toverwoord dat vaak gebruikt wordt, maar zelden wordt begrepen. Uit onderzoek blijkt dat grootse successen behaald kunnen worden door open innovatie te bedrijven met consumenten en partners. Waarom slagen sommige organisaties hier wel in en andere niet? Dit artikel behandelt de 3 meest voorkomende valkuilen van crowdcasting, een populaire vorm van open innovatie.

Van gesloten naar open innovatie

De meest succesvolle organisaties zijn de meest innovatieve organisaties. Weinig organisaties krijgen het voor elkaar om innovaties op een doorgaande basis te vermarkten. Soms te wijten aan een gebrek aan ideeën of de capaciteiten om deze ideeën verder te ontwikkelen. Traditioneel gezien worden alle innovaties intern georganiseerd. Vaak in grote geldverslindende R&D-afdelingen. Tegenwoordig is de focus echter verschoven van gesloten (intern) naar open innovatie. Organisaties werken samen met consumenten en partners om zo ontbrekende kennis, ervaring en creativiteit in huis te halen. Ze kunnen zich hierdoor nog beter richten op hun kernactiviteiten. Organisaties sluiten zich steeds minder af van de buitenwereld. En zijn zich er meer van bewust dat innovaties op ieder moment en op iedere plek kunnen ontstaan.

De primaire drijfveer voor innovatie is de veranderende vraag van de consument, zegt 58% van de ondervraagde organisaties in de Global Innovation Survey. Slechts 52% van alle ondervraagde organisaties betrekt de consument op doorgaande basis binnen het innovatieproces. Dit is een gemiste kans, gezien bedrijven als P&G, Vodafone en Unilever hier zeer succesvol mee zijn. Het zou goed zijn als organisaties zich meer richten op externe samenwerkingsvormen om deze lacune op te vullen.

De valkuilen van crowdcasting

Een interessante en steeds populairdere vorm van open innovatie is crowdsourcing. Een specifieke vorm van crowdsourcing is crowdcasting (ook bekend als challenge driven innovation). Hierbij worden zogenaamde ‘challenges’ uitgeschreven en gebroadcast op een speciaal ingerichte website. Een organisatie heeft een vraag en de crowd wordt gevraagd om ideeën en oplossingen aan te dragen in ruil voor een beloning. Door deze vorm van open innovatie krijgt de organisatie bij oproep toegang tot een onuitputtelijke bron van kennis, ervaring en creativiteit. De innovatieve capaciteit van de organisatie wordt hierdoor direct vergroot. Ook in de praktijk blijkt dat steeds meer organisaties crowdcasting zien als een succesfactor. Het is een kans om hun open innovatieprocessen vorm te geven. Weinig organisaties zijn echter echt succesvol in. Vaak worden dezelfde fouten gemaakt, hierin is nog veel te winnen. De drie meest voorkomende valkuilen zijn:

1. Heldere doelstelling

Crowdcasting begint met een heldere doelstelling die uit de innovatiestrategie van de organisatie naar voren moet komen. Het is belangrijk om te realiseren dat net als met social media, crowdsourcing geen doel op zich is. Dus wanneer spreekt de organisatie van een succes en wanneer van een mislukking? Wat zijn precies de offers in termen van tijd, geld en organisatie?

2. De juiste vraag

Het formuleren van de vraag is een gecompliceerd proces. Aangezien de crowd vaak erg divers en dynamisch is, is het lastig om er goed grip op te krijgen. Ieder individu heeft een eigen achtergrond en een eigen interpretatie. Een vraag kan algemeen en breed geformuleerd worden. Dit maakt ruimte voor veel vrijheid voor eigen interpretatie en creativiteit. Anderzijds brengt het veel onzekerheid in het uitvoeren van de taak met zich mee, omdat deze niet nader gedefinieerd is. Dit resulteert in unieke ideeën en oplossingen. Soms zeer waardevol, soms allemaal waardeloos. De organisatie kan er ook voor kiezen om de challenge heel precies te formuleren. Hierbij wordt de onzekerheid weggehaald, maar kan ook de creativiteit van de crowd ondermijnd worden. Het formuleren van de vraag is daarom een precies werk.

3. Selecteer de juiste crowd

Ook het selecteren van de juiste crowd wordt door veel organisaties als lastig ervaren, omdat het niet bekend is waar welke ideeën of oplossingen beschikbaar zijn. De kracht van crowdcasting is namelijk dat een idee of oplossing kan komen van iemand van wie je het niet verwacht. Diversiteit is daarom een pre. Volgens de Wisdom of Crowds is diversiteit belangrijk voor een goed presterende crowd. Surowieki bevestigt dit door te zeggen dat een crowd met een verscheidenheid aan ideeën, niveaus en gedachtes beter presteert dan een homogene groep. De selectie van de juiste crowd is dus essentieel, want die bepaalt immers het succes.

De vraag die de organisatie zich moet stellen, is of ze beroep willen doen op de eigen (toekomstige) community, of dat ze het gehele proces uitbesteden aan een bestaand intermediair platform. Beide keuzes kennen hun voor- en tegen argumenten.

Crowdcasting is gecompliceerder dan verwacht. De meest voorkomende valkuilen zijn de doelstelling, de vraag en het selecteren van de juiste crowd. Om teleurstelling te voorkomen en de kans op succes te vergroten is kennis en begrip van dit businessmodel een vereiste. Dan pas kan de onuitputtelijke bron van kennis, ervaring en creativiteit succesvol worden aangeboord.