Nooit meer braaf: waarom je als personal brand met een rauw randje meer succes hebt

Als je als personal brand, als zelfstandig ondernemer online wil groeien, dan weet je vast al dat je elke dag weer moeten werken aan dat mensen je gaan kennen, dat ze je leuk gaan vinden en dat ze je gaan vertrouwen. Precies: know, like en trust.

Je doet dit via je blogs, je webteksten, je social updates en natuurlijk door die onmisbare maillijst. Vind jij het nog best lastig om online een echte band te creëren met je publiek? Wil je dat mensen echt zot op je worden, fans voor het leven, maar kom je niet verder dan alleen een rijtje tips delen? Deze is voor jou.

Weet je waar ik op Insta en op LinkedIn nogal jeuk van krijg?

Al die mensen zijn zo blij. Ze zijn enthousiast. Ze zijn positief. En ze zien de hele tijd kansen. Met hun groeimindset.

De blijheid en het enthousiasme wordt je hard in het gezicht gesmeten. Rutte was een maand geleden, tijdens zijn speech op tv, nog niet uitgepraat of de hysterie op LinkedIn begon: laten we verbinden! ‘Dit is ook een enorme kans!’

Was ik de enige die met buikpijn voor de buis zat? Die tranen voelde branden. Die dacht: ik moet misschien wel mijn huis uit, ik wil niet mijn huis uit, mijn fijne huis nabij het Vondelpark.

Nee, nee, ik ga hier zeker geen corona-post van maken, ik moet er niet aan denken, wat ik wil zeggen:

Ik geloof je niet met je blije gedoe. Laat ik me nuanceren: met je alleen maar blije vibe. Dat is het punt.

Win het vertrouwen van mensen

Je bent niet zo herkenbaar voor mensen als je alleen maar blij bent en dat is wel wat je ultiem gezien wil: om te groeien moet je het vertrouwen van mensen winnen en je bent een verademing als je ook eens wat deelt wat niet werkt. Wat kloten is. Wat je lelijk vindt en wat best wel mislukt is.

Fleabag

Om dit punt te onderstrepen vraag ik je om eens te denken aan je Netflix-iconen. Of je Amazon Prime icoon, want de eerste geweldenaar is Fleabag.

Niet gezien? Ga het kijken, vandaag nog. Deze quote heb ik van de website van Net5:

Fleabag is een in Londen wonende aan sex verslaafde twintiger, die porno kijkt en de een na de andere man haar bed in sleept bij gebrek aan een doel in haar leven. Ze worstelt met het gemis van haar overleden moeder, haar emotioneel afwezige vader en het feit dat haar beste vriendin zelfmoord heeft gepleegd.

Of, zoals de gemiddelde trainer in leiderschap zou zeggen: Fleabag worstelt met haar innerlijke kind en zoekt naar een stukje verbinding.

Fleabag is puur, is verrassend, grappig. Ik vond het geweldig. Ze is rauw in haar emoties, veracht mannen en ze kan zo heerlijk, heerlijk geïrriteerd zijn over dingen.

Dikke kans dat jij binnen de kortste keren houdt van Fleabag, want wij gaan houden van mensen die hard hun best doen om iets te maken van het leven, al die emoties hebben die wij ook hebben en die al die mislukkingen hebben die wij ook hebben.

En dat is precies de reden waarom je dat ook in je merk mag stoppen.

Een snufje puurheid por favore.

Saul Goodman

Nog een serieheld: Saul Goodman. Wat een charmante sul. Wat een gewiekste en gehaaide advocaat en de hele dag maar bezig met redden wat er te redden valt. Prachtig.

Hoe komt het toch dat we dit personage zo leuk vinden?

Omdat we ons in herkennen. Ons hele leven is een aaneenschakeling van pogingen om er iets van te maken.

Eleanor Shelstrop

En dan als laatste de prachtige Kirsten Bell als Eleanor Shelstrop in The Good Place.

The Good Place gaat over het hiernamaals, waar je The Good Place en The Bad Place hebt.

We zien Eleanor en zij zit in The Good Place, de plek waar alleen echt, echt goede mensen komen. Mozart, Elvis en Florence Nightingale hebben het net niet gered, vertelt Michael – de ontwerper van The Good Place – aan een verbaasde Eleonor op een zonovergoten grasveld omringd door de kleurigste bloemen.

Maar al snel blijkt dat er een vergissing is gemaakt. Eleanor is niet die advocate van Vluchtelingen die teddyberen ging brengen in een vluchtelingenkamp, waar ze voor wordt aangezien. Ze hoort niet in The Good Place.

Een heerlijk slecht mens

Nee, Eleanor, zij haat clowns, heeft een hekel aan de omhoog gevallen Tahila en in korte flashbacks zie je een hilarische rij van voorbeelden waaruit blijkt hoe zij echt is, voordat ze dood ging. Een slecht mens. Een heerlijk slecht mens.

Op straat staat een jongen met een flyer om het milieu te redden, Eleonore flikkert haar koffiebekertje op de grond en zegt: “Als je zo geil wordt van het milieu, ruim dat lekker zelf op.”

Eleanor vond een portemonnee, stak het geld in haar zak, en bracht daarna de portemonnee terug naar de eigenaar. Eleonore werkte bij een fabrikant van Nepmedicijnen (er zit alleen krijt in) en zegt opgetogen: “Maar ik was wel de beste verkoper, vijf jaar op rij!”

En op een groot sjiek feest ruilt Eleanor haar lege glas met het volle glas van een verbijsterde buurman, slaat dat achterover, grijpt een handvol garnalen van een voorbijkomende schaal en propt deze in haar mond en als ze dronken thuis komt valt er nog eens een handvol jumbo-garnalen uit haar bh.

Eleanor is leuk! Ze is fantastisch en als kijker geniet je van haar.

Ik had er een kleine 20 minuten voor nodig om enorm van haar te houden en om om haar te lachen.

Zoveel leuker dan de mensen op het feest die ze tegenkomt: mensen die trots vertellen dat ze gevochten hebben voor homorechten en de andere helft van hun leven persoonlijk brood hebben uitgedeeld aan bevuilde kindjes in sloppenwijken.

Boring.

Wat kun jij daar als personal brand van leren?

Dat je niet alleen maar positief en aardig en enthousiast en al helemaal niet ‘verbindend’ hoeft te zijn. Hou eens op!

Sterker: dat het zo goed werkt om echt te zijn als mens en je bent niet echt als je dingen allemaal maar fantastisch vindt. Of als je de hele dag roept dat je zo dankbaar bent voor alles wat je meemaakt. ‘Vanmorgen een gesprek met een klant gehad dat helemaal de mist in ging. Hij begreep mij niet en ik hem niet. Hij wilde zelfs geen hand geven. Had een opdracht van 25.000 euro kunnen worden. Ik voel me zo dankbaar voor deze les!’

Lieve mensen: dit gelooft gewoon helemaal niemand. En je hoeft jezelf dit niet aan te doen. Je bent leuk zoals je bent. Je bent goed zoals je bent. En je bent ongeloofwaardig met je constante ‘ik ben zo verbindend bezig’ verhaal.

Geloofwaardige branding

Hoe je wat meer geloofwaardigheid in je branding krijgt?

Oké, een concrete tip: Zet eens 5 tot 7 verhalen van jezelf op een rij die je zo nu en dan makkelijk kunt delen.

Leef je in een gezin met jonge kinderen? Nou, daar ga je: dat is toch een grote komische serie met kleine en grote ongelukken, met kleine en grote ergernissen?

Leef je als single en date je je een ongeluk? Valt daar iets over te delen zo nu en dan?

Ben je ondernemer? Ja, dat ben je. Werk je veel alleen en word je daar wel eens tureluurs van?

Ga zitten, open een Google Doc, je Moleskine of een rol wc-papier (meer dan genoeg in huis) en ga schrijven. Welke verhalen maken jou echt?

De mensen die jij wil bereiken die hebben allemaal een liter Fleabag, een ons Saul Goodman en een gezonde dosis Eleanor in zich.

En als jij dat durft te delen dan ben je herkenbaar. Dan word je aanraakbaar. Dan kan er een oprechte band ontstaan en mensen kunnen het gevoel krijgen dat ze jou door je posts, je verhalen, je blogs en je mails echt, echt leren kennen.

En dan worden ze op een gegeven moment net zo enthousiast over jou, als ze nu zijn over Fleabag, Eleonor en Saul Goodman.

Dan ben je al snel een heerlijk mens. En vooral verfrissend. Eén fan heb je al. Waar kan ik je volgen?

Headerfoto: door Anastasiya Gepp via Pexels.