Laat die mensen zien! 3 inspirerende visual storytellers

Storytelling – het vertellen van een verhaal – is niets nieuws, het is een eeuwenoude traditie. Ook voor marketing- en brandingdoeleinden is het niet vernieuwend. In 2004 werd er al over geschreven. Het bereikt alleen nu pas de massa. Je hoeft maar een blad open te slaan of een website te bezoeken, en uitingen als ‘storytelling’ of ‘wat is jouw verhaal’ vliegen je om de oren. Vreemd? Nee! Want met de intrede van sociale media zijn er andere behoeften ontstaan.

Het gaat om ons verhaal en onze eigen inzichten en learnings. En het liefst – zonder sarcasme – faal-verhalen: waar loop jij tegenaan en hoe los je dat op? Of verhalen over hoe jij sterker uit de strijd bent gekomen. Iemand die met authenticiteit en echtheid over iets vertelt (in woord, beeld en schrift), weet te raken. Want het is simpelweg echt en identificeerbaar. En niet alleen dat. Het speelt in op de behoefte van vandaag: een hang naar het menselijke aspect.

Van fotografie naar visual storytelling

Dat verhalen vertellen beperkt zich niet alleen tot woord en schrift. Ook in de wereld van fotografie vindt een verschuiving plaats. Fotografen spreken niet meer over ‘fotograferen’, maar eveneens over verhalen vertellen. Steeds vaker zie ik op websites in plaats van ‘Wil je een mooie foto?’, ‘Vertel jouw verhaal met beelden die laten zien wie of hoe je bent’, ‘Ik wil de essentie van jou en jouw bedrijf vangen’ of termen als ‘visual diaries’. Eerlijk is eerlijk, ik behoor ook tot die groep ‘verhalenvertellers’ met als doel de wereld meer zichtbaar en persoonlijk maken.

De wereld zichtbaar maken: 3 awesome inspiratiebronnen

Maar ik ben niet de enige die dit idee als doel heeft. Steeds meer mensen, met mij, maken de wereld en de mensen daarin zichtbaar. Want iedereen heeft uiteindelijk een mooi verhaal te vertellen. Om je te inspireren, wil ik drie projecten uitlichten, die één ding met elkaar gemeen hebben: mensen vastleggen zoals ze zijn, of dit nu voor commerciële doeleinden is of uit interesse.

“My greatest struggle is trying to come to terms with where I am in life. ‘How do you mean?’ ‘I’ve gotten old, I’ve lost my wife, I’m largely incapacitated, and I’m worried about money. Things aren’t so happy for me right now.'” – Brandon Stanton, Humans of New York

Humans of New York

Humans of New York is een project van Brandon Stanton. Omdat hij net zijn baan als bankier was verloren, ging hij op zoek naar tijdverdrijf. In plaats van niks doen of haastig op zoek gaan naar een nieuwe baan, heeft hij het moment gegrepen om iets te doen wat hij leuk vindt. Dus startte Stanton in 2010 het HONY-project (Humans of New York) met als doel 10.000 New Yorkers te fotograferen. Met foto’s en quotes geeft Stanton jou een kijkje in het leven van de New Yorkers.

Wat ik mooi vind aan dit project is dat het echt is. Brandon loopt door de straten van New York, en als hij een mooi of interessant fotomoment ziet, spreekt hij de mensen aan op straat met een simpele “Can I take you picture?” Alles is echt, en daarom waardevol, maar zeker ook likable.

The Selby

The Selby is een fotoproject van Todd Selby, een journalist, portret- en fashionfotograaf. Met The Selby schetst Todd het verhaal – in beeld – van creatievelingen in hun eigen omgeving (lees: huis). Hij begon dit project met shoots van vrienden, maar mensen waren zo laaiend enthousiast over de foto’s in je eigen huis dat al gauw anderen ook in hun eigen omgeving gefotografeerd wilden worden.

Selby laat op z’n eigen manier ‘echt’ en de authenticiteit van mensen zien. Enerzijds zijn het semi-geposeerde foto’s midden in de huiskamer omringd door ‘rommel’. Anderzijds wordt het verhaal van de mensen verteld op een impliciete manier, door de detailshots en de focus op de spullen die er in huis staan: wat zegt dat ene boek over iemand? Of, wat kun je opmaken uit een heel kleurrijk huis? Daarnaast ligt de focus van de foto’s meer op het creatieve werk en werkproces van de mensen. Je krijgt dus letterlijk een kijkje in de keuken. En als mens zijn we nu eenmaal nieuwsgierig naar wat er achter de schermen gebeurt.

The Sartorialist

The Sartorialist is visual storytelling van andere orde. Scott Schuman laat samen met fotografe Garance Doré zien dat fashionfotografie ook anders kan. Veelal plukken ze mensen van de straat om ze terplekke, in het park of café te portretteren. Hierbij staat fashion centraal: wat voor kleren dragen mensen, welke kleuren zijn hip, wat voor accessoires? Hiermee vertellen zij het verhaal van de mens en hun kleren of gevoel voor fashion.

Of zoals Scott zelf zegt:

“I began The Sartorialist with the idea of creating a two-way dialogue about the world of fashion and its relationship to daily life.”

Wat ik leuk vind aan The Sartorialist is dat het minder geposeerde portretten zijn: gewoon mensen op straat. Soms gevraagd en recht in de camera kijkend. Soms weer in hun habitat als ze zich er – ogenschijnlijk – niet bewust van zijn. Ik houd van natuurlichtfotografie (gebruikmakend van buiten- of zonlicht). Het geeft meteen een andere sfeer, en meer een gevoel van echtheid. Wat natuurlijk goed past bij deze tijd en de behoefte aan ‘echte’ mensen.

Deze projecten (en nog zoveel meer) kunnen enorm inspireren. Wat ik vooral mooi vind, is dat je de tendens van visual storytelling in alles terugziet: de hang naar echtheid en de behoefte van het zien en ervaren. En waarom deze projecten zoveel ‘thumbs up‘ hebben? Ze laten wat anders zien dan alleen maar perfecte mensen of situaties. Het zijn lachende mensen of neutraal en serieus kijkende mensen. Het is afwijkend van het gangbare. ‘Life is what happens‘ en dat moeten we (meer) laten zien.

Laat die mensen zien!

‘Life is what happens‘, en dat moeten we (meer) laten zien! Wat je hiervoor kunt doen, is eigenlijk heel simpel.

Andere mindset

Het vereist een andere mindset. Wijk eens af van het gangbare, veilige of formele. Ook als corporate business kun je een stap richting het persoonlijke zetten. Deel eens wat meer van en over de mensen en werkzaamheden.

Een mooi voorbeeld is ‘a day in the life of‘ op de website Bridge. Elke keer wordt er iemand van een groot (creatief) bedrijf in de spotlight gezet en een hele dag gevolgd. Je krijgt met foto’s en tekst een kijkje in het leven van een bedrijf als Dropbox.

Maar grappige content mag ook best eens. Zo heeft Vogue een blog gewijd aan wat de Vogue-redactie graag eet tijdens de lunch.

‘Echt’ beeldmateriaal

Werk veel met ‘echt’ beeldmateriaal. En met echt bedoel ik: laat mooie, kwalitatieve foto’s maken van alles wat je wilt delen. De werknemers, de vestigingen, het product of de dienst. Maar laat niet de ‘ziel’ van de mensen verloren gaan, door alles tegen een witte achtergrond te fotograferen. Goed beeld is het halve werk. Dat spreekt en maakt het menselijk.

Je kunt als webshop bijvoorbeeld aan sfeerfotografie denken, in plaats van het product tegen een wit doek fotograferen. Stripe of Wearetoobeautiful fotograferen hun shirts met mensen. Dat geeft het een persoonlijke touch en je kunt zien hoe het zit.

Je eigen verhaal, inzichten en ervaringen

Vertel vooral jouw eigen verhaal, inzichten en ervaringen. Eigen content maken is sterker en authentieker dan copy-paste-blogs van buitenlandse websites. Ze roepen simpelweg emotie, herkenning of sympathie op.

Dat bewijst ook wel het verhaal van Jia Jiang, die tijdens een evenement zijn verhaal doet over een project over ‘de angst om afgewezen te worden’. Dit project heeft hij uitgevoerd uit interesse én als leerproces: wat kun je gedaan krijgen als je angst laat varen? Een staande ovatie maakt wel duidelijk hoe mensen reageren op echte verhalen.

Authentieke content

Tot slot, vind ik dat Deloitte ook wel leuke. Het bedrijf maakt eigen content op hun wervingssite Werken bij Deloitte. De werknemers vertellen – uiteraard – over hun loopbaan, hoe ze bij Deloitte terecht zijn gekomen en wat ze ervan vinden. De teksten mogen wellicht wat korter en de foto’s net iets scherper. Maar het is authentieke content en de mensen worden in beeld gebracht. En dat maakt het al gauw persoonlijk.

Dus, laat zien die mensen!

Foto intro met dank aan Fotolia