Moeten politici hun muziek delen op Deezer en Spotify?

Als een politicus er aan denkt om zich op de sociale media te wagen is de kans heel groot dat zijn eerste drie vragen zijn: Moet ik twitteren? Moet ik een Facebook-account aanmaken? Moet ik bloggen? Het antwoord is: natuurlijk. Absoluut.

Tenminste, als de politicus op zijn beurt op alle onderstaande vragen volmondig ja antwoordt:

• Ben je er zeker van dat je er de tijd voor zal hebben?
• Wil je er voor de volle 100% voor gaan?
• Kun je ermee leven dat je direct bereikbaar bent voor je de burger, met alle voor- en nadelen die daaraan verbonden zijn?
• Ben je in staat helemaal jezelf te zijn op Twitter, Facebook of je blog?

De eerste indruk

Twijfelt een politicus bij één van deze vragen dan is het beter dat hij geen stap zet op  social media. De reden? Imagoschade.

Zo’n half-comateus account waarop af en toe, zonder enige regelmaat, iets gedeeld wordt zonder dat het iets zegt over de mens achter de politicus is niet alleen nutteloos, het kan ook grote schade aanrichten aan het imago. Voor je het weet heeft Google het account geïndexeerd, tikt een burger de politicus zijn naam in in het zoekvenster en staat hij te staren naar een lege of onpersoonlijke Twitter- of Facebook-account of een onafgewerkte blog.

Probeer als politicus later dan nog maar nog eens aan diezelfde kiezer (bijvoorbeeld op straat of in een folder) uit te leggen dat je wel degelijk dingen doet (én ook zinnige dingen) en dat het account waar hij naartoe surfte niet meer was dan een probeersel. De eerste indruk, weet je wel.

Elio Di Rupo

Begin dit jaar leek het echter of er naast die drie vragen – Moet ik twitteren, facebooken, bloggen? – er nog een vierde vraag zou bijkomen: “Moet ik als politicus mijn muziek delen via Deezer en Spotify?”

In de eerste dagen van het nieuwe jaar kondigde Elio Di Rupo namelijk met een tweet aan dat hij vanaf nu te vinden was op Deezer en Spotify. En dat hij een playlist had aangemaakt. En dat die regelmatig aangevuld zou worden.

Uiteraard. Logisch. Anders heeft aanwezigheid op sociale media, zoals eerder gezegd, geen zin.

Media-aandacht

De tweet veroorzaakte wat rimpelingen in de nationale pers:

• Gazet van Antwerpen – Wat zijn de favoriete liedjes van Elio Di Rupo?
• De Redactie – Welke platen zet premier Elio Di Rupo op?

En hoewel ze in Amerika een president hebben die ook niet vies is van sociale media, keken ze daar zelfs even op van Di Rupo zijn tweet. Onder de kop Belgian PM Publishes His Playlist bekeek Wall Street Journal de keuze van Di Rupo vanuit een politiek perspectief.

“In this trilingual country, which invented a language for its Eurovision entry to sidestep complicated political choices, the move has prompted much speculation about his choice of tunes.”

Vier maanden later

Nu, meer dan vier maanden na het opstarten van het account, is het interessant om het initiatief van Di Rupo te evalueren. Bieden Deezer en Spotify een meerwaarde voor de mens achter de politicus, of is het een (mislukte) poging van de persdienst van Di Rupo die probeerde een graantje mee te pikken van de streaming-hype?

Spotify

Een vlugge blik op het Spotify-account leert dat het overduidelijk het tweede het geval is.

Het is doodstil

Sinds de aankondiging van het initiatief op 3 januari zijn er welgeteld twee (!) nummers toegevoegd aan de oorspronkelijke playlist. Een eerste maal op 12 januari (Adamo met Tombe la neige: grote kans dus dat het die dag gesneeuwd had). Een tweede maal op 11 februari (Gotye).

Sindsdien is er het doodstil.

Logisch ook dat het aantal abonnees achterwege blijft (het kip en het ei-verhaal) met in totaal 127 abonnees. Om een vergelijking mogelijk te maken: het aantal abonnees van lijsten die ik volg:

• Duyster (weekly updates) – 1.384 abonnees
• Studio Brussel: De Tijdloze 2012 – 7130 abonnees

Deezer

Uiteraard hetzelfde verhaal bij Deezer, dat een spiegelaccount is van het Spotify-account. Twee nieuwe nummers toegevoegd sinds de opstart, uiteraard dezelfde als op Spotify, waarvan de laatste drie maanden geleden. Maar sindsdien niks meer.

Ook hier dus een oorverdovende stilte.

Stekker eruit

Het mag duidelijk zijn: de Deezer- en Spotify-accounts van Di Rupo zijn de zoveelste voorbeelden van sociale accounts die waarschijnlijk met het nodige enthousiasme werden opgestart. Maar na een korte periode zijn ze wegens gebrek aan (inter)activiteit uitgegroeid tot half-comateuze accounts die voor niemand enige meerwaarde hebben.

Dit had men nochtans kunnen voorzien.

Als Di Rupo of zijn persdienst de vier vragen van in het begin van het artikel in alle eerlijkheid hadden beantwoord, was duidelijk geworden dat de accounts nooit een succes zouden kunnen worden. Te weinig tijd. (Dat lijkt logisch als je ziet hoeveel sociale accounts men probeert te onderhouden.) Er niet voor de volle 100% kunnen of willen voor gaan. En helemaal jezelf ben je ook niet als je jezelf verplicht om twee verschillende streaming-accounts minitieus te spiegelen.

Hoog tijd tijd dus om de stekker eruit te trekken. De volgende hype komt er al aan.