Publieksprijzen anno 2012: bedelmails en stemaanvallen

De waarde van een uitgebrachte stem is recht evenredig met de moeite die het kostte om de stem uit te brengen. Daarom zijn veel publieksprijzen waarvoor ook op het internet gestemd kan worden zinloos geworden. Ze zijn ontaard in marketingprijzen: het bedrijf dat er als beste in slaagt om zijn achterban te mobiliseren en te verleiden om een stem uit te brengen, wordt de winnaar. Niet de beste winkel. Of het beste idee. Of het beste boek, nee, het is de beste marketeer met het grootste netwerk die de grootste kans maakt.

“De NS Publieksprijs is de prijs voor het beste boek, gekozen door het publiek. Het winnende boek mag zich Boek van het Jaar noemen”. Het is lariekoek. Het beste boek wordt niet door het publiek gekozen. Dan kom je uit bij Gijp of Vijftig tinten grijs. Niks mis met die boeken, maar het zijn niet de beste boeken. Het zijn de best verkochte boeken. Plofkippen zijn niet de beste kippen.

De NS probeert hier overigens nog een mouw aan te passen door de keuze van de meute te sturen naar zes nominaties die zijn geselecteerd. De mogelijkheid bestaat om buiten de nominaties te stemmen, zolang de kernjury hier ook maar achter staat (lees: het moet wel binnen het traditionele uitgeverswereldje passen).

Publieksprijzen zijn marketingprijzen

De strijd tussen Bol.com en antiquariaat Bladzij20 uit Bedum voor de titel van de beste webwinkel is een ongelijke. Net zoals die tussen Wehkamp en een vintage winkel als Poppys parade oneerlijk is, of die tussen KLM en LopenInLapland. Natuurlijk zullen de organisatoren van publieksprijzen proberen om stemaanvallen (computers die met de regelmaat van een heimachine stemmen uitbrengen) uit te sluiten, dubbelstemmers te blokkeren en andere slimme slijmstemmers het leven moeilijk te maken. Publieksprijzen zijn marketingprijzen geworden.

Stem op mij!

Regelmatig krijg ik een mail van een bekende om te stemmen op hem of een naaste van hem. Het zijn altijd hemmen. Ik doe het principieel niet. Ook LinkedIn wordt misbruikt voor stem-op-mij bedelmails. Of ik op een deelnemer van de game-changer award van Management Team wil stemmen. “Beste relatie (??), ik zou het erg leuk vinden als jij op mij stemt”. De prijs wordt uitgereikt aan de ondernemer die niet alleen vernieuwend is maar ook de regels van het spel verandert.

Donder op met deze spam, val me niet lastig. Weet je wel dat je tijd van me steelt? Je verandert de regels van het spel niet alleen, je maakt het spel kapot. Nee, ik stem niet op je. Niet veel later wil dezelfde relatie vriend van me worden, op Facebook. Nee, wil ik ook niet. Liever vriendloos dan relatierijk, denk ik dan.

Zwarte lijst voor bedelende kandidaten

Kandidaten die bedelend stemmen proberen te werven op het internet zouden uitgesloten moeten worden van deelname. Ze zouden op een zwarte lijst moeten komen, iedere dag zou hun mailbox gevuld moeten mogen worden met bijbels, korans, lange smeekbrieven van Nigerianen en zogenaamde banken die in krom Neederlants vragen om de lognaam en die paswoord.

Paspoort, fietsen in de regen naar het stemcafé, potlood, stembus… Da’s pas stemmen.

Deze column werd eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.