Slow Tech: voorkom een cultuur gebaseerd op afleiding

Recentelijk gaf Jon Kraus, partner bij Google Ventures, een presentatie met als titel “SlowTech”. Hij ging in op de relatie die wij tegenwoordig hebben met onze smartphones. De bottom line van zijn verhaal: smartphone-gebruikers moeten de balans terugvinden, en vaker afstand durven nemen van hun telefoon.

Hij begon zijn verhaal met een video van Microsoft over de manier waarop we vandaag de dag ons leven leiden. De video eindigt met de volgende quote: “It’s time for a phone to save us from our phones. New Windows phone, designed to get you in and out and back to life.” Bekijk de video hieronder:

De nieuwe Microsoft telefoon moet ons redden van alle andere telefoons die voortdurend onze aandacht versplinteren. Het is een telefoon die ons het leven terug geeft. Nieuwsgierig? Bekijk de video hieronder zelf.

Een crisis van aandacht

Kraus begint zijn verhaal met de vraag “Bent u tevreden over uw relatie met uw telefoon?”. Zelf is hij dat niet. Zijn aandacht wordt voortdurend naar het glinsterende apparaatje in zijn binnenzak getrokken. Elk verloren moment van de dag wordt gevuld door met zijn smartphone te spelen. En dit geld niet alleen voor hem, maar voor iedereen die de trotse bezitter is van zo’n apparaat. Voor de introductie van de smartphone gebruikten we zo’n vijf keer per dag onze telefoon om op het internet te  surfen. Nu doen we dit zo’n 27 keer per dag.

Het directe effect is dat we voortdurend afgeleid zijn. Het grappige van afleiding is dat het een verslechterende conditie is. We worden er als het ware “beter” in. Sommige mensen noemen dit “multitasken”. Alsof wij mensen een computer zijn met twee processoren, waardoor we meerdere taken tegelijkertijd uit kunnen voeren. Dit is een illusie. Ons brein probeert razendsnel van taak naar taak te schakelen. Onderzoek wijst uit dat “multitasken” ons IQ met 10 punten doet verminderen. Ook worden we 40% minder efficiënt in dat wat we uitvoeren. “Multitasken” is niets anders dan jezelf trainen in afgeleid te worden. Hoe meer je dus “multitaskt”, hoe slechter je als mens functioneert.

Waarom zijn we dan niet goed in staat om al deze afleiding het hoofd te bieden? De eerste reden is dat afleiding noodzakelijk is om te overleven. Onze voorouders die niet reageerden op verstorende signalen uit hun omgeving, vielen simpelweg ten prooi aan roofdieren. De tweede reden is iets dat casino’s lang geleden al hebben ontdekt. Het is de onvoorspelbaarheid van de beloning die ervoor zorgt dat mensen geld blijven gooien in de eenarmige bandiet. Met smartphones is het niet anders. Van te voren weet men niet wat de “beloning” is als het apparaat tevoorschijn wordt getoverd. Is het een nieuwe email? Een statusupdate van een vriend? In ons boek “The App Effect” duiden wij dit fenomeen als de verslavende werking die uitgaat van smartphones. Onze hersenen verlangen naar dit apparaat. De hersenen willen afgeleid worden en als beloning produceren ze dopamine, een gelukstofje, waar we weer even vrolijk van zijn.

Volgens Kraus overontwikkelen we op deze manier ons brein om slechts kortstondig na te kunnen denken en verliezen we daarbij het vermogen om langdurig bij iets stil te kunnen staan, met alle gevolgen van dien:

“We’re radically over-developing the parts of quick thinking, distractable brain and letting the long-form-thinking, creative, contemplative, solitude-seeking, thought-consolidating pieces of our brain atrophy by not using them.”

Wat verliezen we?

Volgens Kraus verliezen we als gevolg van de versplintering van onze aandacht een tweetal dingen. Allereerst zijn het onze manieren. Onze aandacht voor onze relaties. Hoe vaak komt het niet voor dat iemand om onze attentie vraagt, en deze niet krijgt omdat we volledig in de digitale wereld van onze smartphone opgaan? Professor Sherry Turkle bestempelt dit gedrag zelfs als asociaal. In haar boek “Alone Together” verwoordt ze het als volgt: “We are lonely but fearful of intimacy. Digital connections offer the illusion of companionship without the demands of friendship. We expect more from technology and less from each other.”

Ten tweede verliezen we volgens Kraus onze creativiteit en ons inzicht. De verloren momenten, het in de rij staan voor de kassa, het wachten op de bus, waren vroeger momenten voor een stuk zelfreflectie. Nu zijn het momenten waarbij direct naar de smartphone wordt gegrepen. We ontplooien onszelf niet meer. Of zoals Kraus het verwoordt: “Simply put, at the heart of creativity, insight, imagination and humaneness is an ability to pay attention to ANYTHING – our ideas, our line of thinking, each other.”

Wat kunnen we er aan doen?

Kraus predikt niet dat we de smartphone niet meer moeten gebruiken. Deze apparaten hebben wel degelijk een meerwaarde. Ze geven ons informatie aan onze vingertoppen. Informatie die we nodig hebben voor ons privé- en zakelijke leven. Kraus zijn advies is om de balans te zoeken. Laat je niet voortdurend afleiden, maar neem ook afstand van het apparaat, leg het apparaat af en toe weg en maak een wandeling. Gebruik de verloren momenten weer om diep na te denken. Bekijk hier zijn presentatie.

Deze mentaliteit ten aanzien van technologie wordt ook wel “SlowTech” genoemd. Het is een beweging die onderkent dat technologie een levensstijl is geworden. De crux zit hem erin om technologie ons te laten helpen, in plaats van zelf het lijden voorwerp te worden. Technologie biedt ons de kans om een beter mens te worden, om meer menselijk te zijn. Kraus eindigt zijn presentatie met de vraag: “Can our technology actually help us slow down and see each other as opposed to only transporting us and our attention away from each other?” Kraus hoopt van wel.