How to

Apps ook voor apen & wensen wordt werkelijkheid

0

Planet of the Apps” kopte het Britse boulevardblad The Sun op 1 april jongstleden. Knipogend naar de gelijknamige film uit 1968 en zijn opvolgers beschrijft Bryan Flinn hoe gorilla’s zwaar verslingerd raakten aan de iPad. Dierenverzorger Phil Ridges was getuige: “We thought they would bang them on rocks but they carry them round as if they were babies.” De meeste lezers tuinden in deze aprilgrap, maar dat het nog zo gek niet was bedacht, bleek eind vorig jaar, toen de New Scientist berichtte over een experiment van dierentuinvrijwilliger Scott Engel.

Echte apen vallen voor apps

Met kerst had de dierentuinvrijwilliger zijn oude iPad aan een orang-oetan gegeven. De kop Apps for apes: Orang-utans want iPads for Christmas zegt het helemaal: de apps waren een doorslaand succes. De apenkolonie “went bananas!” Voor Richard Zimmerman van Orangutan Outreach, een groep die zich inzet voor deze bedreigde diersoort, was dit experiment een geschenk uit de hemel. Afgelopen mei was hij namelijk zelf al de campagne “Apps for Apes” begonnen, compleet met een website waar mensen geld kunnen doneren en hun overbodige iPad ter beschikking kunnen stellen van de apen.

Natuurlijk zijn mensapen uitstekende kandidaten om te leren omgaan met iPads. De dieren zijn intelligent, nieuwsgierig en creatief, maar in gevangenschap raken ze vaak verveeld en depressief. De iPad als venster op een digitale werkelijkheid die het bestaan draaglijk maakt, is een briljant idee. Kennelijk is het ding niet voor niets uitgerust met het zogenaamde ‘gorillaglas’.

Dol-fijn, al die apps

Apen zijn dol op eenvoudige tekenapps, maar ook de muziekapp Magic Piano en Koi Pond vallen erg in de smaak. Ondanks het gorillaglas gaat de iPad in de handen van een orang-oetan echter niet zo heel lang mee. Daarom wordt er nu een robuuste behuizing ontwikkeld. Die kan gelijk maar beter ook waterdicht zijn, want ook dolfijnen maken inmiddels gebruik van het apparaat. Op de website van SpeakDolphin, een instituut voor een betere communicatie tussen mensen en walvisachtigen, zien we hoe dolfijnen via symbolen op het aanraakscherm van de iPad doelbewust een object of een actie kunnen aantikken en in staat zijn om hun emoties uit te drukken.

In het verlengde hiervan werden we laatst nog verblijd met twee video’s waarin een hagedis en een kikker bedrieglijk echte virtuele insecten van een iPad-scherm probeerden te snacken. Bekend is ook het filmpje, waarin een peuter bedrogen uitkomt als ze in een gewoon tijdschrift probeert te ‘swipen’ en te ‘pinchen’. De titel is treffend gekozen: “A Magazine Is An iPad That Doesn’t Work”.

De geest is uit de fles: your wish is a command!

Direct na de dood van Steve Jobs wilde een journalist van het Algemeen Dagblad van mij weten wat Jobs’ grootste bijdrage aan de mensheid was. Dat is dus overduidelijk. Jobs heeft drie voor de hand liggende vingerbewegingen gepopulariseerd. Bladeren met je duim door toepassingen heen, op het scherm tikken voor een vergrotings-stap en het traploos vergroten van beeld met duim en wijsvinger. Dat laatste kon al in 1983 op het Video Place-systeem, maar dankzij Jobs is het nu net zo normaal als pakweg je duim opsteken ter goedkeuring.

Vrijwel ongemerkt zijn we zo het post-pc-tijdperk binnengegleden. Ineens gaan we op heel andere manieren met informatie om. Met de smartphone of tablet in de hand staan we continu zintuiglijk in contact met onze digitale realiteit. Die is niet van echt te onderscheiden en hoort er bovendien gewoon bij. Toetsenbord en muis hebben plaatsgemaakt voor multi-touch, maar ook andere lang verwachte interactie mogelijkheden doen nu achter elkaar hun intrede. Denk aan de Kinect met zijn bewegingssensoren; denk aan spraakherkenningsbutlers als Siri en Dragon; en ook van brein-interfaces kijken we niet meer op.

Niet alleen verandert zo de wijze waarop we met informatie omgaan – deze nieuwe intimiteits-explosie maakt informatie zelf tot het zevende zintuig, volgend op het zesde: onze intuïtie. Alles wat we denken en kunnen dromen wordt als bij toverslag realiteit, compleet met verschillende contexten en scenario’s. Aladdin is er niks bij: de geest is uit de fles; en wij maar wensen!