Belevingscommunicatie: CrossPoint of Experience

De studie Crossmediale Communicatie is alweer volop aan de gang; de druk van de komende tentamens is te voelen en de eerstejaarsstudenten voelen hoe de deadline van ‘MiXM! Het Crossmedia Network Event’ nadert. Het project ‘Mediainnovator’ staat deze periode centraal voor ons als tweedejaarsstudenten. De uitdaging in deze periode is om, fictief, een merk te koppelen aan een event. Het vak Beleveniscommunicatie leert ons hoe we beleving aan ons concept kunnen toevoegen. Een mooie uitdaging!

Beleving creëren

Het project houdt in dat je een merknaam van een bedrijf (Autodrop) koppelt aan een event (AutoRai). Het moet wel een innovatieve koppeling zijn die daadwerkelijk een experience tot stand brengt en versterkend werkt voor zowel het merk als voor het event. Uiteindelijk resulteert de gecreëerde experience in een communicatieve campagne op conceptueel niveau.

Het vak Beleveniscommunicatie geeft daarvoor de belangrijkste handvatten om te verwerken in het project. Waarom Beleveniscommuncatie? Je raadt het waarschijnlijk al: Tell me, I forget. Show me, I remember. Involve me, I understand. Uiteraard maken we kennis met Pine & Gilmore en de vier belevenisdomeinen: Amusement, Leren, Esthetiek en Ontsnapping. Tijdens de hoorcolleges van Beleveniscommunicatie wordt onder meer duidelijk dat het gaat om het creëren van merkontmoetingen en merkervaringen en dat er sprake is van een actieve dialoog tussen producent en consument. “De term omvat een verzameling van door merken geënsceneerde, belevingsgeoriënteerde gebeurtenissen die door de consument op eigen initiatief kan ondergaan.” (Pine & Gilmore, 1999).

De uitdaging ligt in het creëren van een innovatieve en unieke experience. Na vele brainstormsessies zijn we tot een uiteindelijke campagne gekomen die de herkenbare elementen van Beleveniscommunicatie bevat: flow, emotie, bonding, zintuigelijke onderdelen en infotainment. We hebben gekeken naar wat we zelf als consument zouden willen: we willen een unieke ervaring, iets tastbaars hebben en je wilt er (psychologisch gezien) nog iets aan overhouden. Ook hebben we ervoor gezorgd dat de campagne een ‘tweede generatie experience’ is en dus zorgt voor interactie met de consument en dat er sprake is van co-creatie.

De campagne gaan we binnenkort, intern, pitchen aan de rest van de projectgroepen. Dan krijgen we eindelijk ook de campagnes van de andere groepen te horen. Naast het project krijgen we ook les in Marketingcommunicatiestrategie en Mediarecht. Deze zijn samen met het vak Beleveniscommunicatie onderdeel van het tentamen. Hierin worden de 3 onderdelen getoetst door middel van een case.

Studenten & social media

Het studentenleven op zich is al een hele beleving en gelukkig hebben we ook nog tijd over om een (paar) drankjes te doen in de studentenkroeg die zich onder de school bevindt. Daar komen we ook vaak de studenten van onze parallelklas tegen. Om elkaar in real-life te spreken is weer eens wat anders dan via social media. Zo komt het vaak voor dat we met elkaar Tweeten, What’s App-en, Pingen en ga zo maar door. We kunnen eigenlijk niet meer zonder. Een veelvoorkomend beeld is dat onze telefoons altijd netjes op de schooltafels liggen, we willen natuurlijk niets missen.

Ook leraren weten ons te vinden via social media. Zo laten ze ons, onder andere, via Twitter weten als er bijvoorbeeld een les verplaatst wordt. Het is handig en het nieuws verspreidt zich razendsnel. Zo delen we ook interessante internet artikelen en/of samenvattingen met elkaar. Social media heeft dus degelijk invloed op ons en op de opleiding. Het maakt de communicatie onderling veel dynamischer en gemakkelijker. Documenten worden snel doorgestuurd en is voor iedereen toegankelijk.

Maar het kent ook zijn nadelen. Want wat gebeurt er als het internet er langdurig uit ligt? Dan zijn de online documenten onbereikbaar en kunnen we onze e-mail niet checken. Gevolg? Paniek! We vinden het ook ‘raar’ als iemand niet binnen een paar uur heeft gereageerd op een e-mail. Waar we vroeger geduldig een week op een brief zaten te wachten, worden we nu al ongeduldig na een paar uur wachten op een reactie. We checken dan ook constant de e-mail inbox, de Twitter Mentions en Facebook updates. Ik geloof dat we wel mogen spreken van een ‘digitale verslaving’. Toegegeven: zelf ben ik ook behoorlijk verslaafd. Afkicken doe ik wel als ik op vakantie ben, dan zijn twee weken zonder social media een ware verademing en mis ik het totaal niet.

In het weekend kunnen we onthaasten van alle opdrachten, to-do-lists en e-mails om er vervolgens op maandag weer tegenaan te gaan. Maar in hoeverre kun je zelf bepalen of je je laat meeslepen met de druk om snel te reageren? Wordt dit sowieso van ons verwacht en is dit de standaard? En wat zegt het over je als je via je telefoon op een e-mail reageert? Betekent dit dan dat je geen tijd hebt om via de computer te reageren of betekent het juist dat je flexibel bent?

Dit artikel maakt deel uit van de serie CrossPoint of View.